Terapia lalkami, nowa metoda leczenia demencji

Z biegiem czasu konieczność podyktowała potrzebę znalezienia różnych niefarmakologicznych metod leczenia demencji. Są to na przykład muzykoterapia, terapia zajęciowa i terapia ze zwierzętami. Wszystkie te metody mają jedną wspólną cechę. Na nowo łączą pacjenta z jego wcześniejszym życiem. W tym artykule porozmawiamy o nowszym leczeniu, jakim jest terapia lalkami.

Najpierw wyjaśnijmy definicję demencji. Po pierwsze, Słownik Oksfordzki definiuje je jako „przewlekłe lub uporczywe zaburzenie procesów umysłowych spowodowane chorobą lub urazem mózgu i charakteryzujące się zaburzeniami pamięci, zmianami osobowości i zaburzeniami rozumowania”.

Po drugie, WHO definiuje to jako „syndrom – zwykle o charakterze przewlekłym lub postępującym – w którym następuje pogorszenie funkcji poznawczych (tj. zdolności przetwarzania myśli) ponad to, czego można by oczekiwać od normalnego starzenia się”.

Wreszcie Nitrini i Dozzi (2012) twierdzą, że demencja jest zespołem charakteryzującym się występowaniem uporczywego pogorszenia funkcji poznawczych, który zakłóca zdolność jednostki do samodzielnego wykonywania pracy lub czynności społecznych.

Istnieją różne rodzaje demencji. Według WHO najczęstsze to:

• Choroba Alzheimera.
• Demencja czołowo-skroniowa.
• Demencja z ciałami Lewy’ego.

Każda z tych chorób wpływa na każdą osobę inaczej. Dlatego, aby leczenie było skuteczne, dla każdego pacjenta należy opracować zindywidualizowane i ukierunkowane plany leczenia. Leczenie uznaje się za skuteczne, jeśli cele określone na początku terapii zostaną osiągnięte.

Terapia lalkami i jej początki

Ta niefarmakologiczna forma terapii rozpoczęła się w Stanach Zjednoczonych. Rodriguez (2018) potwierdza, że Anne Burnett, dyrektor The Limes Care Home (ośrodka w USA dla osób z demencją), stworzyła tę metodę.

Anne pracowała ze starszą kobietą, która w młodości straciła dziecko. Na starość nawoływała swoje zagubione maleństwo. Pewnego dnia Anne dała jej pluszowego misia, gdy kobieta wołała o dziecko i to ją uspokoiło. Od tego momentu Anne stosowała tę samą metodę z innymi pacjentami, zarówno mężczyznami, jak i kobietami.

Korzyści płynące z terapii niefarmakologicznych

Farmakologiczne leczenie demencji jest często nieuniknione. Jednak coraz częściej łączy się to z terapią niefarmakologiczną.

W Salamance w Hiszpanii jest jedno takie pionierskie centrum. Specjaliści pracującujący w tym miejscu opracowali różne interwencje balansujące między leczeniem farmakologicznym i niefarmakologicznym. Centrum to nazywa się Centro Referencia Estatal (CRE).

Caballo, Arroyi, Portero i Ruis-Sanchez (2013) stwierdzają, że niektóre niefarmakologiczne korzyści dla pacjenta to:

• Utrzymanie i/lub stymulacja ich istniejących zdolności poznawczych.
• Poprawa relacji społecznych i komunikacji.
• Zmniejszone poczucie samotności i izolacji.
• Lepsza samoocena i obraz siebie (stąd poprawa samooceny).
• Poprawa jakości ich życia i bliskiego otoczenia.
• Wzmocnienie.
• Rozwój bimanualny i motoryczny.
• Atmosfera spokoju i pozytywnej energii w trakcie i po leczeniu.
• Rozwój uczuciowości.

Krótko mówiąc, stosowanie tych interwencji ma bardzo pozytywny wpływ zarówno na życie osób z demencją, jak i ich rodzin. Niestety, obecnie nie ma sposobu na odwrócenie objawów niektórych demencji, takich jak choroba Alzheimera. Nie oznacza to jednak, że nie ma sposobu na spowolnienie postępu jego objawów.