Uczucie obojętności wobec partnera - czy Ciebie też to dotyczy?

Uczucie obojętności wobec partnera - czy Ciebie też to dotyczy?
Francisco Javier Molas López

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Francisco Javier Molas López.

Ostatnia aktualizacja: 11 lutego, 2023

Uczucie obojętności wobec partnera to złożony i bolesny problem, którego czasami nie rozumiemy. Na przykład robisz obiad. Siadasz do jedzenia ze swoją drugą połówką. Jecie razem podczas oglądania telewizji. Mówisz o ostatnich wydarzeniach. Następnie pijesz wodę. Patrzycie na siebie nawzajem i się uśmiechacie. Po tym Twój partner opowiada historię o swojej rodzinie. Słuchasz uważnie, kiedy jesz w ciszy.

Kochacie się nawzajem. Ta osoba jest ważną częścią Twojego życia. Jednak już nie czujesz się z nim połączona. Nigdy nie chciałabyś, żeby coś mu się stało, jednak to już nie jest takie samo. Bądźmy tutaj szczerzy: kto nie przeszedł tego przez co najmniej raz? Ośmielimy się powiedzieć, że większość z nas kiedyś przez to przeszła.

Uczucie obojętności wobec partnera jest trudne, ponieważ z jakiegoś powodu ta obojętność nasila się w miarę upływu czasu. Częściej niż rzadziej, pojawia się stan dyskomfortu i stresu emocjonalnego i nie można go przezwyciężyć. Wtedy pytasz siebie samą, co się tak naprawdę dzieje i czy coś się zmieniło. Czy już go nie kocham? Czy staliśmy się ofiarami monotonii?

Chociaż nie wydarzyło się nic szczególnie złego, to magiczne połączenie, które kiedyś mieliście zniknęło. Zwroty takie jak „jesteśmy bardziej przyjaciółmi niż parą” lub „widzę Cię bardziej jako przyjaciela niż jako drugą połówkę” są powszechne w wielu związkach. Czy nadszedł czas, aby położyć kres temu związkowi, czy też można rozpalić płomień?

Uczucie obojętności wobec partnera

„Myślę, że to ważne aby uświadomić sobie, że możesz za czymś tęsknić i jednocześnie wcale nie chcieć tego z powrotem.”

Paulo Coelho

Uczucie obojętności wobec partnera

Miłość jest dość abstrakcyjnym pojęciem ze względu na wiele niuansów. W rzeczywistości pojęcie miłości może być względne. Jeśli trzymamy się buddyjskiej definicji, miłość jest pragnieniem i dążeniem wszystkich istot do szczęścia. Z tego punktu widzenia nadal kochasz swojego partnera, mimo że czujesz się wobec niego obojętnie, ponieważ dobrze mu życzysz.

Istnieje jednak zmiana, której nie można pominąć. Chociaż życzysz mu wszystkiego najlepszego, nie czujesz się już szczęśliwa będąc z nim w związku. Być może przestałaś widzieć swojego ukochanego jako partnera życiowego, a zamiast tego widzisz go jako kogoś, kto jest przy Tobie, ale już nie przyczynia się do tego kim jesteś. Uważnie słuchasz jego opowieści z obowiązku, a nie z prawdziwego zainteresowania. Nie zależy Ci już na bliskości z nim.

Wszystko ma swój określony czas

Słynna idea, że związek powinien trwać wiecznie  wbrew wszelkim przeciwnościom może być bardzo szkodliwa. Nie ma żadnej pracy, artykułu zawodowego ani tekstu, który sugerowałby, że wszystkie relacje powinny trwać tak samo długo. Ponadto konieczne jest zrozumienie, że te związki, które trwają dłużej, niekoniecznie są lepsze.

W tym sensie, posiadanie wysokich oczekiwań co do związku, zwłaszcza jeśli chodzi o czas jego trwania, może przynieść efekt przeciwny do zamierzonego. Odkładanie nieuniknionego zerwania nawet wtedy, gdy nie masz już ochoty być ze swoim partnerem, może doprowadzić relację do punktu, w którym może się to skończyć źle dla obu stron.

Z drugiej strony, zakończenie związku nie jest łatwe. Chociaż chcesz to zakończyć, wciąż możesz odczuwać wszelkiego rodzaju negatywne emocje. Więc pomimo faktu, że występuje uczucie obojętności wobec partnera, po prostu myślenie o jego utracie może sprawić, że poczujesz niepokój, smutek i złość. Nikt nie lubi tracić kogoś kogo kocha i na kim mu zależy, bez względu na okoliczności.

Zamyślona kobieta

Mając to na uwadze, niepokój i dyskomfort są powszechne w przypadkach zakończenia związku. Tak więc, jeśli zaakceptujesz pewne emocje jako normalne i przejściowe, łatwiej będzie Ci poradzić sobie z zerwaniem.

„Pozwolenie komuś odejść oznacza uświadomienie sobie, że niektórzy ludzie są częścią Twojej historii, ale nie są częścią Twojego przeznaczenia”.

Steve Maraboli

Nadszedł czas, abyś nauczyła się być sama

Kiedy wreszcie zakończysz związek, możesz zapytać siebie samą, co będzie dalej. Niektórzy ludzie są skłonni natychmiast szukać innej osoby. Chociaż wszystkie przypadki są różne, przeskakiwanie z jednej relacji na drugą oznacza zazwyczaj jedną rzecz: potrzebę wypełnienia pustki inną osobą zamiast zmierzenia się z tym uczuciem.

Z drugiej strony, niektórzy ludzie wolą być przez chwilę sami. Jednak gdy związek się zakończy, najlepszym rozwiązaniem jest nauczenie się jak być samemu, co wcale nie jest złe. Jest to najlepszy sposób, aby uniknąć wejścia w inny związek tylko po to, by wypełnić pustkę.

Wiele osób nie jest w stanie prowadzić swojego życia bez kogoś przy ich boku. Choć może to brzmieć romantycznie, jest to w rzeczywistości oznaka zależności emocjonalnej.

Wiele osób boi się samotności i nie posiadania nikogo, kogo mogliby przytulać lub całować 24 godziny na dobę. Odmawiają słuchania własnych myśli. To wyraźna oznaka wewnętrznej pustki, którą starają się wypełnić zewnętrznym uczuciem. Biorąc pod uwagę jak bardzo jest to wymagające, niewielu ludzi jest w stanie spełnić tę rolę w taki sposób jak chce tego druga osoba, skazując nowy związek na nieunikniony koniec.

W skrócie, ważne jest aby pamiętać, że uczucie obojętności wobec partnera nie jest czymś co należy ignorować. To wyraźny znak, że coś jest nie tak w związku i że Twoje uczucia się zmieniły. Bez względu na to jak trudne i bolesne może się wydawać zakończenie relacji, zdecydowanie jest to najlepsze rozwiązanie zanim sytuacja się pogorszy.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • García, F. E., & Ilabaca Martínez, D. (2013). Ruptura de pareja, afrontamiento y bienestar psicológico en adultos jóvenes. Ajayu Órgano de Difusión Científica del Departamento de Psicología UCBSP11(2), 42-60.
  • Rodríguez de Medina Quevedo, I. (2013). La dependencia emocional en las relaciones interpersonales.
  • García, C. Y. (1997). Curso temporal de los componentes básicos del amor a lo largo de la relación de pareja. Psicothema9(1), 1-15.
  • Moyeda, I. X. G., Ojeda, F. J. R., Velasco, A. S., & Luquin, E. W. N. (2019). Dependencia emocional y mitos del amor en estudiantes de dos niveles educativos. Revista Iberoamericana de Psicología12(3), 21-32.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.