Zacznijmy od wyjaśnienia sobie pewnej rzeczy, o której zapewne już wiesz: duma w pozytywnym znaczeniu jest nam potrzebna – my wszyscy powinniśmy szanować swoją godność i poczucie własnej wartości. Jednocześnie, duma w jej najmroczniejszym sensie, to kardynalny grzech, który my wszyscy czasem popełniamy.
Każdy z nas cieszył się momentami chwały, każdego z nas rozpierała kiedyś duma. Nie powinno to jednak stać się bronią lub powodem do poniżania wszystkich dookoła, poprzez unoszenie się i uważanie, że posiedliśmy prawdę absolutną, która wynosi nas ponad innych.
Duma uczyni Cię silnym, będzie zbroją na Twoje słabości i sztandarem Twojego sukcesu; jeśli jednak stracisz nad nią kontrolę, zbudujesz mur między sobą a ludźmi, których kochasz.
Jesteśmy przekonani, że w Twojej rodzinie lub gronie przyjaciół jest ktoś, kto chodzi ubrany w zbroję nieustępliwej i butnej dumy. Ta arogancja, która odpycha Cię od tej osoby, utrzymuje was na dystans, ponieważ wiesz, że ona nigdy nie zrozumie Twojego punktu widzenia, ani nie doceni Twoich słów.
Dzisiaj zastanowimy się nad dumą, aby zrozumieć przyczyny jej powstawania.
Duma i jej skomplikowana istota
Jeżeli istnieje kontekst, w którym duma przybiera szczególnie negatywny wydźwięk, jest to związek. Wiemy, iż nie zawsze jest łatwo z “moje” i “twoje” stworzyć “nasze”, i często pojawiają się trudności w dopasowaniu się do innych.
Jednak kiedy miłość własna przeważa, wtedy następuje starcie. Piętrzą się problemy oraz dystans.
Największe niebezpieczeństwo pojawia się, kiedy duma sięga sfery arogancji. Daleko od pozytywnego znaczenia, które usprawiedliwia naszą dumę, to wymiar, który nigdy nie powinien mieć miejsca w związku.
Arogancka osoba nie bierze żadnej odpowiedzialności za swoje błędy. Widzi wszystko raczej przez pryzmat własnych potrzeb, niż zastanawia się co jest najlepsze dla dwojga. I często czuje się ofiarą, jeśli nie jest pochwalona nawet za najdrobniejsze osiągnięcie.
Co kryje się za dumną i arogancką osobą?
Chociaż może Cię to zdziwić, pod tą ciężką zbroją samowystarczalności i perfekcji, kryje się wiele niedociągnięć. Niskie poczucie własnej wartości sprawia, że osoba ta zaczyna wyolbrzymiać swoje osiągnięcia jako mechanizm obronny, by ukryć swoje słabości i mankamenty.
Duma to zwykła skorupa, a zarazem subtelny mechanizm samo-oszukiwania się. Jeżeli schowam się pod osłoną mojej samowystarczalności, gruboskórności oraz mojej absolutnej prawdy, demonstruję swoją przewagę nad innymi, jako że nikt nie zauważa moich wewnętrznych potrzeb.
W końcu i tak wpadnie w niezdrowe błędne koło. Duma kamufluje jej wewnętrzną pustkę, jednak arogancja doprowadza ją do samotności, a samotność do frustracji. To zaś stanowi pożywkę dla jej zgorzkniałości.
Duma zazwyczaj wywołuje większą pychę oraz uniemożliwia wszystko, co pozytywne
To bardzo częsty scenariusz: jeżeli mój partner zachowuje się wyniośle, najprawdopodobniej zmęczona walką z tym, zacznę zachowywać się w ten sam sposób.
Ostatecznie kończy się to klasycznym obrazkiem: “Jeżeli zabijesz swoją dumę, moja nie pozwoli mi iść na pogrzeb“.
Jednakże to jasne, że wiele razy zachowujemy się tak, aby chronić siebie, ponieważ w sytuacjach kiedy ryzykujemy nasze zdrowie emocjonalne, ciężko utrzymać się na powierzchni.
Jedyną rzecz, jaką zauważy dumna osoba, to jak pożywić swoją frustrację. A nie ma nic bardziej destruktywnego, niż ci, którzy cierpią z powodu ich pychy i nie są w stanie zobaczyć własnych ran.
Jak możemy okiełznać swoją dumę?
Do pewnego stopnia duma jest zdrowa. To Twój wewnętrzny głos, który nadaje Ci wartość, pozwalając zobaczyć własne zalety i osiągnięcia.
Zdrowa duma jest ważna dla samoakceptacji, jednak zawsze powinna być pod rządami pokory. Musi iść ramię w ramię ze zrozumieniem, akceptacją innych oraz oczywiście empatią. Ważna jest zdolność do zauważania swoich błędów i ograniczeń.
I zapamiętaj, kiedy życie zmusza nas do działania z dumą, nigdy nie trać swojej godności.