Nauczanie kooperatywne według Spencera Kagana

Przejrzane i zatwierdzone przez: psycholog Bernardo Peña Herrera.

Napisany przez Raquel Lemos Rodríguez

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Spencer Kagan opracował nauczanie kooperatywne i przeprowadził wiele badań na jego temat. Ten rodzaj pracy zespołowej różni się od sposobu, w jaki profesorowie przekazują wiedzę w większości dzisiejszych szkół i instytutów.

W rzeczywistości nauczanie kooperatywne to nowa metoda uczenia się grupowego, która pomaga uczniom kształtować znaczące umiejętności związane z rozwojem osobistym.

Po przeprowadzeniu obszernych badań Spencer Kagan przedstawił swoją propozycję wspólnej nauki. Zorganizował metodę współpracy w znacznie bardziej elastyczny i skuteczny sposób. Tym samym umożliwił ludziom poznawanie złożonych i ogólnych tematów poprzez dynamiczne procesy.

Kagan opublikował artykuł w Kagan Online Magazine, w którym wyjaśnił, że nauczanie kooperatywne jest jak gra, która pozwala jednostkom uczyć się podczas zabawy. Rozwińmy to.

Podstawy nauczania kooperatywnego

Kiedy Spencer Kagan projektował nauczanie kooperatywne, myślał o czterech podstawowych zasadach, o których zawsze powinniśmy pamiętać, jeśli chcemy skutecznie wprowadzić w życie tego typu metodę. W rzeczywistości są to podstawowe elementy wspólnej nauki.

1. Pozytywna współzależność: Osiąga się ją poprzez ponoszenie odpowiedzialności za wykonanie indywidualnie przypisanego zadania. Ponadto cała grupa musi uzgodnić odpowiedzi i strategie, których chce użyć, aby osiągnąć określony cel.
2. Odpowiedzialność indywidualna: działania każdego członka grupy będą miały bezpośredni wpływ na całą grupę. Oczywiście wpływ ten może być pozytywny lub negatywny. Każdy członek jest odpowiedzialny za realizację swojego zadania na rzecz reszty grupy.
3. Równe uczestnictwo: Wszyscy członkowie grupy powinni mieć równe szanse na uczestnictwo w zajęciach. Bardzo ważną częścią tej zasady jest to, że praca powinna być sprawiedliwie dzielona od samego początku. Jeden członek nie powinien mieć więcej pracy niż inny.
4. Jednoczesna interakcja: Wszyscy uczestnicy muszą się ze sobą komunikować. To znaczy, dzielić się swoimi opiniami, wyrażać swoje emocje dotyczące pracy i podejmować wspólne decyzje. Jeśli brakuje interakcji, grupa może się rozpaść, co może utrudnić osiągnięcie ich celu.

Mając to na uwadze, nauczanie kooperatywne pozwala uczniom na rozwijanie takich umiejętności jak:

• Praca zespołowa.
• Rozwiązywanie problemów.
• Obrona konkretnego punktu widzenia.
• Słuchanie innych i szanowanie ich pomysłów, a także wyrażanie własnych opinii.

Jaki zalety ma nauczanie kooperatywne

Wspólne uczenie się pozwala na realizację w klasie serii gier (struktur), które działają zgodnie z określonymi zasadami i jasnymi celami. Każdy z nich można zastosować do różnych przedmiotów, takich jak matematyka lub język. Oznacza to, że nauczanie kooperatywne może być skuteczne nawet w przypadku przedmiotów, po których najmniej się tego spodziewasz.

Bardzo ważnym faktem dotyczącym wspólnego uczenia się jest to, że może być stosowane przez uczniów o zróżnicowanych potrzebach. Możemy powiedzieć, że większość szkół i instytutów korzysta z tradycyjnego systemu edukacji skierowanego tylko do jednego rodzaju uczniów.

A co z tymi, którzy są kreatywniejsi? Albo tymi, którzy mają trudności z zapamiętywaniem konkretnych informacji? W takich przypadkach struktury Spencera Kagana są użyteczne, ponieważ pozwalają na pełniejszą naukę.

Potrzeba wdrożenia nauczania kooperatywnego

Niektórzy nauczyciele mogą uważać, że nauczanie kooperatywne w klasie jest denerwujące i skomplikowane. Jednak w rzeczywistości wymaga znacznie mniej przygotowań, a wyniki są o wiele bardziej zadowalające.

Chociaż wiele instytucji edukacyjnych korzysta z określonej metody nauczania, uważamy, że ważne jest wprowadzenie niektórych struktur Kagana i zachęcenie do ich wypróbowania. W ten sposób nauczyciele mogą osobiście przekonać się, czy nauczanie kooperatywne przynosi dobre wyniki, czy nie.

Jak już powiedzieliśmy wcześniej, „tradycyjna” edukacja jest najczęściej stosowana w szkołach, pomimo jej nieskuteczności. Tradycyjna edukacja nie zachęca uczniów do nauki, a z czasem ich zniechęca. Sprawia, że ​​uczniowie zadają sobie pytanie w trakcie zajęć „Dlaczego się tego uczymy? Po co?”. Dodatkowo promuje niezdrową konkurencję wśród uczniów bądź studentów.

Jedno jest pewne: bycie najlepszym z całej klasy poprzez zapamiętywanie wszystkiego tylko po to, by zwrócić uwagę nauczyciela, utrudnia rozwój umiejętności, o których mówi Kagan.

W skrócie nauczyciele powinni pamiętać, że uczniowie mają przede wszystkim być w stanie pracować, rozwijać się, uczyć się i działać tak wydajnie, jak to możliwe, i dlatego należy stosować strategie, które najlepiej odpowiadają potrzebom uczniów.