Piękna legenda o mniszku lekarskim
Mniszek lekarski to mały i niezwykle pospolity żółty dziki kwiat. Niektórzy ludzie ich nie lubią, ponieważ uważają je za chwasty, które psują wygląd ich ogrodów. Nie wiedzą jednak, że korzenie tej rośliny dostarczają glebie spore ilości azotu i minerałów. Ponadto kwiaty te są również cenione ze względu na swoje właściwości lecznicze. Dziś opowiemy, o czym mówi tradycyjna legenda o mniszku lekarskim.
Nie powinniśmy zapomnieć, że arabscy lekarze w X i XI wieku używali mniszka lekarskiego do tworzenia wielu lekarstw. Roślinę tę stosowano przy gorączce, bólu zęba, problemach z układem moczowym, anemii, zaparciach, artretyzmie, cukrzycy, problemach z woreczkiem żółciowym, zgadze i podrażnieniach skóry.
Nie wszyscy jednak wiedzą, że taraxacum officinale jest jednym z najbardziej magicznych elementów natury. Wokół tej prostej i pospolitej rośliny zbudowana jest cała antropologia mistycyzmu i duchowości. Fascynuje nas ona i czaruje, zarówno swoim sprytnym sposobem, w jaki potrafi się zmieniać, jak i przez swoją historię, którą jest legenda o mniszku.
Roślina mniszka lekarskiego składa się z wielu pojedynczych miniaturowych kwiatów zwanych promieniami, które otwierają się o świcie i zamykają w nocy. To nadaje im wyjątkowego uroku w wielu kulturach.
Legenda o mniszku lekarskim i aniele
Legenda o mniszku została po raz pierwszy spisana w 1918 roku w książce „Godzina dzieci”. Składała się ona z zestawu bajek, które były publikowane co tydzień w wielu gazetach, począwszy od 1908 roku. Sukces tego projektu sprawił, że historie te zostały wydane w formie tomu baśni i legend, który stał się bardzo popularny wśród dzieci i młodzieży.
Angielski tytuł, For the Children’s Hour, był zainspirowany wierszem Henry’ego Wadswortha Longfellowa zatytułowanym The Children’s Hour. Autor wiersza wyjaśnia w nim, że moment, w którym dzień kończy się zachodem słońca, jest idealnym momentem dla wyobraźni i ustępowanie miejsca fantazji i zabawom. Twierdził wręcz, że ten moment istnieje dla naszego wewnętrznego dziecka. W tym kontekście narodziła się legenda o mniszku.
Anioł kwiatów
Historia ta mówi, że anioł kwiatów zstąpił pewnego dnia na ziemię, aby znaleźć roślinę, którą najbardziej kochał. Wędrował daleko przez świat, sprawdzając pola, lasy i ogrody.
Najpierw natknął się na tulipana. Zapytał go, gdzie najbardziej chciałby mieszkać. Tulipan odpowiedział, że chciałby mieszkać na aksamitnym zamkowym trawniku, gdzie jego kolory odcinałyby się od szarych ścian. Powiedział też, że chciałby, aby odwiedzała go księżniczka i mówiła mu, jaki jest piękny. Następnie anioł przemówił do róży. Zadał jej to samo pytanie. Róża powiedziała, że ponieważ jest krucha i delikatna, chciałaby wspiąć się na mury zamku, które uchronią ją przed krzywdą.
Następnie anioł poszedł do lasu i natknął się na fiołka. Po raz kolejny zadał pytanie, gdzie ten chciałby mieszkać. Fiołek odpowiedział, że chciałby mieć schronienie w lesie, w pobliżu strumyka, aby chłodzić swoje korzenie. Byłby tam osłonięty przez drzewa, aby słońce nie zepsuło jego pięknego koloru.
Według legendy spośród królestwa kwiatów mniszek lekarski jest najbardziej skromny i prosty.
Spotkanie anioła z mniszkiem lekarskim
Później anioł zauważył mniszka lekarskiego, rosnącego między dwiema skałami. Kiedy zadał mu to samo pytanie, mniszek odpowiedział, że chciałby mieszkać tam, gdzie będzie dostępny dla dzieci. Chciał mieszkać przy drogach i na łąkach, a nawet między pęknięciami w miejskich chodnikach, by swoim jaskrawym kolorem uszczęśliwić innych.
Anioł zdecydował, że mniszek lekarski jest jego ulubionym kwiatem. Co więcej, pozwolił mu kwitnąć od wiosny do jesieni, w różnych miejscach, tak jak chciał tego mniszek.
Mniszek lekarski, kwiat spełniający życzenia dzieci
Mniszek lekarski jest również postrzegany jako roślina symbolizująca słońce, księżyc i gwiazdy. Ten fascynujący kwiat rodzi się jako kula żółtych włókien, podobnych do słońca, które daje nam życie. Później przybiera okrągły, puszysty, srebrzysty kształt, niczym księżyc w letnie noce. Następnie, aby rozsiać nasiona, rozdziela się i pokonuje duże odległości, jak małe spadające gwiazdy niesione przez wiatr. Za każdym razem, gdy dzieci dmuchają na mniszka, mówi się, że spełni się jedno z ich życzeń. Wszyscy kiedyś w to wierzyliśmy.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Bayley, Carolyn (1908) For the Children’s Hour. New York (Yesterday’s Classics)