Mowa ciała związana z lękiem objawia się przez sztywność postawy, zarówno twarzy, jak i całego ciała. Również sposób patrzenia, gesty i kompulsywne i powtarzające się ruchy są bardzo ważne.
Wszystkie ludzkie uczucia i emocje są odbijane, w taki czy inny sposób, w mimice i postawie każdego z nas. Dlatego mówimy o czymś takim, jak mowa ciała dotycząca lęku, a także języku depresji, radości, strachu, itp. Każdy z nas jest w stanie odczytywać, bez wprowadzania woli do działania, znaczenie tych języków.
Ta komunikacja za pośrednictwem ciała nadaje specjalny ton naszym relacjom z innymi. Nadaje specyficzny klimat, w którym przeważa spontaniczność, stan napięcia, bezinteresowność lub inny, określony typ emocji. To, co wyrażamy słowami jest tylko częścią komunikacji. Reszta, i to ta część głębszej komunikacji wyrażana jest za pomocą mowy ciała.
Mowa ciała oparta na lęku ma w sobie kilka elementów, które ujawniają stan nerwowości lub niepokoju. Mają one związek z wyrazem twarzy, ruchem kończyn i ogólną postawą ciała. Zobaczmy, jak wyglądają te elementy.
“Każdej myśli popartej emocją towarzyszy zmiana w mięśniach. Pierwotne wzorce mięśni są biologicznym dziedzictwem człowieka, ludzkie ciało zachowuje zapis swojego myślenia emocjonalnego”.
-Mabel Ellsworth Todd-
Mowa ciała związana z lękiem – dłonie
Dłonie są jednym z najważniejszych elementów w języku ciała lęku. Jednym z gestów, które zdradzają wewnętrzny niepokój jest ich ukrywanie. Już od czasów starożytnych pozostawienie rąk na widoku było gestem pokoju, harmonii i przyjaźni. Oznacza to, że nie mamy nic do ukrycia, nie mamy przy sobie broni ani niczego, co mogłoby zaszkodzić innym.
Podświadomie zostawiamy ręce na widoku gdy jesteśmy spokojni. Z drugiej strony, gdy odczuwamy strach, nieufność lub chcemy wyrazić nasze zastrzeżenia robimy coś odwrotnego. Chowamy ręce do kieszeni, za siebie, zostawiamy je pod stołem, itp.
Spojrzenie, kolejny element odsłaniający nasz stan emocjonalny
Spojrzenie jest kolejnym z elementów, które mogą ujawnić stan ducha. Kiedy dana osoba jest niespokojna, jej twarz i całe ciało są sztywne. Zwykle ta osoba ma ściągnięte brwi, dlatego często zdarza się, że ludzie wokół pytają ją, czy jest w złym nastroju lub czy coś ją martwi. Może się też zdarzyć, że przez to inni będą postrzegać tę osobę jako poważną.
Istnieje szczególny gest, który zdradza stan niepokoju. Chodzi tutaj o chwile, gdy wbity w kogoś wzrok przechodzi w na wpół zamknięte oczy i opuszczoną głowę. Czasami jeden z gestów dominuje nad drugim, ale ogólnie są to gesty obecne u ludzi z podwyższonym stanem lękowym.
Musimy pamiętać, że przy lęku obecne jest ciągłe, a zarazem nieokreślone, poczucie zmartwienia. Oznacza to również pewne rozdrażnienie i uogólniony konflikt z otoczeniem. Dlatego wbity w kogoś wzrok, który oznacza pewną agresję przeplata się ze spuszczonym wzrokiem, który jest oznaką introspekcji.
Inne gesty zdradzające lęk
Gest gryzienia jest jednym z najbardziej typowych przy stanach lękowych. Jest to bardziej oczywiste, gdy na przykład ktoś obgryza paznokcie. Jednak nie każdy ma ten nawyk. Dana osoba może mieć zwyczaj gryzienia innych przedmiotów, takich jak ołówki, gumki do ścierania lub inne przedmioty będące akurat pod ręką.
Bardzo często zdarza się, że gdy ktoś się denerwuje przygryza usta. Jest to gest oznaczający niepokój. To samo dotyczy takich działań, jak żucie gumy lub podobnych.
Kolejnym elementem, który ujawnia niepokój są ciągłe i powtarzające się ruchy. Czasami może to być noga założona na nogę, która kołysze się i nie zatrzymuje się nawet na chwilę. W innych przypadkach jest to nieustanna zabawa przedmiotem w dłoni. Może to być również tik, tupanie w podłogę, stukanie palcami lub coś w tym stylu. Wszystko to oznacza niepokój i nerwowość.
Z niepokojem dzieje się coś szczególnego – jest on bardzo zaraźliwy, zwłaszcza, gdy rozmówca (lub rozmówcy) są również spięci. Dlatego mowa ciała dla lęku to nie tylko anegdota. Jest to wyraźna oznaka niepokoju. Z jednej strony pokazuje, że istnieją obawy, którymi należy się zająć. Z drugiej strony może szkodzić w komunikacji interpersonalnej.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Baró, T. (2012). La gran guía del lenguaje no verbal: Cómo aplicarlo en nuestras relaciones para lograr el éxito y la felicidad. Grupo Planeta (GBS).