Biologiczne pochodzenie zespołu Hikikomori

Nazywają się pustelnikami Japonii. W 80 procentach są to mężczyźni i unikają wszelkiego rodzaju kontaktów towarzyskich, wypoczynku, przyjaźni, a nawet pracy czy nauki. Mieszkają zamknięci w swoich pokojach, odizolowani, grając w gry wideo lub spędzając czas w Internecie. Wydaje się, że nauka odkryła biologiczne pochodzenie zespołu hikikomori.

Zjawisko to uwidoczniło się po raz pierwszy pod koniec ubiegłego wieku, około 1998 roku. Jak wyrażono w niektórych mediach, hikikomori symbolizowało opór wobec presji świata. To protest przeciwko stresowi związanemu z pracą i nauką oraz rodzajem surowości rodzinnej, która oznacza, że od młodych ludzi oczekuje się, że będą najlepsi, osiągną sukces i będą dobrymi pracownikami.

Niezdolni do dostosowania się do tej miary ludzie, znużeni poczuciem wstydu wybrało zawór bezpieczeństwa w razie gdyby im się nie powiodło. Szukali schronienia fizycznego, a także psychicznego. Zamknięcie się w pokoju było – i nadal jest – mechanizmem obronnym przed zbyt surowym społeczeństwem, którego nie lubią i w którym nie mogą lub nie wiedzą, jak przetrwać.

To rzeczywistość, która dotyczy nie tylko Japonii. Chociaż do niedawna jego wyzwalacze nie były znane, teraz pojawia się więcej informacji. Spójrzmy.

Uważa się, że za zespołem hikikomori kryje się zwykle więcej niż jedno zaburzenie psychiczne. Na przykład fobia społeczna, zaburzenia depresyjne, osobowość pasywno-agresywna itp.

Biologiczne pochodzenie zespołu hikikomori

Szacuje się, że około 1,57 procent japońskiej populacji cierpi na zespół hikikomori, chociaż może być ich więcej. Podobne liczby mają Korea Południowa i Hongkong. Obecnie nie mamy danych dla Zachodu, ale uważa się, że coraz bardziej rozprzestrzenia się wśród młodszej populacji.

Dopiero w 2020 roku dr Takahiro A. Kato zaproponował w badaniu jaśniejsze międzynarodowe kryteria diagnostyczne tego zaburzenia. Twierdził, że izolacja społeczna trwająca dłużej niż sześć miesięcy powinna być czynnikiem, któremu towarzyszy dyskomfort emocjonalny i wyraźne pogorszenie funkcjonowania jednostki (nieuczestniczenie w zajęciach, pracy itp.).

Chociaż sama diagnoza ma teraz bardziej rygorystyczne podstawy, pochodzenie zaburzenia nie zostało jeszcze w pełni wyjaśnione. Niektóre teorie kładą nacisk na obecność zaburzeń psychicznych. Jednak jednym z niedawno wyciągniętych wniosków, który wydaje się dostarczać mocnych dowodów, jest wniosek dotyczący „podpisów metabolicznych”.

Kluczem mogą być dwa rodzaje aminokwasów

W 2013 roku Szpital Uniwersytecki Kyushu w Japonii stworzył pierwszą na świecie przychodnię do badań nad hikikomori. Celem było lepsze zrozumienie tej szokującej rzeczywistości. Dzięki ich inicjatywie śledztwo zostało ostatecznie opublikowane w Dialogues in Clinical Neuroscience. Wyniki były następujące:

• We krwi odkryto biomarkery związane z zespołem hikikomori. W rzeczywistości poziomy aktywności ornityny i arginazy w surowicy są znacznie wyższe niż w populacji bez tej społecznie izolującej cechy.
• Są to rodzaje cząsteczek związanych z różnymi funkcjami organizmu. Na przykład regulacja ciśnienia krwi i cyklu mocznikowego. Są również często obecne u osób zmagających się z poważną depresją lub sezonowymi zaburzeniami afektywnymi.
• Niewielką zmianę zaobserwowano również w acylokarnitynach, związkach kluczowych w dostarczaniu energii do mózgu.

Na razie dr Takahiro A. Kato z Wydziału Nauk Medycznych Uniwersytetu Kiusiu, inicjator badania, twierdzi, że te badania to dopiero początek poszukiwania zrozumienia, co kieruje zespołem hikikomori. Potrzebne są jednak dane od większej liczby pacjentów na całym świecie, nie tylko z Japonii.

Wiemy, że 80 procent osób cierpiących na ten zespół to mężczyźni. Zrozumienie biologicznych, społecznych i psychologicznych korzeni choroby pozwoli nam lepiej rozwiązać ten narastający problem.

Inne pochodzenie i wyzwalacze hikikomori

Wydaje się, że biologiczne pochodzenie zespołu hikikomori jest jaśniejsze niż psychologiczny wyzwalacz. Rzeczywiście, chociaż niektórzy chorzy cierpią na depresję, schizofrenię i zespół lęku społecznego, jest to rzadkie i nie na tyle znaczące, aby ustalić związek przyczynowy.

To wyraźnie patologiczny rodzaj izolacji społecznej. Cierpiący wybiera zamknięcie się, ponieważ nie postrzega siebie jako odpowiedniego w konkurencyjnym i wymagającym kontekście. Ten mechanizm ucieczki zapewnia im ochronę, ale nie zapewnia dobrego samopoczucia. W rzeczywistości ci mężczyźni (w większości) nie czują się spełnieni ani usatysfakcjonowani.

Ze względu na swoją izolację uciekają przez gry wideo lub przez korzystanie z Internetu, mediów społecznościowych itp. Prowadzi to w wielu przypadkach do uzależnienia od Internetu i rozwoju większej liczby fobii, takich jak lęk przed otwartą przestrzenią (agorafobia). Właściwie dzisiaj są „hikikomori”, którzy od lat są zamknięci w pokoju w domu rodzinnym.

Co zachęcające, mechanizmy terapeutyczne, które są opracowywane, aby pomóc cierpiącym, stają się coraz bardziej wyrafinowane. Na przykład japońska firma zaprojektowała robota, który ma zachęcać ich do kontaktów społecznych. Ponadto niektóre uniwersytety stworzyły programy online, aby zachęcić do rozwijania mocnych stron w celu poprawy ich samooceny. Na szczęście wydaje się, że poczyniono coraz większe postępy w zrozumieniu syndromu, który nie jest już wyłączny dla Japonii.