Dlaczego każdego dnia mam mniej cierpliwości?

Dlaczego każdego dnia mam mniej cierpliwości? Świat wydaje się iść naprzód z powolnością pancernika i ta parsymonia sprawia, że ​​jestem zdesperowany. Nie spełnia się nic z tego, na co czekam. Cele wyznaczone na horyzoncie rzadko są osiągane.

A co gorsza, czuję się uwięziony w wirze, w którym wszystko kręci się wokół spraw negatywnych i sfrustrowanych oczekiwań.

Czy znasz to uczucie? Nie jesteś jedyny. Jest wielu ludzi, którzy doświadczają tej psychologicznej rzeczywistości. Ludzi, którzy narzekają na ból szczęki z powodu ciągłego napięcia, czują pustkę w żołądku a ich umysł jest bardziej nerwowy i podejrzliwy niż zwykle.

Niecierpliwość, jak powiedział Kafka, jest owocem wszystkich ludzkich błędów. Czasami jednak ten stan pojawia się pod wpływem  czynników wyzwalających tak złożonych jak i indywidualnych.

Czasami możesz zdefiniować siebie jako osobę o cierpliwej i zrelaksowanej osobowości, ale nagle, z powodu pewnych okoliczności, ta koncentracja nagle się wypacza i wyczerpuje. Wtedy ster przejmuje niepokój i ten dyskomfort, w którym zanika już wytrwałość, nadzieja, a nawet optymizm.

Skąd się to bierze? Jak wyjaśnić tę sytuację, w której każdego dnia mam mniej cierpliwości?

Powody, dla których każdego dnia mam mniej cierpliwości

Dość łatwo zdefiniować, czym jest niecierpliwość: charakteryzuje osobę, która nie potrafi czekać na coś bez zdenerwowania. Również taką, której brakuje umiejętności wykonywania zadań bez utraty opanowania.

Praktycznie każdy z nas przekonał się już, jakie to uczucie i co się dzieje, gdy ten wymiar przejmuje kontrolę. Ale nie jest już tak jasne, dlaczego.

Dlaczego się niecierpliwimy? Z jakiego powodu są chwile, kiedy trudniej jest tolerować czekanie, zaakceptować manie innych ludzi lub przyjąć, że sprawy nie zawsze układają się, jak byśmy chcieli?

Prawdą jest, że istnieją ludzie niecierpliwi z natury. Ludzie, którzy zawsze wykazują ten wzorzec zachowań. Czasami jednak czujemy, że na również brakuje nam tej umiejętności.

Przeanalizujmy więc, dlaczego tak jest.

Stres i nadaktywne ciało migdałowate

Są chwile, kiedy wymagania zewnętrzne znacznie przeważają nad zasobami psychologicznymi, którymi dysponujemy. Praca lub jej brak, rodzina, ciężar niepewności, sfrustrowane cele itp. To wszystko ustawia nas w stanie dużego stresu.

W takich okolicznościach ciało migdałowate w mózgu, region związany z przetwarzaniem emocjonalnym, zaczyna być bardziej nadpobudliwy niż normalnie.

Powoduje to ciągłe poczucie zagrożenia. W tym stanie filtrujemy każde zdarzenie, okoliczność i bodziec z nieufności, a nawet ze strachu. Wszystko to powoduje, że nasze skupienie psychiczne jest zabarwione udręką i brakiem spokoju, potrzebą pośpiechu, a nie zrelaksowanym spojrzeniem.

Depresja i niższy poziom serotoniny

Dlaczego każdego dnia mam mniej cierpliwości? Co sprawia ponadto, że ​​czuję się bardziej poirytowany i mam trudności z kończeniem rzeczy, a nawet z ich rozpoczęciem? Bardzo często gdzieś z tyłu za takim stanem psychicznym czai się depresja. Pewien artykuł badawczy opublikowany w czasopiśmie Current Biology wykazał coś interesującego na ten temat.

Dr Zachary Mainen i jego zespół z Centrum Champalimaud Uniwersytetu w Lizbonie (Portugalia) odkryli związek między niską aktywacją neuronów serotoninowych a brakiem cierpliwości. Jak dobrze wiemy, te komórki nerwowe i ich neuroprzekaźniki są związane z dobrym samopoczuciem, motywacją, zdolnością do osiągnięć i szczęściem.

Tak więc niski poziom tego składnika neurochemicznego wiąże się głównie z zaburzeniami depresyjnymi. Dlatego jeśli zauważymy, że coraz bardziej brakuje nam cierpliwości, że zżera nas apatia, pojawiają się zaburzenia snu lub odżywiania, warto skonsultować się z specjalistą od zdrowia psychicznego.

Dlaczego każdego dnia mam mniej cierpliwości? Kumulacja zawiedzionych nadziei

Istnieje niezaprzeczalny fakt, który wszyscy zweryfikowaliśmy na własnej skórze. W dzisiejszych czasach musimy być bardziej cierpliwi niż kiedykolwiek. Dziś osiągnięcie celu wymaga znacznie więcej wytrwałości.

Osiągnięcie lub realizacja naszych projektów trwa dłużej niż kilka lat temu. Również relacje uczuciowe i życie społeczne w ogóle stały się trudniejsze.

I ta wizja, ta panorama często napawa nas gorzkimi frustracjami. Tak więc, gdy ponosimy więcej niż jedną porażkę, tracimy po drodze więcej niż jeden cel lub pozwalamy odejść marzeniu, często zastanawiamy się, „dlaczego każdego dnia mam mniej cierpliwości?”

Nagromadzenie frustrujących doświadczeń kończy się uszkodzeniem tego mięśnia spokoju, tolerancji, tej wewnętrznej równowagi, która daje nam opanowanie i refleksję.

Odwrócenie procesu, czyli przejście od niecierpliwości do cierpliwości nie jest łatwe, ale nie jest też niemożliwe. Ponieważ dobra wiadomość jest taka, że sztukę cierpliwości można wypracować.

Dlatego musimy zrozumieć, że nie możemy przyspieszyć czasu, aby rzeczy toczyły się szybciej. Nie jest też możliwe manipulowanie rzeczywistością, wydarzeniami lub ludźmi, aby wszystko działo się tak, jak chcemy.

Najpierw powinniśmy raczej założyć, że prawie nad niczym nie mamy kontroli. Następnie uznać to, że świat jest zawodny, podobnie jak ludzie wokół nas, i nie da się ukryć, że również my sami.

Z tego powodu uczenie się większej cierpliwości oznacza karmienie nadziei. W tym procesie nauki musimy też założyć, że chociaż czasami rzeczy nie są takie, jak chcemy lub oczekujemy, nie oznacza to, że w innych przyszłych okolicznościach znowu tak się stanie.

Cierpliwość nie zawsze jest cnotą wrodzoną, czasami jest to podejście, które musimy trenować, pielęgnować i promować.