Duchowa inteligencja: poszukiwanie celu

Duchowa inteligencja ma na celu poczucie transcendencji, pokazanie nam ważnego celu, który wykracza poza zwykły materializm. Chodzi o przyjęcie filozofii, której lata temu bronił Viktor Frankl. Według niej możemy czuć się usatysfakcjonowani, znajdując znaczenie w tej złożonej rzeczywistości. Cel, który osiąga się jedynie poprzez wewnętrzny spokój i osobistą równowagę.

Ten ruch rozwija się od lat 90-tych, gdy Daniel Goleman spopularyzował koncepcję inteligencji emocjonalnej. Pozwala ona w szerszy sposób pojmować wszystkie nasze poznawcze, abstrakcyjne i intelektualne procesy, które kierują naszym umysłem. Ten temat jest pełen kontrowersji, zwłaszcza od momentu, kiedy Howard Gardner, amerykański psycholog z Harvard University, zaczął mówić o czymś takim, jak duchowa inteligencja.

Inteligencja duchowa obejmuje inteligencję racjonalną i emocjonalną, jednak wykracza poza nie, aby poprawić nasz rozwój i nasze więzi z samym sobą i innymi.

Mówimy oczywiście o koncepcji wielu inteligencji. Idą w zapomnienie modele czynnikowe i te zdolności umysłowe, które można było określić ilościowo za pomocą testów psychometrycznych. Gardner mówił o wielu obszarach, o potencjale, dzięki któremu każdy z nas może się wyróżniać w większym lub mniejszym stopniu. Tak więc do tych 8 rodzajów inteligencji zdecydował się dodać dziewiąty, który nazwał duchową inteligencją.

Jednak zdawał sobie sprawę z braku dowodów naukowych na wykazanie takich kompetencji i wolał go nie uwzględniać. Jednak jest wielu filozofów i psychologów, takich jak Robert Emmons czy Danah Zohar, którzy opowiadają się za dodaniem jej do listy, za uznaniem tej kompetencji jako kolejny krok naszego ludzkiego spełnienia.

Duchowa inteligencja – co to takiego?

Być może słyszałeś kiedyś o Abrahamie Maslowie i jego piramidzie potrzeb. Maslow wprowadził wiele poprawek do swojej propozycji. Jedna z nich odnosiła się do potrzeby, która była na szczycie. W końcu uświadomił sobie jedną bardzo ważną rzecz: ​​konieczne jest, aby ludzie dążyli do “samorealizacji” rozumianej jako stan duchowy, w którym osoba emanuje kreatywnością, tolerancją i mądrością.

Chodzi o stan, w którym osoba jest bliższa znalezieniu życiowego celu. Tego, który nadaje sens i którego potencjał jest połączony z innymi, aby budzić w nich dobro.

Z drugiej strony, w naszym społeczeństwie wielu ludzi wyznaje tak zwany “materializm duchowy”. Szukają w filozofiach, takich jak buddyzm, mindfulness czy joga sposobu na urzeczywistnienie siebie. Jakby przyrządzali coś w kuchni uważnie śledząc przepis. Ale aby wyżywić siebie samych, prowadzą w ten sposób do autentycznej tyranii ego.

Duchowa inteligencja nie ma na celu żywienia ego. Nie dąży do tego osobistego spełnienia, w którym wszystko, czego się nauczyliśmy odwraca się przeciwko nam. Jest to znalezienie życiowego celu i życie w harmonii z samym sobą, aby lepiej dotrzeć do innych. To połączenie się poprzez empatię, otwartość kogoś, kto czuje się dobrze z samym sobą, aby dać z siebie wszystko, co najlepsze w jego otoczeniu.

12 zasad duchowej inteligencji

Danah Zohar jest fizykiem, filozofką w MIT i psychologiem na Uniwersytecie Harvarda. Wiele głosów uważa ją za jedną z najlepszych współczesnych myślicieli. Jest też jednym z pionierów w promowaniu akceptacji duchowej inteligencji jako kolejnego aspektu, nad którym powinniśmy pracować.

Dokładnie w 2000 roku opublikowała książkę pt. “Łączenie z naszą duchową inteligencją” w bardzo konkretnym celu: określenie zasad, które kierują tego typu inteligencją.

Oto one:

• Rozwinięcie świadomości samego siebie. Świadomość, jakie są nasze wartości, w co wierzymy, co nas określa.
• Nauczyć się otwartości na to, co nas otacza poprzez odpowiedni wewnętrzny spokój, dzięki tej równowadze wolnej od lęków, obsesyjnych myśli, zmartwień…
• Działanie zgodnie z naszymi zasadami i akceptacja konsekwencji.
• Poczucie przynależności, związek z tym, co nas otacza.
• Pielęgnowanie współczucia i empatii.
• Docenianie ludzi za to, czym są, akceptując to, co nas różni.
• Odwaga, by bronić naszych przekonań i wartości.
• Bycie pokornym.
• Nie bać się zadawać pytań, dowiedzieć się, dlaczego.
• Mieć perspektywę i zmysł krytyczny.
• Rozwijanie odpowiedniej odporności.
• Mieć do czegoś powołanie.

Do czego tak naprawdę służy duchowa inteligencja?

Autorzy tacy jak Howard Gardner, Danah Zohar i Robert Emmons potwierdzają, że inteligencja duchowa pozwala im dostrzec bardziej znaczące związki między codziennym życiem a ich zmartwieniami.

Jest to, ich zdaniem, sposób na lepsze rozwiązywanie problemów poprzez jasne zrozumienie naszych celów. Pozwala nam unikać skupiania naszej uwagi na aspektach, które nie są warte zachodu. I skupić się na pracy nad tym, co ma znaczenie, co pozwala nam inwestować w prawdziwe szczęście.

Jednak nie brakuje też tej bardziej krytycznej wizji, która ostrzega nas przed czymś, co możemy lub nie wziąć pod uwagę. Myślenie w duchowy sposób, czyli duchowa inteligencja odbiera obiektywność naszym procesom poznawczym. Każe nam widzieć rzeczywistość z perspektywy zbyt subiektywnej.

W pewien sposób uniemożliwia nam rozwiązywanie problemów w bardziej obiektywny sposób, biorąc pod uwagę wielką złożoność, która pokazuje każdy z naszych scenariuszy.

Niezależnie od tego, duchowa inteligencja (a także teorii wielu inteligencji) nadal wzbudza kontrowersje, w których zawsze znajdziemy więcej minusów niż plusów. Nie możemy jednak ignorować zainteresowania, jakie wzbudza ono w dziedzinie rozwoju osobistego. Koniec końców, nic nie jest bardziej istotne dla człowieka, niż znalezienie życiowego celu. I bycie mu wiernym i życie zgodnie z własnymi przekonaniami.