Czy wiesz, że Horacio Quiroga jest obecnie uważany za jednego z największych gawędziarzy Ameryki Łacińskiej wszech czasów? W rzeczywistości ten urugwajski pisarz napisał liczne intrygujące opowiadania inspirowane dżunglą.
Horacio Quiroga urodził się 31 grudnia 1878 roku w Salto w Urugwaju. W 1901 opublikował swój pierwszy zbiór wierszy Coral Reefs. W ciągu następnych 30 lat napisał i opublikował ponad 200 mrocznych historii.
Życie w dżungli zainspirowało wiele z tych historii. Zmagając się z ciężką depresją i nieuleczalnym rakiem, Horacio Quiroga popełnił samobójstwo 19 lutego 1937 roku w Buenos Aires w Argentynie.
Wierzcie lub nie, ale ten wielki pisarz urugwajski miał naprawdę nieciekawe pochodzenie. Jego ojciec przypadkowo zastrzelił się podczas polowania kilka miesięcy po jego urodzeniu. To było tylko pierwsze z kilku tragicznych wydarzeń, które miały miejsce za życia Quirogi. Niestety znalazło to odzwierciedlenie w wielu jego późniejszych pracach.
W młodości jego rodzina dużo się przemieszczała, ostatecznie osiedlając się w stolicy Urugwaju, Montevideo. Horacio Quiroga studiował na uniwersytecie w Montevideo, zainteresował się literaturą i zaczął publikować swoje opowiadania.
Wkrótce potem Quiroga wrócił do swojego rodzinnego miasta i założył zarówno magazyn literacki, jak i klub rowerowy. Kolejna tragedia nastąpiła jednak w 1899 roku, kiedy jego ojczym popełnił samobójstwo. Szukając ukojenia po tak przytłaczającym doświadczeniu, Horacio Quiroga odbył czteromiesięczną podróż do Paryża.
„Opowiedz tę historię tak, jakby interesowała tylko wąski krąg Twoich postaci, z których jedną możesz być Ty. Nie ma innego sposobu, aby ożywić tę historię”.
– Horacio Quiroga-
Horacio Quiroga i nowe początki
Po podróży po Europie w młodości Quiroga spędził większość swojego życia w Argentynie. Mieszkając w Buenos Aires często jeździł do San Ignacio w prowincji Misiones w dżungli. To dostarczyło materiału do większości jego opowiadań. Chociaż przez większą część życia był dziennikarzem, miał też inne zajęcia.
Po powrocie z Europy w 1900 roku Quiroga ponownie osiedlił się w Montevideo. W następnym roku ukazała się jego pierwsza kolekcja literacka, zatytułowana Coral Reefs (“Rafy koralowe”). Wiersze, poetycka proza i opowiadania w niej zawarte nie zwróciły jednak uwagi narodu na Quirogę. Innymi słowy, publikacja ta była pracą nowicjusza szukającego poparcia.
Mimo to śmierć jego dwóch ukochanych braci przyćmiła jego osiągnięcie. W tym samym roku zachorowali oni na tyfus. Nie mogąc uciec przed okrutną ręką losu, w następnym roku Horacio Quiroga przypadkowo zastrzelił swojego kolejnego przyjaciela, sprawdzając swój pistolet przed pojedynkiem.
Po krótkim pobycie w więzieniu Quiroga został oczyszczony ze wszystkich zarzutów. Mimo to nie był w stanie uciec od poczucia winy i wyjechał z Urugwaju do Argentyny.
Resztę swojego tragicznego życia spędził w Argentynie. Osiadł w Buenos Aires, znalazł pracę jako nauczyciel i dalej rozwijał swoje pisarstwo. Ponadto wydał zbiór Zbrodnia innego w 1904 r. oraz opowiadanie „Poduszka z piór” w 1907 r. Obie były obiecujące, a także widać było w nich znaczny wpływ twórczości Edgara Allana Poe.
Miłość, szaleństwo i śmierć
Podczas pobytu Quiroga w Buenos Aires często robił wypady do pobliskiej dżungli. W 1908 przeniósł się na farmę w pobliskiej prowincji Misiones w dżungli. Ukrył się tam, zaczął publikować historie, które razem z nim zaprowadziły jego czytelnika do dżungli.
Zarówno fizycznie, jak i metaforycznie nawiedzał ich swoim mrocznym punktem widzenia i metaforycznymi okropnościami. Quiroga nadal pracował także jako nauczyciel. W 1909 ożenił się z jedną ze swoich uczennic, Aną Marią Cires. Para przeprowadziła się do domu pisarza w dżungli.
W najbliższych latach urodziło im się dwoje dzieci. Jednak niebezpieczne życie, jakie prowadzili, okazało się zbyt trudne dla Any. Popełniła ona samobójstwo wypijając truciznę w grudniu 1915. Po tej tragedii, Horacio Quiroga powrócił ze swymi dziećmi do Buenos Aires i pracował w konsulacie Urugwaju.
Kontynuował także pisanie. Historie z tego okresu przyniosły mu światową sławę. Doprowadziły one do identyfikacji Quirogi jako ojca współczesnego opowiadania z Ameryki Łacińskiej. Takie prace jak Opowieści o miłości, szaleństwie i śmierci (1917) i Opowieści z dżungli (1918) ożywiły świat Quirogi.
Dziedzictwo
Quiroga kontynuował swoją płodną twórczość w nowej dekadzie. Opublikował kilka znakomitych utworów. Na przykład sztuka Zamordowani (1920) oraz zbiory opowiadań Anakonda (1921) i Pustynia (1924). Podobnie opublikował Inne historie (1925) i Wygnanie (1926). W tym czasie stał się także krytykiem.
Jest autorem scenariusza do niezrealizowanego projektu filmowego. W 1927 Quiroga ożenił się ponownie z młodą kobietą o imieniu Maria Elena Bravo. Dwa lata później opublikował swoją drugą powieść, Past Love. W 1932 przeniósł się z powrotem na jego farmę w Misiones. Niestety trudności, które nękały Quirogę przez całe jego życie, podążały za nim.
Pomimo uporczywej choroby opublikował swoją ostatnią pracę w 1935 roku. Mniej więcej w tym czasie żona go opuściła i wróciła do Buenos Aires. Quiroga wrócił w 1937 roku na leczenie. Zdiagnozowano u niego nieuleczalnego raka prostaty. 19 lutego tego roku popełnił samobójstwo wypijając truciznę.
Pomysłowy portret Quirogi przedstawiający walkę człowieka i zwierzęcia o przetrwanie w tropikalnej dżungli przyniósł mu spore uznanie. Szybko został uznany za mistrza noweli. Quiroga celował również w przedstawianiu chorób psychicznych i stanów halucynacyjnych w swoich opowieściach.
Innymi słowy, tworzył historie, które antycypują historie późniejszych XX-wiecznych mistrzów, takich jak amerykański pisarz William Faulkner.
„Nie ma w życiu nic tak pięknego i wzmacniającego niż wspomnienie”.
-Horacio Quiroga-
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Orgambide, P. (1997). Horacio Quiroga: una biografía.