Dorośli, którzy nigdy nie mieli partnera

W krajach zachodnich pierwsze romantyczne i seksualne relacje mają miejsce zwykle przed 20 rokiem życia danej osoby. Dlatego możesz być zaskoczony faktem, że są również dorośli, którzy nigdy nie mieli partnera. Nie jest to jednak tak dziwne, jak mogłoby się wydawać.

W przeciwieństwie do innych gatunków, u ludzi seksualność ma złożone konotacje. Nie jest to tylko instynkt przetrwania – na seksualność składa się cały zestaw aspektów psychologicznych, kulturowych i symbolicznych. Oznacza to, że są wśród nas dorośli, którzy nigdy nie mieli partnera. Nie jest to jednak sygnałem, że w jakikolwiek sposób coś jest z nimi nie tak.

Wydaje się, że chociaż dorośli, którzy nigdy nie mieli partnera, nie są tak powszechni, nie są też rzadkim zjawiskiem. Na różnych platformach społecznościowych istnieją grupy skupiające osoby w takiej sytuacji. BBC opublikowało na swojej stronie artykuł o mężczyźnie, który był w takiej sytuacji. To skłoniło wielu czytelników do podzielenia się podobnymi doświadczeniami.

„Mam ponad 60 lat i jestem na emeryturze. Nigdy nie całowałem się z dziewczyną i z pewnością nigdy nie uprawiałem seksu. Ostatnia sytuacja jakiejkolwiek bliskości z kobietą miała miejsce może 30 lat temu”.

-Lennart-

Dorośli, którzy nigdy nie mieli partnera

Dorośli, którzy nigdy nie mieli partnera, mogą cierpieć na pewnego rodzaju zaburzenie, ale niekoniecznie tak jest we wszystkich przypadkach. Okoliczności towarzyszące tym sytuacjom są bardzo zróżnicowane i nie zawsze są efektem problemu psychologicznego. Na przykład w ortodoksyjnych lub restrykcyjnych kulturach celibat może być bardzo ceniony.

Możliwe jest również, że w pewnych scenariuszach historycznych lub kulturowych pragnienie posiadania partnera było i jest hamowane. Widzimy to na przykład w Japonii XXI wieku, gdzie szacuje się, że około jedna czwarta mieszkańców nigdy nie miała partnera ani nie uprawiała seksu. To pewnego rodzaju trend społeczny.

W wielu przypadkach może także istnieć pewien rodzaj indywidualnych ograniczeń lub trudności w nawiązywaniu romantycznych relacji lub doświadczaniu seksualności. Nie wszystkie z nich są poważne, ale nie należy ich ignorować.

Mieć czy nie mieć partnera?

Posiadanie partnera nie zawsze jest najlepszą opcją, a jego brak niekoniecznie oznacza jakikolwiek deficyt. Mówiąc ogólnie, trudność pojawia się tylko wtedy, gdy dana osoba chce mieć partnera, ale do tej pory go nie znalazła. Lub, gdy kategorycznie zaprzeczają takiej możliwości, ale nie wiedzą dlaczego.

Dane zachowanie nie jest automatycznie jedynym poprawnym, tylko dlatego, że większość ludzi je wykazuje. Nie jest też automatycznie szkodliwe, gdy należy do mniejszości. Tym, co określa ten problem, jest niezgodność naszych pragnień z naszymi czynami, a także radykalne powstrzymywanie się od danego zachowania bez powodu.

Niektórzy dorośli nigdy nie mieli partnera i czują się z nim dobrze. Jest to ich świadoma decyzja lub taka, która nie budzi ich niepokoju. Niemniej jednak trzeba powiedzieć, że relacje dostarczają cennych elementów do osobistego rozwoju. Dlatego ci, którzy się ich świadomie pozbawiają, rezygnują również z wzbogacających doświadczeń.

Kiedy powinniśmy się martwić?

Jeśli dorośli, którzy nigdy nie mieli partnera, są z tego powodu zdenerwowani lub mają mieszane uczucia, może to powoli stać się powodem do niepokoju. Takie zachowanie może być wynikiem okoliczności psychologicznych, z którymi nie poradzili sobie we właściwy sposób. Traumy, fobie lub wyjątkowo niepewna relacja z samym sobą mogą tworzyć tego typu sytuacje.

Problem polega na tym, że trudności te nie zawsze są tak oczywiste. Czasami może się wydawać, że niektórzy ludzie nie są zainteresowani niczym, co jest związane z seksualnością, ale okazuje się to jedynie fasadą, podczas gdy problem sięga znacznie głębiej. Często pojawiają się także głębokie lęki, wątpliwości co do własnej seksualności lub traumatyczne doświadczenia, których nie udało im się przezwyciężyć i które objawiają się odrzuceniem.

Aseksualność i aromantyzm

Jeśli chcemy odstygmatyzować dorosłych, którzy nigdy nie mieli partnera, musimy rozpoznać orientacje, które mogą za tym stać. Są to na przykład aseksualność i aromatyzm.

• Aseksualność: brak pociągu seksualnego do innych. Osoby te nie wykazują żadnego (lub bardzo niskie) zainteresowania aktywnością seksualną.
• Aromantyzm: osoby te nie mają potrzeby łączenia się z innymi w romantyczny sposób. W efekcie nie są im znajome uczucia i emocje, które znamy jako zakochanie.

Biorąc pod uwagę, że są to naturalne zjawiska występujące wśród ludzi, warto się nad nimi zastanowić przed osądzeniem kogoś, kto nigdy nie miał partnera. Wiele z tych osób cierpi, ponieważ uważają, że są w jakiś sposób „niegodne”. Dlatego ważne jest, aby nie wywierać presji społecznej na ludzi w seksualnych i romantycznych aspektach ich życia. Każdy z nas musi mieć swobodę identyfikowania się tak, jak chce.

Wniosek

W związku wiele aspektów człowieka ma swoją ważną rolę. Niepewność, pustka i niezagojone rany wychodzą na powierzchnię. Kiedy jednostka się zakochuje, wchodzi w stan bezbronności, który ją wzbogaca, ale jednocześnie przeraża.

Kto kocha, ten także cierpi, w taki czy inny sposób. Taka właśnie jest miłość, niezależnie od jej rodzaju. Jednak z reguły cierpienie to nie jest nadmierne i jest do zniesienia.

Poświęcenie się miłości wymaga odwagi, zarówno spojrzenia na siebie, jak i otwarcia się na innych i zaryzykowania zranienia. W końcu nasi partnerzy nie zawsze będą robić to, czego od nich oczekujemy. Związki dają nam wyjątkowe szanse na dojrzałość. Dają wielką radość i pozwalają nam wzrastać. To jest ich magia.