Agorafobia - co powinieneś o niej wiedzieć?

Czy wiesz, czym jest agorafobia i jakie są jej objawy? Czy to zaburzenie lękowe brzmi znajomo? Dowiedz się wszystkiego o jej objawach w tym artykule.

Agorafobia to rodzaj fobii, w której występuje silny lęk przed przebywaniem w miejscach publicznych lub sytuacjach, w których ucieczka jest trudna lub krępująca lub w których trudno jest uzyskać pomoc w przypadku napadu paniki lub podobnych objawów.

Oznacza to, że strach pojawia się przede wszystkim w miejscach publicznych i nie otwartych (choć również może się to zdarzyć), jak się często uważa. Ale jakie objawy agorafobii możemy rozróżnić?

Według badania Gómeza Ayali (2012), roczne rozpowszechnienie agorafobii wynosi 0,3%, chociaż obecnie liczba ta może być wyższa. Jest to zaburzenie, które na ogół rozpoczyna się w późnym okresie dojrzewania i w pierwszych latach trzeciej dekady życia. Z drugiej strony dotyczy głównie kobiet, przy rozkładzie płci 2: 1 w stosunku do mężczyzn.

Agorafobia – objawy

Zgodnie z DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) (2014), który traktujemy jako podręcznik referencyjny, objawy agorafobii są następujące:

Intensywny strach lub niepokój

Ten intensywny strach lub niepokój występuje w dwóch lub więcej z następujących pięciu sytuacji:

• Korzystanie z transportu publicznego (na przykład: pociągi, łodzie, autobusy).
• Przebywanie w otwartych przestrzeniach (na przykład: rynki, mosty).
• Przebywanie w zamkniętych miejscach (na przykład: sklepy, kina).
• Stanie w kolejce lub przebywanie w środku tłumu.
• Przebywanie sam na sam z dala od domu.

Unikanie sytuacji

Innym objawem agorafobii jest unikanie wyżej wymienionych sytuacji, ponieważ osoba uważa, że ​​jeśli chce uciec byłoby to dla niej trudne. Ponadto osoba uważa również, że gdyby potrzebowała pomocy w przypadku napadu paniki lub innych podobnych objawów jej otrzymanie w takich sytuacjach byłoby bardzo trudne. Dlatego aktywnie ich unika.

Oprócz unikania takich sytuacji jednostka bardzo się ich boi.

Z drugiej strony, jeśli osoba staje w obliczu takiej sytuacji, zawsze robi to z towarzyszem (lub nawet amuletem) lub opierając się strachowi lub intensywnemu niepokojowi, który wywołuje sytuacja. To znaczy, że czuje się naprawdę nieswojo i nie jest w stanie sobie poradzić z tą sytuacją bez odczuwania prawdziwego niepokoju.

Powszechność strachu

Inną cechą charakterystyczną agorafobii jest to, że sytuacje agorafobiczne (czyli te, których się boimy) prawie zawsze wywołują strach lub niepokój. Oznacza to, że jest to coś ciągłego i stałego, a nie coś, co pojawia się tylko od czasu do czasu.

Agorafobia i nieproporcjonalny strach

Jako dodatkową cechę objawów agorafobii należy zauważyć, że strach, jaki odczuwa osoba jest nieproporcjonalny, jeśli przeanalizujemy rzeczywiste zagrożenie, jakie stwarzają sytuacje agorafobiczne. Ten strach jest również nieproporcjonalny do kontekstu społeczno-kulturowego. Ta cecha nieproporcjonalności występuje we wszystkich fobiach, nie tylko w agorafobii.

Strach trwa co najmniej 6 miesięcy

Aby zdiagnozować agorafobię, zgodnie z DSM-5 strach, lęk lub unikanie muszą być ciągłe i trwać minimum sześć miesięcy. Jeśli to kryterium nie jest spełnione zaburzenia nie można zdiagnozować.

Znaczny dyskomfort

Jak każde zaburzenie psychiczne, agorafobia powoduje znaczny dyskomfort (który musi mieć znaczenie kliniczne) lub pogorszenie życia danej osoby, czy to na poziomie społecznym, zawodowym, czy innym. Innymi słowy, zaburzenie to zakłóca codzienne funkcjonowanie pacjenta, uniemożliwiając mu kontynuację normalnego życia.

Nadmierny strach

W przypadku, gdy istnieje inna podstawowa choroba lub inne zaburzenie psychiczne, strach, lęk lub unikanie pacjenta są wyraźnie nadmierne. Oznacza to, że symptomów, które dana osoba odczuwa nie można wyjaśnić innym stanem, ale to sama agorafobia je wyjaśnia.

Agorafobia – co więcej musisz wiedzieć?

Widzieliśmy objawy agorafobii i to, jak mogą one wpływać na życie człowieka. Ale co jeszcze wiemy o tym zaburzeniu lękowym? Wiemy na przykład, że według badania Gómez Ayala (2012) oprócz tego, że występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn, występuje u nich większa ciężkość i współwystępowanie psychiatryczne.

Ponadto u kobiet ładunek genetyczny jest większy niż obciążenie środowiskowe. W tym sensie im wcześniej pojawia się zaburzenie, tym większe jest obciążenie genetyczne i tym gorsza ewolucja choroby.

Przewlekłe zaburzenie?

Ogólnie agorafobia ma charakter przewlekły. Jednak jeJ intensywność może się znacznie różnić w ciągu życia człowieka. Z drugiej strony fakt, że jest to na ogół schorzenie przewlekłe nie oznacza, że ​​nie można go leczyć. Co więcej, psychoterapia jest jedną z najlepszych opcji leczenia agorafobii. Czasami ten rodzaj interwencji łączy się z lekami (zawsze przepisywanymi przez lekarzy specjalistów).

Agorafobia i lęk napadowy

Według wspomnianego badania Gómeza Ayali (2012) agorafobia jest zaburzeniem, które często wiąże się z lękiem napadowym. 75% osób z agorafobią cierpi również na zespół lęku napadowego.

Pamiętaj, że zespół lęku napadowego charakteryzuje się głównie pojawieniem się dwóch lub więcej nieprzewidzianych ataków paniki, połączonych z niepokojem lub obawą o możliwość wystąpienia innych ataków paniki.