Feminizm w świecie arabskim: cztery wpływowe kobiety

Feministki dążą przede wszystkim do przyznania kobietom praw i szans równych tym, którymi cieszą się mężczyźni. Innymi słowy, feminizm ma na celu zakończenie męskiej, narzuconej siłą dominacji i wyeliminowanie bądź zmianę głęboko zakorzenionych ról przypisanych do płci.

Chociaż wydaje się, że feminizm jest najbardziej widoczny w Europie, różne formy feminizmu są obecne na całym świecie.

W tym artykule przedstawimy cztery kobiety, które wniosły znaczący wkład w rozwój feminizmu w świecie arabskim.

Feminizm w krajach arabskich

Na początku XX wieku w Egipcie, Syrii i Libanie odrodziły się ruchy mające na celu wzmocnienie pozycji kobiet. Malak Hifni Nasif, Huda Sha’rawi, Hind Nawfal i Fay Afaf Kanafani to tylko niektóre nazwiska kojarzące się z tymi ruchami.

Jednak wiele z tych postaci nie jest dobrze znanych poza krajami arabskimi. Dlatego dzisiaj chcemy porozmawiać o niektórych z najbardziej znanych feministek z tego regionu.

Doria Shafik (1908-1975)

Doria była egipską uczoną, dziennikarką, profesorem i aktywistką. Studiowała na Uniwersytecie w Kairze i na Sorbonie. W końcu stała się główną postacią w ówczesnych walkach politycznych. Rząd umieścił ją w areszcie domowym, ponieważ zaczęła być uważana za zagrożenie.

Shafik walczyła o sekularyzm i demokrację. Ponadto twierdziła, że ​​islam mówi o równości płci, że nie wymaga od kobiet noszenia hidżabu i nie opowiada się za podporządkowaniem kobiety mężczyźnie.

Jednym z jej głównych osiągnięć było stworzenie magazynu promującego prawa polityczne i prawa kobiet. Założyła również stowarzyszenie feministyczne zorientowane na klasą średnią, mającego na celu poprawienie umiejętności czytania i pisania kobiet oraz zwiększenie ich udziału w życiu politycznym.

Shafik założyła partię polityczną Bint-Al Nil, chociaż pozostałe partie ostatecznie ją rozwiązały.

Doria rozpoczęła również strajk głodowy, aby zapewnić kobietom prawa polityczne. Dzięki jej strajkowi nowa konstytucja gwarantowała kobietom prawo głosu. Jednak ludzie przestali ją wspierać, gdy zdecydowała się rozpocząć nowy strajk głodowy, aby zaprotestować przeciwko dyktaturze Nasera i izraelskiej okupacji Synaju.

Doria została uznana za zdrajczynię, a rząd umieścił ją w areszcie domowym. Potem zaczęła cierpieć na coraz częstsze kryzysy emocjonalne, które ostatecznie doprowadziły ją do popełnienia samobójstwa.

Zaynab Al-Ghazali (1917–2005)

Zaynab Al-Ghazali była egipską pisarką, która promowała ustanowienie państwa islamskiego rządzonego prawem szariatu (islamskim). Wierzyła, że ​​to da kobietom więcej praw. Al-Ghazali założyła Stowarzyszenie Kobiet Muzułmańskich. Grupa ta odrzucała nacjonalizm i półświecki charakter kraju.

Al-Ghazali nawiązywała kontakt z innymi ruchami islamistycznymi, takimi jak Bractwo Muzułmańskie. Kiedy rząd uwięził niektórych członków tej organizacji, Al-Ghazali służyła jako łącznik między więźniami. Została liderem islamskiej opozycji. W rezultacie rząd uwięził ją i torturował.

Nawal as-Sadawi (1931)

Niektórzy nazywali Nawal as-Sadawi „arabską Simone de Beauvoir”. Była psychiatrą i poświęciła swoją karierę zawodową obronie praw politycznych i seksualnych kobiet. Została zwolniona ze stanowiska w Ministerstwie Zdrowia z powodu książki, którą napisała.

Ze względu na swoje publikacje przebywała przez dwa miesiące w więzieniu. W tym czasie, używając tylko rolki papieru toaletowego i kredki do oczu, napisała „Pamiętnik z więzienia dla kobiet”.

Podczas swojej płodnej kariery El Saadawi próbowała założyć feministyczną partię polityczną w Egipcie. Jednak nie mogła zrealizować tego planu, ponieważ rząd tego zabronił. Nawal była także współzałożycielką Arabskiego Stowarzyszenia Praw Człowieka i Organizacji Solidarności Kobiet Arabskich.

Grupy islamistyczne groziły jej z powodu jej przekonań, ci zmusiło ją do ucieczki z kraju. Ostatecznie wróciła do ojczyzny w 2011 roku z powodu Arabskiej Wiosny Ludów.

Fatema Mernissi (1940-2015)

Fatema Mernissi była jedną z najbardziej znanych marokańskich feministek. Mernissi była światowym autorytetem w dziedzinie studiów nad Koranem. Po przestudiowaniu różnych wersji Koranu Mernissi doszła do wniosku, że prorok Mahomet był zarówno postępowy, jak i o przekonaniach feministycznych.

Zauważyła również, że to nie on zaczął uważać płeć przeciwną za obywateli niższego rzędu.

O jej teoriach można przeczytać w książce „The Veil and the Male Elite: A Feminist Interpretation of Islam”. Ta książka została zakazana w jej rodzinnym Maroku, ponieważ zakładała, że ​​święte pisma zostały błędnie zinterpretowane przez autorytarnych mężczyzn, którzy tłumaczyli swój mizoginizm, wykorzystujące zwodnicze religijne argumenty.

Mimo to książka zdobyła kilka nagród, w tym nagrodę Księżnej Asturii w 2003 roku.

W całej historii feministki ze świata arabskiego walczyły o prawa kobiet pomimo niezwykle wysokiej ceny, którą przyszło im płacić za ich przekonania. Niektóre sięgają po argumenty, że ich religia jest bardziej egalitarna, niż niektórzy sądzą. Inne feministki próbują walczyć o swoje prawa, opowiadając się za sekularyzmem lub demokracją.

Niezależnie od swojej filozofii feministki świata arabskiego odcisnęły swój ślad w tym świecie zdominowanym przez mężczyzn. Ślad, którego nie możemy ignorować.