Podstawy EMDR

Zdarzenia traumatyczne pozostawiają ślady w mózgu, które wymagają leczenia, aby nie miały później negatywnego wpływu na zdrowie. W ostatnich latach EMDR stał się jedną z preferowanych opcji radzenia sobie z urazami psychicznymi. Jednak metoda ta często może to być trudna do zrozumienia. Z tego powodu dzisiaj omawiamy podstawy EMDR.

Dzięki analizie fundamentalnych podstaw tej metody będziesz w stanie lepiej zrozumieć, z czego składa się ten model terapeutyczny. Dodatkowo możesz sprawdzić w jakich sytuacjach można go zastosować i jaki jest jego stopień skuteczności.

EMDR (przywrócenie wrażliwości na ruch gałek ocznych)

Terapia przetwarzania i odczulanie ruchów gałek ocznych (EMDR) to metoda leczenia traumy. Trauma jest rozumiana jako każde wydarzenie w życiu jednostki, które zagraża jej dobremu fizycznemu i psychicznemu samopoczuciu. Może to być na przykład wypadek samochodowy, przemoc seksualna czy przeżycie klęski żywiołowej. Trauma obejmuje również wpływ tego rodzaju wydarzeń na życie emocjonalne pacjentów. Czasami takie sytuacje, ze względu na stres, jaki generują, czynią ofiary bardziej podatnymi na stres pourazowy.

Jak sama nazwa wskazuje, EMDR wykorzystuje ruchy gałek ocznych jako sposób na otwarcie drzwi do ponownego przetworzenia traumatycznego zdarzenia. Pacjent pozwala swojemu mózgowi znieczulić się na pamięć sytuacji. W rezultacie objawy, które wywodzą się ze zdarzenia, takie jak stres, nadmierna czujność, depresja i poczucie winy, ulegają zmniejszeniu. Każda sesja EMDR trwa zwykle od 30 minut do godziny. Liczba sesji będzie zależeć od skali urazu. W niektórych przypadkach leczenie może trwać nawet rok.

Czy model EMDR jest skuteczny?

Przed zbadaniem podstawowych pojęć EMDR ważne jest, aby porozmawiać o jego skuteczności w kontekście terapeutycznym. Dla niektórych osób pomysł rozmawiania o swoich traumach, podczas gdy terapeuta prosi ich, aby śledzili wzrokiem ruch palca, może wydawać się dziwny. Jednak badania wskazują, że jest to praktyka, która w pewnych warunkach może być niezwykle pomocna.

Wilson i in. (2018) opublikowali przegląd systematyczny dotyczący stosowania EMDR w stresie pourazowym. Doszli do wniosku, że terapia ta poprawia diagnostykę stresu pourazowego i zmniejsza jego objawy. Łagodzi również inne zaburzenia wynikające z traumy i wykazano, że jest przydatna w różnych kontekstach kulturowych. Ponadto przeprowadzono badanie mające na celu ocenę skuteczności EMDR w terapii online. Chociaż nadal potrzebne są dalsze badania, autorzy tej pracy twierdzą, że wyniki są „obiecujące”. Wspominają, że EMDR wydaje się być preferowaną opcją w psychoterapii traumy online (Lenferink, Meyerbröker i Boelen, 2020).

Sześć podstaw metody EMDR

Istnieją różne podstawowe koncepcje EMDR, które musisz zrozumieć, jeśli chcesz wiedzieć, w jaki sposób model ten osiąga wyniki, o których mówimy powyżej. Terapia ta integruje elementy pochodzące z psychologii behawioralnej, psychologii poznawczej, psychodynamicznej i terapii rodzinnej.

Trauma

W teoretycznych ramach EMDR trauma jest informacją pochodzącą ze stresującego doświadczenia, która jest przechowywana w dysfunkcyjny sposób. Kiedy dana osoba doświadcza tego typu zdarzenia, zachowuje pamięć o nim w momencie zdarzenia. Staje się rodzajem „żywej” pamięci doświadczenia.

Z tego powodu, gdy pacjent jest narażony na podobne sytuacje, następuje intensywna emocjonalna aktywacja lęku i stresu. EMDR ma na celu pomóc pacjentowi w ponownym przetworzeniu tego doświadczenia w celu odczulenia go i zintegrowania z resztą jego normalnych wspomnień.

Stymulacja dwustronna

Podczas sesji EMDR terapeuta prosi pacjenta o opowiedzenie traumatycznych doświadczeń, podążając wzrokiem za palcami profesjonalisty, starając się jednocześnie stymulować obie półkule mózgu. Proces ten nazywany jest stymulacją obustronną i stanowi podstawę terapii. W ten sam sposób stymulację można również wykonać za pomocą dźwięków lub fizycznych dotknięć.

Adaptacyjny Model Przetwarzania Informacji (AIP)

Wśród podstawowych pojęć EMDR, AIP jest jednym z najważniejszych, ponieważ wyjaśnia mechanizmy leżące u podstaw terapii. Zgodnie z tym podejściem nasz układ nerwowy ma zasoby do przetwarzania informacji o niekorzystnych doświadczeniach. Jednak gdy te zdarzenia są naprawdę intensywne, system załamuje się i pamięć nie jest przetwarzana normalnie.

Pozycja obserwatora

Jak wspomniano wcześniej, traumatyczne wydarzenia nie są przetwarzane tak jak inne, a pamięć jest „żywa”. Stąd też jednym z objawów zespołu stresu pourazowego są retrospekcje, w których cierpiący „ponownie przeżywają” traumę. Dla nich to jak powrót do czasu i miejsca traumy i czucie wszystkiego, czego wtedy doświadczyli.

W tym sensie EMDR stara się postawić pacjenta w pozycji obserwatora, zamiast ofiary. Innymi słowy, kiedy sobie przypominają traumatyczne chwile, robią to tak, jakby widzieli tę scenę z daleka, a nie tak, jakby przeżywali ją ponownie.

Odczulanie

Inną z podstawowych koncepcji EMDR jest postępująca utrata reaktywności na bodźce związane z traumą. Aby lepiej to zilustrować, wyobraźmy sobie hipotetyczny przypadek osoby, która uczestniczyła w wypadku drogowym i rozwinęła PTSD. Od tego momentu prosty pomysł wejścia do pojazdu lub usłyszenia klaksonu może wywołać u nich poczucie traumy.

EMDR dąży do tego, aby bodźce te przestały powodować emocjonalną aktywację lęku. Jest to znane jako odczulanie i następuje dzięki ponownemu przetworzeniu doświadczenia.

Debata wokół EMDR

Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (APA) uznaje EMDR za oparte na dowodach leczenie PTSD. Podkreślają jednak, że dostępne dowody są nadal przedmiotem dyskusji na poziomie naukowym. Niektórzy krytycy tego modelu uważają, że jest to po prostu kolejna forma terapii ekspozycyjnej.

Mimo to EMDR jest nadal zalecaną terapią w leczeniu traumy. Istotne jest poznanie jej podstawowych pojęć, dzięki czemu można lepiej zrozumieć ogólną terapię.