Psy przeżywają żałobę – oto rezultat najnowszych badań

Czy to możliwe, że psy przeżywają żałobę? Ostatnie badania wykazały, że psy doświadczają procesu podobnego do ludzkiego żalu po śmierci „swojego” lub ich właścicieli. Rzeczywiście, dane wskazują, że te straty prowadzą do zmian w ich zwykłym zachowaniu. Takie zmiany wiążą się ze smutkiem.

To, że psy przeżywają żałobę, wykazały badania. Zostało to potwierdzone w badaniu przeprowadzonym przez dr Federicę Pirrone i jej współpracowników przez Uniwersytet w Mediolanie (Włochy) i opublikowanym w Scientific Reports.

W tym badaniu badali zachowanie niektórych psów dzięki informacjom dostarczonym przez ich właścicieli. Stwierdzono, że psy zachowywały się inaczej po utracie psiego rówieśnika. Wydawało się również, że okazują smutek, który prawdopodobnie był związany ze stanem emocjonalnym ich właściciela.

Chociaż dostępnych danych nie można uznać za rozstrzygające, wskazują one, że zwierzęta te są świadome śmierci – jeśli nie w całości, to przynajmniej do pewnego stopnia.

„Istnieją badania, które pokazują, że na poziomie neuronauki i etologii behawioralnej, gdy masz tego rodzaju emocje u zwierząt, aktywowane są te same obszary mózgu, które są aktywowane u ludzi”.

-Alaguna Cruz-

Studium żałoby psa

Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie w Mediolanie opierało się na grupie 426 właścicieli, z których wszyscy posiadali dwa lub więcej psów. Innym wspólnym czynnikiem było to, że jeden z psów pod ich opieką zmarł, podczas gdy drugi lub inne przeżyły.

Za pomocą kwestionariuszy naukowcy odkryli, że 86% tych właścicieli zauważyło zmiany w zachowaniu swoich psów po śmierci jednego z ich towarzyszy. Najważniejszą cechą była zwiększona pasywność i niski entuzjazm do zabawy. Nastąpiły również zmiany w ich sposobach jedzenia i spania.

Oprócz tego prawie wszyscy właściciele ocalałych psów stwierdzili, że emocją, która wydawała się dominować w ich pupilach po śmierci jednego z nich, był strach. Co więcej, około 32 procent członków grupy było w stanie wskazać, że to nietypowe zachowanie trwało od dwóch do sześciu miesięcy.

Cierpią też w imieniu swoich właścicieli

Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie w Mediolanie wykazało również, że możliwe jest, że psy adoptują te zmiany, ponieważ dostrzegają cierpienie swoich właścicieli. Wydaje się, że psy są podatne na nastrój swoich opiekunów. Z tego powodu bardzo cierpią w żałobie.

Psy mają czterokrotnie lepszy niż ludzie. To pozwala im wyraźnie rozpoznać, czy dana osoba jest żywa, czy martwa. Jak wiadomo, martwe ciało wydziela dużą liczbę substancji, z których wszystkie są wychwytywane przez kły.

U psów, gdy stają w obliczu straty, wydaje się, że doświadczają czegoś podobnego do ludzkiego. Jeśli więź między dwoma psami była wyjątkowo silna, nieobecność będzie bardziej zauważalna i nastąpi więcej zmian w zachowaniu ocalałego psa. Z drugiej strony, jeśli więź nie byłaby tak ujmująca, efekt będzie mniejszy. Wydaje się również, że odczuwają większy smutek po śmierci „alfa” w ich stadzie.

Niektórzy weterynarze twierdzą, że psy doświadczają silnego uczucia bezradności, gdy tracą swoich właścicieli. Te uczucia są bardziej intensywne, jeśli nie mają możliwości zbliżenia się do ciała. Z tego powodu weterynarz Alaguna Cruz powiedział: „Proszę w dniu mojej śmierci, aby mój pies powąchał moją trumnę, aby wiedział, że nie żyję i że go nie porzuciłam”.

Czy można im pomóc?

Jednym z najczęstszych zachowań psów w żałobie jest prawie cały czas spanie i mniej jedzenia. Ponadto nie chcą się bawić lub są do tego niechętne. Nagle wydaje się, że nic ich nie ekscytuje i dominuje apatia. Najlepszym sposobem, aby im pomóc, jest utrzymanie rutyny, do której są już przyzwyczajone. Chociaż one i ich właściciel mogą nie mieć ochoty wychodzić, powinny to zrobić. Rzeczywiście, zamknięcie się tylko zwiększy smutek ich obojga.

Psy muszą czuć, że są odpowiedzialne za kogoś konkretnego. Z kolei potrzebują kogoś, kto się nimi zajmie. Zmniejsza to strach i brak ochrony, których mogą doświadczyć. Jeśli jednak przejawy smutku są wyjątkowo poważne, ich właściciel powinien skonsultować się z weterynarzem.