Teoria Adlera (psychologia indywidualna)

Psychologia indywidualna oparta na teorii Adlera przedstawia interesującą terapię holistyczną, która jest obecnie dość popularna. Daje jednostkom narzędzia do przezwyciężania poczucia niższości i pracy nad poczuciem przynależności. Zdrowy związek z innymi jest kluczem do promowania dobrego samopoczucia i szczęścia.

Austriacki lekarz Alfred Adler stworzył tę terapię w XX wieku. Miał na celu pomóc jednostkom przezwyciężyć trudności i promować rozwój osobisty. Adler zdystansował się od psychoanalitycznego modelu Zygmunta Freuda ze względu na różnice między nimi. W ten sposób opracował swoją własną metodę, zatwierdzoną przez naukę i wartą odkrycia.

Alfred Adler zbudował własną szkołę i awangardowy model terapeutyczny po odejściu od swojego kolegi Zygmunta Freuda.

Psychologia indywidualna

Teoria psychologii indywidualnej Adlera była nowatorskim i zaawansowanym podejściem jak na tamte czasy. Badania przeprowadzone przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (APA) stwierdzają, że ten model terapeutyczny posłużył jako podstawa dla kolejnych podejść. Dziś nawet terapia poznawczo-behawioralna opiera się na tej teorii.

Chociaż Adler należał do nurtu psychodynamicznego – przewodniczył nawet Międzynarodowemu Towarzystwu Psychoanalitycznemu – w 1910 roku odłączył się od niego i skierował swoje zainteresowania w innym kierunku.

Ojciec terapii adlerowskiej skrytykował biologiczny i deterministyczny punkt widzenia Freuda. Przyjął bardziej społeczną i pozytywną wizję natury ludzkiej. Poniżej zbadamy filary, na których opiera się jego podejście psychologiczne.

Przydatność psychologii indywidualnej

Psychologia Adlera ma zastosowanie w leczeniu różnych dziedzin zdrowia psychicznego, zwłaszcza w promowaniu rozwoju osobistego. Właściwie to właśnie w tym obszarze tkwi jej największy potencjał. Metoda ta jest przydatna w następujących obszarach klinicznych:

• Lęk.
• Depresja.
• Uzależnienia.
• Schizofrenia.
• Wzmocnienie.
• Podejmowanie decyzji.
• Niska samoocena.
• Poprawa stosunków społecznych.
• Rozwój osobisty i odporność.
• Negatywne myśli i zniechęcenie.
• Poczucie niższości i samotności.

Podejście terapii adlerowskiej unika patologizowania człowieka. Zamiast tego stara się obudzić potencjał pacjenta i skierować go w stronę pozytywnych zmian, które sprzyjają więzi społecznej oraz poczuciu szczęścia i dobrego samopoczucia.

Co warto wiedzieć o tej terapii przed jej wyborem

Terapia adlerowska rozwinęła się w połowie XX wieku. Od tego czasu została przeformułowana i dziś istnieją nowsze modele, takie jak krótka psychoterapia Adlerowska. Badanie przeprowadzone przez Uniwersytet w Turynie (Włochy) twierdzi, że ta terapia jest odpowiednia do leczenia wielu schorzeń, od zaburzeń odżywiania po zaburzenia osobowości. Jeśli jednak masz ochotę jej spróbować, powinieneś rozważyć następujące kwestie:

• Model jest zorientowany na zmianę, więc wymaga zaangażowania.
• Jest to naukowo uzasadnione i skuteczne podejście, ale może nie być przydatne dla wszystkich.
• Sojusz między profesjonalistą a pacjentem jest niezbędny. Jeśli osoby te nie będą ze sobą zsynchronizowane, nie nastąpi postęp.
• Konieczne jest znalezienie terapeuty, który specjalizuje się w tego rodzaju terapii.
• Częścią interwencji jest przyjrzenie się przeszłości pacjenta. To może być niewygodna sytuacja.
• Terapia adlerowska jest zintegrowana z innymi technikami, takimi jak racjonalno-emotywna terapia behawioralna, krótka psychoterapia strategiczna i terapia skoncentrowana na osobie.

Podsumowując, jest to wartościowe podejście, które było bardzo innowacyjne w momencie opracowywania. Co więcej, przetrwało w czasie, a teraz jest nawet zintegrowane z innymi modelami i szkołami, takimi jak psychologia pozytywna i terapia poznawczo-behawioralna.