Anatomia strachu: psychiczne i psychologiczne pochodzenie

Anatomia strachu: psychiczne i psychologiczne pochodzenie

Ostatnia aktualizacja: 06 października, 2019

Anatomia strachu. Thomas Hobbes powiedział, że w trakcie jego przyjścia na świat matka urodziła bliźnięta: jego i strach. Niewiele emocji określa nas tak samo, jak strach, który zazwyczaj jest uparty i nawracający. Nie tylko gwarantuje to nasze przetrwanie, ale także niszczy wiele możliwości, niczym drapieżny wróg wolności i osobistego rozwoju.

Strach może być niewygodny i paraliżujący. Ale całkowite wyeliminowanie go z życia byłoby jak pozostawienie otwartych drzwi i okien lub chodzenie boso po ostrych i kamienistych ścieżkach. Byłoby to bezsensowne ryzyko, które mogłoby bezpośrednio wpływać na równowagę i chęć przetrwania.

Odważni ludzie nie pozbywają się strachu ze swoich umysłów. Jest w nich zawsze – po prostu wiedzą, jak nim zarządzać i używać go na swoją korzyść.

Poniżej pokażemy jaka jest anatomia strachu.

“Za odważniejszego uważam tego, kto pokonuje swoje pragnienia, niż tego, kto pokonuje swoich wrogów; bo najtrudniejsze zwycięstwo trzeba odnieść nad samym sobą.”

-Arystoteles-

Alfred Hitchcock powiedział, że nie ma nic przyjemniejszego niż kontrolowany strach. Niektórzy ludzie chodzą do kina tylko po to, by doświadczyć strachu, niepokoju i wszelkich form lęku. Jednak robienie tego w bezpiecznym środowisku i możliwość wyjścia z sytuacji bez szwanku, zrelaksowania się w towarzystwie partnera i przyjaciół powoduje stymulujący rodzaj przyjemności.

Stwierdzenie, że strach jest konieczny i zdrowy jest czymś szalonym. Ta prymitywna emocja jest korzystna dla ludzi, o ile utrzymujemy nad nią pewien stopień kontroli. Ale gdy tylko przejmie kontrolę nad nami i uruchomi kolejne burze chemiczne i zmiany fizjologiczne w ciele, wszystko zaczyna wariować. Anatomia strachu jest bardziej złożona niż by się nam mogło wydawać.

Strach zamienia się w paraliżujący stres, ataki paniki a emocje przejmują kontrolę, co pozwala na realizację złożonych, ale interesujących procesów.

Kobieta w białej sukni.

Fizjologiczne podstawy strachu: ciało migdałowate

Elena uczestniczyła w wypadku samochodowym 6 miesięcy temu podczas odwożenia swojej córki do szkoły. Nic im się nie stało, ale wspomnienie wypadku i psychologiczny wpływ tego incydentu wciąż tkwią w jej umyśle jak otwarta rana. To poważnie wpływa na jakość jej życia.

Nawet dźwięk spadającej z nocnego stolika butelki wody sprawia, że budzi się przerażona i spanikowana. Przypomina jej dźwięk innego samochodu uderzającego w należący do niej pojazd. Elena nadal nie może prowadzić swojego samochodu. Nawet siedzenie na fotelu kierowcy i położenie rąk na kierownicy sprawia, że ​​serce zaczyna bić szybciej, czuje mdłości, a świat wokół zaczyna się kręcić.

Kiedy czytasz tę historię, powszechną wśród ludzi, którzy uczestniczyli w wypadku samochodowym, prawdopodobnie myślisz, że Elena powinna poprosić o profesjonalną pomoc – prędzej czy później. Jednak, aby zrozumieć pochodzenie paniki, fobii i codziennych lęków, musisz zajrzeć nieco głębiej i spojrzeć na anatomię mózgu.

Ciało migdałowate.

Anatomia strachu. Najstarsza część mózgu

Wszystkie informacje, które docierają do nas dzięki naszym pięciu zmysłom, przechodzą przez ciało migdałowate. Jest to maleńka struktura układu limbicznego a także najstarsza część mózgu, całkowicie zdominowana przez nasze emocje. Ciało migdałowate “monitoruje” wszystko, co dzieje się w nas i wokół nas. Wykrywa także potencjalne zagrożenie, aktywuje szereg różnych ścieżek neuronowych, tworząc kalejdoskop złożonych reakcji.

Ciało migdałowate ma zły zwyczaj nie koncentrowania się na szczegółach – nie ma na to wystarczająco dużo czasu jeśli chce zagwarantować przetrwanie. Dlatego często prowadzi nas do irracjonalnego reagowania na bodźce, które wcale nam nie zagrażają.

System alarmowy ciała migdałowatego natychmiast uruchamia układ nerwowy, przygotowując organizm do walki lub ucieczki w następujący sposób:

  • Podnosi ciśnienie krwi, przyspiesza metabolizm komórkowy, zwiększa ilość glukozy we krwi, ułatwia krzepnięcie krwi, a nawet zwiększa aktywność umysłową.
  • Większość krwi jest kierowana do dużych mięśni ciała, takich jak nogi, aby dać im wystarczająco dużo energii do ucieczki, jeśli okaże się to konieczne.
  • Adrenalina przechodzi przez ciało, powodując spowolnienie układu odpornościowego, ponieważ mózg nie uważa go za istotny dla wykonywanego zadania. W tej chwili wszystko, co należy zrobić, to móc podjąć walkę lub uciec.

Ta sekwencja zmian fizjologicznych i chemicznych może pomóc Ci uniknąć prawdziwego niebezpieczeństwa. Ale w przypadku Eleny strach ma podłoże psychologiczne i jest nieuchwytny. Kojarzy nagły hałas ze wspomnieniem wypadku, co wywołuje u niej atak paniki. Łatwo zauważyć, jak męczące może być życie w ten sposób przez całe miesiące lub lata.

Psychologia strachu i znaczenie uczenia się, jak nim zarządzać

Patologiczny strach jest jedną z najbardziej wyczerpujących emocji, jakich człowiek może doświadczyć. To ogromna część uogólnionego zaburzenia lękowego, fobii, hipochondrii, a nawet OCD ( zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych). Występuje w wielu różnych odcieniach i całkowicie pozbawia kontroli daną osobę, pogarsza jakość życia i pozbawia godności.

Można nawet powiedzieć, że najczęstsze lęki w dzisiejszym społeczeństwie to te, które żyją w naszym umyśle. Nie są odpowiedzią na zewnętrzne zagrożenia; raczej są wewnętrznymi cieniami, których trudno się pozbyć, nawet jeśli zrobienie tego jest niezbędne dla zdrowego życia.

Zapraszamy do refleksji na temat niektórych prostych strategii zarządzania tymi lękami. Anatomia strachu może nam dostarczyć informacji na temat sposobów jego pokonywania.

Dziewczynka prowadzona przez strach.

5 wskazówek, jak radzić sobie ze swoimi lękami

  • Zidentyfikuj je, nadaj im imię. Nie pozwól im milczeć ani się ukrywać.
  • Wypowiedz im wojnę. Zwróć uwagę, w jaki sposób wkroczyły one w Twoje życie i podejmij działania, aby odzyskać kontrolę.
  • Poznaj je i staraj się zrozumieć skąd pochodzą. Pamiętaj, że strach jest odpowiedzią na czynniki wewnętrzne i zewnętrzne. Czasami źródło jest w Tobie, a kiedy indziej coś w twoim otoczeniu sprawia, że ​​czujesz się niekomfortowo, nieswojo i jesteś przestraszony.
  • Przestań się nimi karmić. Zrozum, że jeśli nadal będziesz dawał im więcej mocy, w końcu całkowicie przejmą Twoje życie. Staraj się je zracjonalizować i wykorzystaj wszystkie dostępne zasoby, aby zminimalizować ich skutki, niezależnie od tego, czy chodzi o głęboki oddech, ćwiczenia czy odwrócenie uwagi. Wszystkie te rzeczy zmniejszą Twój niepokój.
  • Mów do siebie, jakbyś był swoim osobistym trenerem. Zaprojektuj strategie, aby wyeliminować ograniczające Cię zachowania ze swojego życia. Zmotywuj się, aby podołać małym, codziennym zadaniom; pogratuluj sobie, gdy je osiągniesz; i pamiętaj, że oznacza to nieustającą pracę nad sobą.

Anatomia strachu to złożony i szeroki temat. Niesamowicie pomocne będzie nauczyć się lepiej dbać o siebie, ponieważ jeśli chcesz osiągnąć prawdziwe szczęście, najpierw musisz wspiąć się na ogrodzenie swojego strachu.

Bibliografia

André, Cristoph (2010). Psychologia strachu: zmartwienie, niepokój i fobie. Redakcja Kairos.Hütler, Gerald (2001). Biologia strachu: jak stres zamienia się w emocje. Plataforma Editorial.Gower, L. Paul (2005). Psychologia strachu. Nova Biomedical Books


Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.