Węzeł boromejski w psychoanalizie: na czym polega?

Węzeł boromejski jest analogią wyjaśniającą, jak działa umysł. Ma swoje korzenie w psychoanalizie Lacana.

Psychoanaliza może wydawać się skomplikowana ze względu na węzły, które tworzy, ale jeśli je rozwiążemy będziemy mogli cieszyć się jej tłem poprzez postacie literackie. Jedną z tych koncepcji jest węzeł boromejski, wspaniały sposób na wyjaśnienie, jak działa nasz mózg.

Podejście do koncepcji węzła boromejskiego oznacza zagłębienie się w psychoanalizę lacanowską, która bada różne aspekty emocji, myśli i zachowań jednostki. Nawet jej połączenie z rzeczywistością.

Jacques Marie Émile Lacan był francuskim psychoanalitykiem i psychiatrą na przełomie wieków. Jest jedną z najważniejszych postaci współczesnego strukturalizmu francuskiego. Jego teorie zaowocowały zarówno odrzuceniem, jak i przyjęciem.

Był spokrewniony z ruchem freudowskim i zaczął generować napięcie w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Psychoanalitycznym. W rzeczywistości ostatecznie zdystansował się i założył Szkołę Freuda w Paryżu w 1964 roku.

Jego wkład w psychoanalizę był związany z filozofią, językoznawstwem i sztuką. Nawiązał do takich artystów jak André Breton i Salvador Dalí oraz zgłębił myśl Heideggera, Straussa i Hegla. Jego praca jest dość kontrowersyjna, ponieważ niektórzy twierdzą, że nie ma ona korzeni freudowskich.

Jednak sam Lacan zdecydował się na powrót do Freuda. Utrzymywał, że analityk nie jest neutralnym słuchaczem i podkreślał nieświadome pragnienie i przyjemność.

„Nieświadomość jest zbudowana jak język”

-Jaques Lacan-

Czym jest węzeł boromejski?

Węzeł boromejski reprezentowany jest przez trzy zazębiające się pierścienie. Norma mówi, że usunięcie dowolnego pierścienia spowoduje rozpad pozostałych. Koncepcja wywodzi się z heraldycznego symbolu rodziny Borromi.

Lacan mówił o tym węźle w psychoanalizie, aby nadać kształt strukturze osobie mówiącej dzieląc ją na następujące trzy części:

• Wyimaginowaną: Jest to pierwszy zapis, który ma związek z obrazami. Opiera się na strukturze jaźni, która kształtuje się poprzez obraz drugiego, poprzez identyfikację. Pierwotnie miał na myśli matkę.
• Symboliczną: Jest ona zasadniczo językowa. Jest powiązana z intersubiektywnym polem, przez które wymieniamy się z innymi. Poza tym z dziedziną wiedzy, kultury i innych wielkich. Z reguły zaczynamy poznawać język poprzez interakcje z naszymi opiekunami.
• Prawdziwą: Chodzi o to, czego nie można przedstawić za pomocą obrazów ani języka. To znaczy niepoznawalne, nie do pomyślenia lub to, co się opiera. Różni się od rzeczywistości tym, że jest sposobem, w jaki rozumiemy świat, a zatem mieści się w rejestrach symbolicznych i wyobrażonych. Podczas gdy rzeczywistość jest bez znaczenia.

Jest to więc topologia. Lacan zasugerował w swojej książce Imiona ojca, że ​​te trzy rejestry są obecne w każdym przedmiocie i że ich zawiązanie jest niezbędne, aby rzeczywistość była spójna i pozwalała utrzymać dyskurs i więź społeczną z drugim człowiekiem. Tak więc różne formy zawiązywania się węzłów określają strukturę psychiczną.

Pojęcia związane z węzłem boromejskim

W pewnym momencie w teorii Lacana tylko trzy rejestry były obecne w węźle boromejskim. Później Lacan dodał czwarty rejestr sinthome, który miał jednoczyć rzeczywistość, wyobrażenie i symbolikę.

Wtedy sinthome pomagałby podmiotowi w „zakotwiczeniu” go w taki sposób, aby łączył się z rzeczywistością i dostosowywał do niej. W ten sposób działa jako enklawa, która po uwolnieniu prowadzi do pojawienia się psychozy.

Innym istotnym pojęciem jest „imię ojca”, które działa jak podstawowe prawo będąc istotnym znacznikiem, który pozwala na wspólne prowadzenie trzech rejestrów. Lacan ujawnia ojcowską funkcję jako kotwicy dla symbolicznej aktywności jednostki, która jest narzucona przez prawo.

Możemy również skojarzyć węzeł z przedmiotem a, ponieważ jest to druga część pragnienia, która sprawi, że poczujemy się, jakby czegoś brakowało w naszym życiu. W ten sposób wiąże się ze stratą. Następnie podmiot, oprócz tego, że jest zorganizowany przez trzy rejestry jest regulowany przez dyski.

Podsumowanie

Popędy są przenoszone przez język i kierują jednostkę do poszukiwania obiektu pożądania. Jeśli spełniamy pragnienia osiągamy radość. Jeśli ta satysfakcja nie jest spełniona, pojawia się udręka. A kiedy przeciwstawiamy się rzeczywistości, pojawia się duch.

Krótko mówiąc, węzeł boromejski reprezentuje ogniwa, które tworzą naszą psychiczną strukturę. Symbolika mówi nam, że świat jest zbudowany zgodnie z prawami, które regulują interakcje i jest głęboko powiązany z językiem. Wyobraźnia ma do czynienia z lustrzanym odbiciem ciała, które pozwala nam identyfikować się, a rzeczywistość wiąże się z egzystencją. Z tym, co nie ma sensu i trudno jest nam to wyrazić słowami.

Zatem w zależności od tego, jak nasz węzeł jest zawiązany, czy nie będzie to nasza struktura psychiczna. Ponadto sinthome pojawiłby się jako czwarty rekord, który zapobiegałby pojawianiu się zachowań związanych z psychozą. Zdecydowanie fascynująca analogia, która pozwoli nam zrozumieć, jak działa nasz umysł.