Życie bez chęci – kiedy dopada Cię apatia

Życie bez chęci jest globalnym odzwierciedleniem wszechogarniającej nas apatii. To brak motywacji do czegokolwiek, co dzieje się w naszej teraźniejszości lub w czekającej nas przyszłości.
Codzienne wstawanie z łóżka w tym stanie jest często prawdziwą męką.

Życie bez chęci to prawdziwe zbocze, które staje się zbyt strome, aby móc się na nie wspiąć z powodu ciężaru, który rządzi naszym zanurzonym w apatii stanem umysłu.

Pamiętaj o tym, że osobom z depresją bardzo trudno jest wstawać z łóżka każdego ranka. Dzieje się tak dlatego, że muszą one poświęcić czas na niektóre standardowe zadania i czynności, a jednocześnie nie mają siły, aby je wykonać.

W pewnym sensie muszą więc podjąć dodatkowy wysiłek z powodu nadmiernego ciężaru, jaki niosą na swych barkach. Wszystko po to, aby osiągnąć z pozoru bardzo proste cele, takie jak śniadanie, ubieranie się i poranny prysznic. Dlatego właśnie apatia jest tak ponurym stanem, że staje się zbyt trudna do przełamania i podjęcia w efekcie jakiejkolwiek inicjatywy.

Życie bez chęci w ciszy i w stanie apatii

Życie bez chęci przejawia się w smutku, apatii i niechęci. Jednak wiele osób kontynuuje swoją bierną i jałową egzystencję bez choćby pomyślenia o jakiejkolwiek zmianie, bez skomunikowania się z innymi i bez proszenia o pomoc. Ale dlaczego ukrywają swoje złe samopoczucie? Co możesz zrobić, jeśli Ty też znalazłeś się w takiej sytuacji?

Są chwile, kiedy apatia pozostaje niezauważona. Dzieje się tak dlatego, że osoba dotknięta chorobą nadmiernie rekompensuje sobie brak wewnętrznej motywacji. Ale zastępuje to poprzez naprawdę ogromny wysiłek.

Tak więc ludzie bliscy osobie żyjącej w spirali niechęci mogą nie zdawać sobie sprawy z bólu, w którym się ona znajduje. Zastanów się przez chwilę, jak możesz dostrzec, że ktoś z Twojego otoczenia jest pogrążony w apatii, kiedy na pozór wydaje się być całkiem w porządku?

Jest to bardzo istotny punkt, ponieważ są chwile, w których możesz nie przywiązywać wagi do stanu emocjonalnego innych osób. Zwłaszcza gdy ci ludzie nie wydają się być w niebezpieczeństwie. A zwłaszcza, gdy nadal wypełniają obowiązki w pracy, w domu i ze swoją społecznością.

Mogą nawet się uśmiechać i żartować! Chodzi o to, że wypełnia ich życie bez chęci, ale trzymają tę wiedzę tylko dla siebie.

W obliczu apatii typowym zjawiskiem jest całkowite unikanie tego tematu

Kiedy ktoś powie Ci, jak się czuje, możesz udzielić mu szczerej rady. Możesz spróbować go pocieszyć, mówiąc: „to się zdarza, nie przejmuj się”, „to Ci na pewno minie”, „każdy ma przecież jakieś problemy”, „rozchmurz się” lub „nie przywiązuj do tego tak dużej wagi”.

Tak, rzeczywiście możesz tak postąpić z myślą o udzieleniu temu komuś pomocy. Ale tego rodzaju porady nie mają znaczenia dla tej osoby, która prowadzi życie bez chęci. To wcale nie jest pocieszające, a wręcz przeciwnie.

Osoba z depresją może wtedy nawet zupełnie zerwać kanały komunikacji z Tobą, jeśli uważa, że jej nie rozumiesz. W rzeczywistości wycofa się wtedy jeszcze bardziej.

Co więc robisz, jeśli ktoś mówi Ci, że żyje bez chęci do życia? Cóż, ta osoba może potrzebować Twojego wsparcia i aktywnego wysłuchania. Musi mieć poczucie, że próbujesz ją zrozumieć i że może na Ciebie liczyć.

Pociesza się opisując jej własnymi słowami, co oznacza dla niej życie bez chęci. Tylko wtedy będzie w stanie wyjaśnić, jak trudno jest jej kontynuować rutynę każdego kolejnego dnia.

Wznosząc się ponad życie bez chęci i apatię

Zgodnie z wynikami badań naukowców może istnieć fizjologiczny element życia bez szczególnego pożądania i motywacji cechujący się stanem apatii. Specjaliści kojarzą go z określonymi obwodami w mózgu.

Są to te same obszary, które wykazują pewne nieprawidłowości w ich funkcjonowaniu w określonych momentach. Dlatego właśnie naukowcy uważają, że za czyjąś apatią mogą też kryć się inne czynniki zewnętrzne.

Na przykład za apatią może kryć się stan psychiczny, depresja lub dystymia. Zatem jednym z pierwszych kroków do przezwyciężenia tego problemu jest wykluczenie potencjalnych problemów medycznych lub mających podłoże psychologiczne.

W takim przypadku bardzo ważne jest poszukiwanie wsparcia. Czy to w najbliższym otoczeniu danej osoby, czy też za pośrednictwem profesjonalisty. Wynika to z tego, że czasami ból jest nie do zniesienia i człowiek nie jest w stanie sobie z nim poradzić. Jak widać, osoby prowadzące życie bez chęci potrzebują po prostu pomocy z zewnątrz.