Eksperyment z zaginionym dzieckiem – poznaj go!

Eksperyment z zaginionym dzieckiem wykazał problemy z percepcją, które wszyscy mamy. Podkreślił  także naszą tendencję do odmowy przyznania się do nich.

W rzeczywistości  ten eksperyment z zaginionym dzieckiem został powtórzony setki razy, w różnych miejscach, z podobnymi wynikami.

Naukowcy przeprowadzili również podobne badania, aby rozwinąć oryginalne odkrycia i lepiej zrozumieć mechanizmy ludzkiej percepcji.

Eksperyment z zagubionym dzieckiem pokazuje dwie wady ludzkiej inteligencji. Po pierwsze, nastawienie uwagi. Oznacza to, że ludzie postrzegają tylko to, co uważają za istotne, niezależnie od tego, czy jest to prawda, czy nie.

Druga wada to tak zwany martwy punkt odchylenia. Odnosi się to do skłonności do przekonania, że jesteśmy mniej stronniczy niż w rzeczywistości.

„ Doświadczenie uczy nas, że w percepcji wzrokowej istnieje rozbieżność między faktem, a jego efektem psychicznym”.

 -Josef Albers-

Eksperyment z zaginionym dzieckiem

Eksperyment z zaginionym dzieckiem był niezwykle prosty. Naukowcy rozmieścili zestaw plakatów w parku, bardzo blisko siebie. Plakaty przedstawiały zdjęcie dziecka i ogłoszenie, że dziecko zaginęło. Kilka osób zatrzymało się, aby przeczytać plakat.

Następnie dziecko ze zdjęcia pojawiało  się w pobliżu każdej z osób, które zatrzymały się, aby spojrzeć na plakat. Za każdym razem  dziecko to pozostawało w pobliżu przez kilka minut. Jednak w każdym przypadku ludzie nie rozpoznawali dziecka jako tego ze zdjęcia na plakacie.

Kilka minut po tym, jak to się stało, pojawił się ankieter i zapytał ludzi, czy byliby w stanie rozpoznać dziecko na zdjęciu. Wszyscy odpowiedzieli tak.

Naukowcy nagrywali całą sytuację za pomocą ukrytych kamer. Nawet na YouTube dostępnych jest wiele filmów, na których można zobaczyć relację z tego eksperymentu.

Podobne badania

Naukowcy przeprowadzili podobny eksperyment w 2016 roku na terenie Washington Square Park na Manhattanie w Nowym Jorku. Z tej okazji w tym ruchliwym parku „porzucono” sześcioletniego chłopca, dziewczynkę w tym samym wieku, psa i kota.

Chodziło o to, żeby zobaczyć, czy ktoś podejmie się próby ich uratowania. Naukowcy monitorowali wszystko za pomocą ukrytych kamer.

Jako pierwsza uratowana została sześcioletnia dziewczynka. Została ona znaleziona zaledwie trzy minuty po rozpoczęciu eksperymentu. Podeszła do niej kobieta i zapytała, czy się zgubiła, a dziewczynka odpowiedziała, że tak. Podczas wywiadu kobieta powiedziała: „Może to był to tylko mój instynkt macierzyński”.

Po upływie łącznie czterech minut inna kobieta uratowała psa. Dziesięć minut później kolejna kobieta uratowała kota. Jednak pomimo eksperymentu trwającego łącznie 45 minut nikt nie uratował chłopca. Był on blisko zarówno psa, jak i kota, ale nikt nie zwracał na niego uwagi.

W innym podobnym eksperymencie okazało się, że ludzie są mili i pomocni dla zagubionych dzieci i proszących o pomoc, gdy są one dobrze ubrane i mają skórę koloru białego. Dzieci innej rasy lub źle ubrane były systematycznie ignorowane przez przechodniów.

Co mówi nam wynik tego eksperymentu?

Najbardziej oczywistym wnioskiem, jaki możemy wyciągnąć z eksperymentu z zaginięciem dziecka jest to, że nasza percepcja nie działa tak dobrze, jak nam się wydaje.

Rzeczywiście, nie jesteśmy tak uważni i uważni na nasze środowisko, jak sobie wyobrażamy. Zasadniczo skupiamy się tylko na tym, co nas interesuje i nie zwracamy uwagi na inne bodźce.

Co więcej, wydaje się, że jesteśmy obciążeni “wbudowanymi  w nas” uprzedzeniami. W eksperymencie na Manhattanie ludzie zakładali, że bardziej kruche istoty, w postaci dziewczynki i dwóch małych zwierząt, potrzebują pomocy. Zignorowali jednak chłopca.

Czy może to być spowodowane uprzedzeniami o charakterze seksistowskim? Chociaż chłopiec miał zaledwie sześć lat, czy fakt bycia płci męskiej uniemożliwiał mu uzyskanie ochrony i współczucia?

Podobnie dzieci, które wydawały się być biedne lub rasy innej niż biała, nie wydawały się być traktowane jako zasługujące na jakikolwiek rodzaj ochrony. To rażąca dyskryminacja. Z tego powodu takie eksperymenty z pewnością powinny skłonić nas do zatrzymania się i zastanowienia.