Czy czujesz wolność w sposobie, w jaki się zachowujesz? Twoje zachowanie jest często motywowane rodzajami energii, których Twoja świadomość nawet nie bierze pod uwagę i które są dalekie od racjonalności. Są to siły, które wytwarzają impuls lub motywację, której potrzebujesz do działania. Jest tak na przykład z poczuciem winy. To uczucie, które może uwięzić Cię w toksycznej relacji lub zamienić Twój własny osąd wobec siebie. Jak więc pokonać patologiczne poczucie winy?
Jeśli cierpisz z powodu tego rodzaju odczuć i emocji, prawdopodobnie będziesz żył z ciągłym przekonaniem, że musisz zachowywać się w określony sposób, że masz pewne długi do spłacenia i że musisz ponieść konsekwencje za swoje błędy. Być może na poziomie logicznym i racjonalnym rozumiesz, że wcale tak nie jest, ale coś w Tobie zmusza Cię do poświęcenia i ukarania się, przesadnego przepraszania innych i poczucia, że nigdy nie jesteś wystarczająco dobry.
Jeśli to wszystko brzmi znajomo, czytaj dalej. Dowiesz się, co się z Tobą dzieje i co możesz z tym zrobić.
Patologiczne poczucie winy
Poczucie winy jest znane jako samoświadoma emocja, tak samo jak wstyd i duma. Wszystkie trzy mają pewne szczególne cechy. Po pierwsze, wynikają one z Twojej świadomości o sobie jako o indywidualnej istocie, różniącej się od innych i Twojego środowiska. Bez tej koncepcji poczucie winy nie powstanie. Dlatego uczucie to pojawia się u ludzi dopiero w wieku około dwóch lat.
Co więcej, poczucie winy jest złożoną emocją z silnym komponentem kulturowym. Nie jest wrodzone, jak emocje pierwotne. Wywodzi się z rozwoju szeregu zdolności poznawczych i interakcji społecznych z innymi. Poczucie winy pojawia się lub nasila, gdy rozumiesz, że Twoje działania mają konsekwencje dla innych w Twoim środowisku. W konsekwencji reguluje Twoje zachowanie.
Do pewnego stopnia poczucie winy jest konieczne i adaptacyjne. Mówi Ci, co robić, a czego nie, jeśli chcesz harmonijnie żyć w społeczeństwie. Jednak Twoje poczucie winy staje się patologiczne, jeśli nabiera następujących parametrów:
- Pojawia się z nadmierną częstotliwością oraz w sytuacjach lub momentach, w których nie powinno wystąpić. Nie jest możliwe, abyś zrobił wszystko źle. Dlatego jeśli takie uczucie pojawi się u Ciebie, powinno to być znakiem ostrzegawczym, że musisz popracować nad poczuciem winy.
- Jest nieproporcjonalne. Twój dyskomfort jest intensywny i długotrwały. W rezultacie usuwasz wszelką litość, współczucie, a nawet zwykłą sprawiedliwość z osądów, które wydajesz o sobie.
- Traci swoją przydatność. Z reguły poczucie winy służy jako przewodnik do wykrywania błędów społecznych, dzięki czemu można je naprawić. Natomiast patologiczne poczucie winy paraliżuje Cię. Zamiast pozwolić Ci naprawić wszelkie szkody, prowadzi to tylko do cierpienia i poczucia emocjonalnego zmiażdżenia. Nie spełnia więc swojej funkcji.
Dlaczego czasami rozwija się w nas patologiczne poczucie winy?
Istnieje kilka czynników, które mogą prowadzić do rozwinięcia patologicznego poczucia winy.
Często zaczyna się od zachowania i stylu rodzicielstwa naszych rodziców. Jeśli cierpisz na patologiczne poczucie winy, być może dorastałeś z narcystycznymi, manipulującymi lub skrajnie krytycznymi rodzicami. Co więcej, ponieważ poczucie winy jest emocją moralną, Twoja kultura, religia i szkoły również mogą mieć na to wpływ, poprzez informacje, które w Tobie zaszczepiły.
Pozbycie się patologicznego poczucia winy
Jeśli cierpisz z powodu tej nieprzyjemnej i ograniczającej emocji, musisz ją zidentyfikować i popracować nad zmniejszeniem jej wpływu na Twoje życie. Oto kilka wskazówek, które mogą Ci w tym pomóc.
Sprawdź swoje kompetencje
Patologiczne poczucie winy może się pojawiać, jeśli masz tendencję do brania odpowiedzialności za daną sytuację na siebie, kiedy prawdopodobnie wcale nie musisz tego robić. Jednym ze sposobów walki z tym jest poświęcenie chwili i zastanowienie się nad wszystkimi ludźmi i wydarzeniami związanymi z tą sytuacją oraz stopniem wpływu każdego z nich. W ten sposób zobaczysz, że Twoje zaangażowanie i odpowiedzialność są mniejsze, niż sobie wyobrażałeś.
Na przykład maltretowana kobieta może czuć się winna swojej sytuacji z powodu „rozgniewania partnera” lub pozostania z nim. Jednak kiedy analizuje wszystkie fakty, zdaje sobie sprawę, że osobą odpowiedzialną za złe traktowanie jest jej partner.
Weź pod uwagę swoje potrzeby
Jeśli cierpisz z powodu patologicznego poczucia winy, aby uniknąć osądzania lub odrzucenia przez innych, będziesz miał tendencję do schodzenia im z drogi. Oznacza to ignorowanie własnych preferencji w celu zaspokojenia pragnień innych. Jeśli tego nie zrobisz, poczujesz się samolubny.
Dobrym pomysłem jest nauczenie się odróżniania swoich pragnień od potrzeb. Co więcej, musisz zrozumieć, że Ty też się liczysz. Jeśli ktoś prosi Cię o przysługę wynikającą z potrzeby, pomóż mu za wszelką cenę. Jeśli jednak czyjeś pragnienie jest sprzeczne z Twoimi własnymi potrzebami, musisz ustalić priorytety w oparciu o siebie.
Pomoże Ci to zrównoważyć szalę i zacząć myśleć o sobie. Dojdziesz też do punktu, od którego będziesz mógł asertywnie stawiać granice.
Pamiętaj, że nie odpowiadasz za innych
Patologiczne poczucie winy często objawia się niekontrolowanym odruchem rozwiązywania cudzych problemów. Jeśli doświadczasz tej emocji, gdy ktoś z Twojego otoczenia ma jakąkolwiek skargę lub jest niezadowolony z jakiejś sytuacji, szukasz sposobu na rozwiązanie jego problemu. Zapominasz, że to nie Twój problem.
Może to prowadzić do podejmowania decyzji lub składania ofert, których później będziesz żałować. To dlatego, że nie wynikają one z autentycznej chęci pomocy, ale z impulsu motywowanego strachem przed byciem niewystarczająco dobrym.
Musisz pamiętać, że nie jesteś odpowiedzialny za innych ludzi, ich sytuację ani codzienne wyzwania. Są oni dorośli i mogą sami zająć się swoimi problemami. Nie wolno Ci brać ich na siebie, tym bardziej, że takie impulsywne działania nie zostaną później nawet docenione ani nagrodzone. W końcu nikt nie prosił Cię o pomoc. Ostatecznie możesz poczuć się wykorzystany i urażony.
Zaakceptuj swoje prawo do popełniania błędów
Aby przezwyciężyć inwazyjne poczucie patologicznej winy, musisz zrozumieć, że wszyscy popełniamy błędy i że mamy do nich prawo.
Zrozumienie tego pomoże Ci nie być tak wymagającym i samokrytycznym. Wręcz przeciwnie, będziesz dla siebie bardziej współczujący. Ponadto nie będziesz tak defensywny ani wrażliwy na komentarze lub krytykę innych. Zrozumiesz, jak traktować te momenty jako okazję do poprawy, a nie jako osobisty atak na Ciebie.
Zmień swój wewnętrzny dialog
Obserwuj swoje przekonania i sposób, w jaki mówisz do siebie, ponieważ może to albo zmniejszyć, albo podsycić patologiczne poczucie winy. Pamiętaj, że każda emocja wynika z konkretnej myśli. Dlatego zmiana perspektywy może zmienić Twoje samopoczucie.
Dobrym pomysłem jest wybranie serii zwrotów, które będą Cię chronić, gdy poczucie winy będzie rzucać cień na Twoje dobre samopoczucie. Na przykład powiedz sobie: „Mam prawo ustalać własne priorytety”, „Mogę się z tego czegoś nauczyć i następnym razem zrobię to lepiej” lub „Zbyt duże poświęcenie nie sprawi, że stanę się lepszą osobą”.
Profesjonalna pomoc w walce z patologicznym poczuciem winy
Wina patologiczna jest zwykle głęboko zakorzeniona i składa się z nauk wyniesionych z dzieciństwa. Dlatego nie zawsze jest to łatwe do wyeliminowania.
Jeśli czujesz, że ta emocja Cię ogranicza i powoduje cierpienie, poszukaj profesjonalnej pomocy. Psycholog lub terapeuta pomoże Ci zidentyfikować i zrozumieć Twoje wzorce zachowań oraz zaproponuje odpowiednią interwencję.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Echeburúa Odriozola, E., de Corral Gargallo, P., & Amor, P. J. (2001). Estrategias de afrontamiento ante los sentimientos de culpa. Análisis y modificación de conducta. https://redined.educacion.gob.es/xmlui/handle/11162/25041
- Etxebarria, I. (2003). Las emociones autoconscientes: culpa, vergüenza y orgullo. EG Fernández-Abascal, MP Jiménez y MD Martín (Coor.). Motivación y emoción. La adaptación humana, 369-393.