Co się zdarzyło Baby Jane? – nienawiść i sztuka

Bette Davis i Joan Crawford: dwie znane aktorki, ogromny talent i trwająca całe życie walka. Ale dlaczego tak bardzo nienawidziły siebie nawzajem, jeśli w głębi duszy nie różniły się od siebie tak bardzo? Obie miały złe relacje z córkami, ich romantyczne związki rozpadły się i obie często zaglądały do kieliszka. Nie ulega wątpliwości, że jest to najgłośniejszy hollywoodzki dramat wszechczasów. To dzięki twórcom tego filmu, mimo całej wrzawy, otrzymaliśmy prawdziwą filmową perełkę: co się zdarzyło Baby Jane?

Prawda jest taka, że ​​życie tych aktorek wydawało się wyjęte prosto z filmu. Baby Jane odniosła ogromny sukces, a ludzie wciąż postrzegają ten film jako klasyk kina. Dziś film odzyskał całą swoją dawną świetność dzięki serialowi Konflikt: Bette i Joan. Serial ten przedstawia spór między dwiema aktorkami. A także problemy, które miały podczas kręcenia filmu.

Faktem jest, że młodzi ludzie nie lubią oglądać filmów czarno-białych. Wygląda na to, że jesteśmy uczuleni na czarno-białe obrazy. Wiele osób uważa oglądanie starych filmów za zbyt wielki wysiłek. Ale część magii tych filmów wynika właśnie z tego, że nie są kolorowe.

Nienawiść i horror

Kiedy myślimy o horrorach, na myśl przychodzą nam obrazy demonicznego opętania, efekty specjalne, przeklęte domy i zakrzepła krew. Wszystko zaczęło się w latach 70., kiedy ukazały się filmy takie jak Egzorcysta i na zawsze zmieniły podejście do horroru.

Wcześniej absolutnym mistrzem horroru był Alfred Hitchcock. Większość jego filmów została nakręcona w czerni i bieli, a ludzie byli przyzwyczajeni do innego rodzaju horroru. To było bardziej subtelne, bardziej psychologiczne i prawie wszystko zależało od aktorów, od muzyki i od podpowiedzi na temat określonych rzeczy, bez pokazywania ich wprost.

„Jasne, Bette Davis ukradła kilka moich wielkich scen, ale zabawne jest to, że ponownie oglądając ten film, widzę, że ona parodiowała siebie, a ja nadal byłam gwiazdą”.

-Joan Crawford-

Czy w Baby Jane króluje nienawiść czy horror?

Teraz wszystko to się zmieniło i większość z nas nie pomyślałaby, że Baby Jane to horror. Ale tak właśnie ludzie odbierali ten film, kiedy ukazał się po raz pierwszy. Prawda jest taka, że ​​Bette Davis nie potrzebuje wielu specjalnych efektów, żeby torturować widza jej oczyma, albo żeby wywołać niepokój, gdy Blanche (Joan Crawford), uwięziona na wózku inwalidzkim, rozpaczliwie próbuje zwrócić uwagę sąsiada lub sięgnąć po telefon, aby wezwać pomoc.

Czy jest coś równie okropnego jak nienawiść? Jeśli ktoś Cię nienawidzi, jest zdolny do wszystkiego. To stwierdzenie jest szczególnie prawdziwe, jeśli ludzie tracą rozum – zupełnie jak w filmach. Strach i niepokój w filmie przeradzają się w nienawiść, gorycz i tę odwieczną rywalizację.

Kiedy kogoś nienawidzisz, możesz zacząć działać irracjonalnie. Przestajesz przejmować się szkodami, jakie możesz spowodować, i prawdopodobnie nie myślisz o konsekwencjach.

Baby Jane: dwie siostry i dwie aktorki

Baby Jane opowiada historię dwóch sióstr, których dni chwały minęły. Ludzie zapomnieli o nich. Jedna z nich, Blanche, utknęła na wózku inwalidzkim i całkowicie polega na swojej młodszej siostrze, Jane (Bette Davis).

Niedawno Jane straciła rozum z powodu poczucia winy, jakie odczuwała wobec paraliżu jej siostry. Spędza czas na przeżywaniu w myślach swojej świetności, czując, że mogłaby wrócić do lat młodości. Czuje, że mogłaby śpiewać i tańczyć razem z ojcem, podczas gdy publiczność by ją uwielbiała.

Nienawiść między nimi, wraz z goryczą i samolubstwem, są głównymi tematami filmu. Prawie dokładnie tak jak w prawdziwym życiu. Baby Jane rozpoczyna się od przedstawienia Jane jako artystki, egocentrycznej i rozpieszczonej przez ojca, która nęka wszystkich wokół siebie, łącznie z rodziną.

Potem poznajemy jej starszą siostrę, Blanche. Blanche obserwuje Jane obok swojej matki, rzadko mówi i czuje się odsunięta na bok. Ale film pokazuje, jak korzystne traktowanie Jane sprawia, że ​​Blanche staje się silną kobietą zdolną przyćmić jej siostrę. To ona staje się prawdziwą gwiazdą filmową.

„O zmarłych nie mówi się źle. Joan Crawford nie żyje. I dobrze”.

-Bette Davis-

Z drugiej strony Jane zostaje zapomniana przez prawie wszystkich. Nie ma talentu i nienawidzi swojej siostry za to, że skradła całą jej uwagę. Blanche i Jane są dwiema odwiecznymi rywalkami. Chociaż Blanche wydaje się okazywać współczucie swojej siostrze, film pokazuje, że nie zawsze tak było. Film pokazuje widzowi wyjątkowo niepokojące sceny, takie jak przygotowanie przez Jane posiłku dla jej siostry. Lub utwór „Napisałam list do Taty”.

Uczucia nienawiści

Oglądając ten film, można niemal poczuć napięcie i nienawiść przez ekran. Być może dlatego, że historia Jane i Blanche nie różni się tak bardzo od historii Bette i Joan. Nienawiść, przekształcona w sztukę, staje się czymś godnym podziwu. I to była nienawiść, która była całkowicie realna.

Wiele mówi się o tym, co wydarzyło się na planie Baby Jane. Na przykład stał tam automat Coca Coli, który Davis postawiła tam, by rywalizować z automatem Pepsi dla Crawford. Davis naprawdę uderzyła Crawford podczas jednej ze scen. Ponadto był nawet moment, kiedy Crawford postanowiła ukryć ciężary w swoim stroju do sceny, w której Davis ją ciągnie.

Rywalizacja była tak intensywna, że ​​Crawford zrobiła wszystko, by Anne Bancroft zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki. Davis była nominowana do tej nagrody w tym samym roku za rolę w Baby Jane. Crawford zrobiła to, żeby odsunąć Crawford w cień.

Konflikt: Bette i Joan, przywraca fabułę

Rywalizacja aktorek ponownie pojawiła się ostatnio w telewizji dzięki serialowi: Konflikt: Bette i Joan. Role tytułowych postaci odkrywaj w nim aktorki-weteranki Susan Sarandon i Jessica Lane. Serial wyreżyserował Ryan Murphy.

Serial przenosi widza z powrotem na plan filmu i pokazuje drugą stronę medalu. Stronę mediów i branży filmowej z Hollywood. To był przemysł, w którym kobiety grały drugie skrzypce i nie miały praktycznie żadnych szans. Zwłaszcza wtedy, gdy traciły swoje piękno i młodość.

W serialu widzimy, jak, być może, prasa faktycznie podsycała ich rywalizację. Bardziej interesowała się obelgami, które rzucały sobie nawzajem niż ich umiejętnościami aktorskimi. Być może, gdyby sprawy potoczyły się inaczej, nie skończyłoby się na tak zaciętej rywalizacji. Smutna prawda jest taka, że Hollywood potrzebował tych aktorek. To była idealna reklama dla filmu, który nie miał zbyt wysokiego budżetu ani znanego reżysera (Bob Aldrich).

Serial Konflikt uchwycił niektóre z najciekawszych momentów z życia tych dwóch gwiazd. W ten sposób sprawił, że ​​Baby Jane wróciła do publicznej świadomości. Ale poza odwołaniem do Davis i Crawford ma także niesamowitą obsadę. Wyróżniającą się tutaj parą jest Sarandon i Lange. Są bliskie starości, tak jak aktorki, których role odgrywają. Ale to nie przeszkodziło im w pokazaniu, że wciąż mają do dyspozycji cały swój talent.

Pomysłowość Baby Jane

Baby Jane próbowała przywrócić rozgłos dwóm aktorkom, które nie wzbudzały zainteresowania młodszej publiczności. Były na scenie od lat, ale ich kariery stały się wspomnieniem. To dlatego Baby Jane była ryzykownym pomysłem i dlatego musiała się sprzedać w innym opakowaniu. W tym przypadku było to napędzanie rywalizacji między dwiema gwiazdami, a następnie zwrócenie na nie reflektorów.

Nienawiść, podobnie jak miłość, może skłonić człowieka do irracjonalnych zachowań. Oba uczucia są w stanie zmienić postrzeganie. Widzimy tylko to, co chcemy widzieć, a nie to, co naprawdę jest przed nami. Hollywood nie dbało o szczęście czy moralność. W tej branży liczy się, podobnie jak w większości dużych firm, sprzedaż produktu.

„Jeśli kogoś nienawidzisz, tak naprawdę nienawidzisz jego pewnej cechy, którą sam posiadasz”.
-Hermann Hesse-