Richard Dawkins: religia to miraż urojeniowy

Richard Dawkins jest obecnie jednym z najpopularniejszych myślicieli na świecie. Cechuje go radykalny sceptycyzm i aktywizm w opozycji do religii. Watykan określił go jako jednego z najbardziej wpływowych ateistów na świecie. Określenie to ma swoje podstawy w jego podejściu do świata i religii.

Ten brytyjski naukowiec jest biologiem ewolucyjnym, etologiem i zoologiem. Jest także jednym z najbardziej prestiżowych mówców naukowych naszych czasów. Książką, która przyniosła mu sławę, była wydana w 1976 roku pozycja zatytułowana Samolubny gen. Potem pojawiły się inne równie popularne dzieła, The Extended Phenotype i The Blind Watchmaker.

Jednak pracą, która wywarła największy wpływ, była książka The God Delusion (Bóg urojony), opublikowana w 2006 roku. Dawkins opisuje w niej religię jako zbiorowe złudzenie. Twierdzi, że opiera się ona na przekonaniach, które zaprzeczają znanym dowodom i wspierają wielkie paradoksy.

„Wiara jest wielką ucieczką, wielką wymówką, by uniknąć potrzeby myślenia i oceniania różnic. Wiara istnieje pomimo (a może nawet z powodu) braku dowodów”.

-Richard Dawkins-

Richard Dawkins i jego poglądy na temat Boga

Dawkins zajmuje szczególne stanowisko w sprawie religii i stosuje szereg działań, aby przekonać wszystkich o słuszności swojego punktu widzenia. Uważa, że religia jest szkodliwa. Twierdzi, że promuje myślenie magiczne, które nie ma weryfikowalnych dowodów. Co więcej, w wielu przypadkach wierzy, że religia podsyca nietolerancję i wojny.

Naukowiec ten uważa również, że Bóg przypomina wielkiego dyktatora, który warunkuje wszelkie czyny. Jak na ironię, zwraca uwagę, że postać ta jest „boskim dyktatorem, jak Kim Jong-un w niebie”. Co ciekawe, Dawkins mówi, że nie jest agnostykiem, ponieważ postrzega agnostycyzm jako deklarację niewiedzy. Jest ateistą, który twierdzi, że boga nie ma.

Richard Dawkins wierzy, że przekonania religijne są szkodliwe, ponieważ utrudniają racjonalne myślenie i zachęcają do nietolerancji. Uważa, że nie ma sposobu na rozsądną debatę z przekonaniami religijnymi, ponieważ opierają się one na dogmatach i tajemnicach, których nikomu nie wolno kwestionować ani rozszyfrowywać. W efekcie są to tematy zamknięte.

Edukacja i magia

Jednym z aspektów najbardziej krytykowanych przez Dawkinsa jest edukacja dzieci. Po pierwsze, uważa, że żadnemu nieletniemu nie należy wpajać religii a priori. Dzieci powinny najpierw dorosnąć, poznać różne nurty myślowe i religijne, a potem zdecydować, czy chcą się związać z którymś z nich.

Dawkins sprzeciwia się również inwazji baśni i magicznych postaci na edukację dzieci. Wierzy, że rzeczywistość fizyczna, biologiczna czy chemiczna jest o wiele bardziej fascynująca i pobudza wyobraźnię tak samo lub bardziej niż jakakolwiek fikcyjna postać.

Mężczyzna sugeruje, że dzieci należy zachęcać do zakładania, że istnieją pewne równoległe rzeczywistości, dla których nie ma wyjaśnienia. Proponuje na przykład, aby dzieciom opowiadano o Świętym Mikołaju, a także zachęcano do kwestionowania jego istnienia. Powinny spróbować dowiedzieć się, ile czasu zajmie mu dostarczenie prezentów na całym świecie. W efekcie mogą zadać sobie pytanie, czy byłoby fizycznie możliwe, aby zrobił to wszystko w ciągu jednej nocy.

Rozsądek jest fascynujący

Dawkins twierdzi, że jego spojrzenie na świat zmieniło się, gdy odkrył dzieło Karola Darwina. To właśnie ten przyrodnik obalił kreacjonistyczne teorie świata i zastąpił je swoją fenomenalną teorią ewolucji. Chociaż jego teoria nie została wówczas zweryfikowana, obecnie jest powszechnie uznawana.

Dawkins wyraził również wiele zastrzeżeń do koncepcji tożsamości. Aby wyjaśnić swoje obiekcje, podaje przykład dwóch bliźniąt. Są biologicznie identyczne i mogą mieć kilka wspólnych cech, ale ich indywidualne doświadczenia mają znaczenie. Tak więc dla Dawkinsa jednostka nie składa się z jej tożsamości, ale z jej wspomnień.

Richard Dawkins to także kontrowersyjna postać w mediach społecznościowych. Podnosi niezwykłe pomysły, otwierając równoległe debaty. Filozof ten kwestionuje nie tylko religię, ale wszystkie „bezpodstawne” pseudonauki i wierzenia. Jego idea jest taka, że w każdym podejściu musi dominować argumentacja.