Agresja w związku to element, którego można się spodziewać. Jednak sam poziom agresji w parze jest ważnym wskaźnikiem zdrowia związku. Gdy takie poziomy ledwo przekraczają zerową wartość, związek będzie w porządku. Jeśli jednak zaczną pojawiać się oznaki eskalacji, nadszedł czas, aby zastanowić się, w jakim kierunku zmierzają sprawy.
W tych kwestiach nie można być purystą. To dlatego, że w każdym związku pojawiają się konflikty, które czasami skutkują ostrymi słowami lub postawami. To zupełnie normalne. Agresja w związku nie powinna się jednak pogłębiać, osiągając kolejne poziomy nasilenia.
Na początku zwykle pozostaje to niezauważone. Jest to niefortunne, ponieważ na tych wczesnych etapach cykle można skutecznie powstrzymać przed osiągnięciem bardziej złożonych sytuacji. Z tego powodu ważne jest, aby określić poziom agresji w związku.
„W obliczu okrucieństw musimy opowiedzieć się po jednej ze stron. Cisza pobudza kata.”
-Elie Wiesel-
1. Agresja w związku — pierwszy poziom: agresja symboliczna
Pierwszym poziomem agresji w związku odpowiada terenowi symbolicznemu. Dominują tu wypowiedzi słowne, gesty i postawy, często podszyte żartami lub pozorną konstruktywną krytyką. Oto niektóre z zachowań, które ujawniają tę symboliczną agresję:
- Powtarzające się kłamstwa.
- Oszustwo, afektywne lub inne.
- Ignorowanie partnera.
- Robienie krzywdzących żartów.
- Wyśmiewanie zachowania, myśli lub słów partnera.
- Obwinianie partnera za wszystko.
- Upokarzanie na oczach innych.
- Przypadki zazdrości.
- Odmowa.
- Obraźliwy język.
- Stwarzanie zagrożenia.
Te zachowania wskazują, że para weszła w cykl agresji. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę częstotliwość i intensywność tych zachowań. Jeśli są nietypowe, może wystarczyć rozmowa i ustalenie pewnych granic. Jeśli jednak są częste, trzeba będzie podjąć bardziej radykalne środki.
2. Przymusowa napaść
Drugi z poziomów agresji w parze pojawia się, gdy oprócz opisanych zachowań pojawiają się inne. W tym przypadku pojawiają się początki postaw i zachowań agresywnych. Agresja w związku uciekająca się do stosowania przymusu odpowiada zachowaniom takim jak:
- Zakazanie partnerowi robienia lub nierobienia czegoś.
- Bezpośrednie zastraszanie.
- Kontrolowanie partnera.
- Śledzenie lub szpiegowanie.
- Ograniczenie korzystania z pieniędzy.
- Niszczenie dokumentów lub rzeczy osobistych.
- Dotykanie bez zgody, często z agresywnym wydźwiękiem.
- „Przypadkowe” ciosy.
- Drapanie lub szczypanie.
- Popychanie.
- Delikatne bicie.
- Ofiara agresji boi się gniewnych reakcji partnera.
Ten drugi poziom przemocy partnerskiej powinien z pewnością wzbudzić alarm. W rzeczywistości rozpoczęła się spirala przemocy, którą należy powstrzymać. Rzeczywiście, w tym momencie należy podjąć działania.
3. Przemoc bezpośrednia
Gdy środki nie zostaną podjęte na czas, może dojść do trzeciego poziomu agresji u partnera, czyli do przemocy bezpośredniej. To niebezpieczna sytuacja, której nie należy tolerować w żadnym przypadku. Tutaj zagrożona jest integralność i życie osoby. Z tego powodu nie może być ustępstw.
Niektóre z charakterystycznych zachowań tego poziomu to:
- Jeden z partnerów kopnął drugiego.
- Jeden z nich został zamknięty.
- Istnieją zagrożenia związane z bronią lub innymi przedmiotami.
- Istnieją stosunki seksualne bez zgody.
- Jeden z partnerów doznał fizycznego ataku i posiada ślady na swoim ciele.
- Istnieją niezwykle poważne zagrożenia, a zastraszanie jest stałe.
Ten trzeci poziom agresji jest zwykle osiągany po pewnym czasie. Przemoc osiągnęła swój najbardziej szkodliwy, destrukcyjny i wyniszczający poziom. W tym momencie konieczność skorzystania z profesjonalnej i prawnej pomocy nie jest już dyskusyjna. Rzeczywiście, taki związek, utrzymujący się w czasie, powoduje szkody, które są trudne do naprawienia.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Montesino, M. L. C. (2013). Ajuste diádico en la pareja: revisión teórica. Psicopatología Clínica Legal y Forense, 13(1), 177-189.