Większość z nas świadomie dąży do podjęcia właściwej ścieżki, aby stać się najlepszymi wersjami nas samych. Najlepszym narzędziem do pomiaru naszych wysiłków jest samoanaliza. Oczywiście, to godne podziwu, że próbujesz zrobić wszystko najlepiej jak potrafisz i być najlepszą osobą, jaką możesz być. Dlatego często patrzymy na negatywy, aby poprawić się następnym razem. Cały ten wysiłek może jednak podkopać zbytnia samokrytyka.
Jednak chociaż samoanaliza jest świetnym sposobem na obserwowanie swojego zachowania i przezwyciężanie słabości i złych nawyków, bardzo łatwo jest zacząć nie doceniać siebie; bardzo łatwo stać się zbyt samokrytycznym.
W dłuższej perspektywie zbytnia samokrytyka może negatywnie wpłynąć na Twój sukces i zdrowie psychiczne. Bycie zbyt samokrytycznym szkodzi Twojej samoocenie i pewności siebie. W rzeczywistości jest to bezpośrednio związane z niską samooceną i perfekcjonizmem.
Samokrytyka negatywnie wpływa na naszą samoocenę.
Zbytnia samokrytyka – czy to Twój problem?
Staje się to problemem, jeśli włączymy “autopilota”, gdy zaczynamy krytykować samych siebie. Musimy się ocknąć i zauważyć szkody, jakie to nieświadomie powoduje.
Aby sprawdzić, czy jesteś zbyt samokrytyczny, spójrz na tę listę. Jeśli uważasz, że pasuje to do Twoich codziennych czynności, nadszedł czas aby położyć temu kres i lepiej zadbać o swoje zdrowie psychiczne.
Zbytnia samokrytyka a poczucie winy
- Nic nie jest dla Ciebie wystarczająco dobre, łącznie z samym sobą. Czujesz, że nigdy nie wykonujesz wystarczająco dobrej pracy. Twoim zdaniem rzeczy nie dzieją się tak, jak powinny. Wszystko dookoła ciebie nie pasuje, łącznie z Tobą.
- Nikt inny niż Ty sam nie jest winien za każdą negatywną sytuację. Czujesz się osobiście odpowiedzialny, gdy dzieje się coś złego. Szybko bierzesz odpowiedzialność na siebie, ignorując inne zewnętrzne czynniki, które są poza twoją kontrolą, a które mogą być związane z tym co się stało.
- Rozczarowujesz się, nawet jeśli jest to specyficzny problem, który możesz zidentyfikować i poprawić. Za każdym razem, gdy robisz coś źle, czujesz się jak jedna wielka porażka.
- Topisz się w swojej winie, gdy uporczywie analizujesz swoje błędy. Czy poświęcasz dużo czasu i energii, analizując, co poszło nie tak i jak jesteś za to odpowiedzialny? Ale w końcu nigdy nie wyciągasz wniosku, który pozwala patrzeć na przeszłość z optymizmem? Może zastanawiasz się nad swoim poczuciem winy i co jest z tobą nie tak lub czego nie zrobiłeś, zamiast myśleć o alternatywach na następny raz.
Unikanie ryzyka
- Ryzyko nie są opcją. Nie ryzykujesz, ponieważ czujesz, że przegrasz. W Twoim umyśle rzeczy pójdą Ci źle, jeśli podejmiesz ryzyko, podobnie jak miało to miejsce w przeszłości. Jesteś przekonany, że najlepszą, najbezpieczniejszą opcją jest nic nie robić. Zytnia samokrytyka działa na Ciebie paraliżująco.
- Unikasz wyrażania swojej opinii. Z obawy przed powiedzeniem czegoś głupiego, szalonego lub nie na miejscu, nic nie mówisz. Jeśli to robisz, myślisz, że nie będziesz miał nic ciekawego do powiedzenia. Może uważasz, że Twoje myśli nie są mile widziane lub że są nudne.
Sceptycyzm
- Nigdy nie jesteś zadowolony ze swoich osiągnięć. Ciągle znajdujesz błędy w swojej pracy. Jeśli nie możesz zrobić czegoś doskonale, lepiej nie robić nic. Koncentrujesz się na nieuniknionych niedoskonałościach, nawet jeśli wyniki końcowe są pozytywne.
- Wszystkie sytuacje to najgorsze możliwe scenariusze. Czy zawsze spodziewasz się najgorszego? Może kiedy myślisz o przyszłości, Twoje myśli zawsze zaczynają się od “Ale co, jeśli…” Odfiltrowujesz wszystkie swoje przyszłe działania przez obiektyw możliwej porażki. Twój strach przed upokorzeniem i porażką kieruje Tobą bardziej niż triumf i sukces.
- Masz problemy ze swoim wizerunkiem. Być może masz kompleksy, przez które po prostu nie możesz przejść. Wierzysz, że złe części Ciebie wpłyną na wartość i szacunek innych. Twój własny obraz blokuje lub może blokować postępy zawodowe i społeczne.
- Każda krytyka sprawia, że zachowujesz się defensywnie. Konstruktywna lub rozsądna krytyka Ci przeszkadza. Twoje reakcje są przesadzone i bierzesz do siebie wszystko to co ludzie mówią osobiście.
Przestań działać na własną szkodę przez samokrytykę
Intensywna i częsta samokrytyka jest formą samo-sabotażu. Oznacza to, że krytykując siebie, robimy coś przeciwnego temu, co dla nas zdrowe. Więc dlaczego to robimy? Ponieważ jest to część naszego większego obrazu psychologicznego, w którym jesteśmy przyzwyczajeni do przenoszenia ciężkiego odrzucenia, strachu i opresji.
W ten sposób negatywność staje się pułapką, z której trudno się wydostać. Przywiązujemy się do tego, ponieważ jest znajome; przejmujemy to na własność. Poszukujemy negatywności na autopilocie, ponieważ bez niej czujemy się nago i bezbronni.
Jeśli chcesz przestać być tak samo-krytycznym i sabotować siebie, musisz lepiej poznać samego siebie. Wymaga to również zmiany wewnętrznego dialogu.