Teoria związku diadycznego: para jako diada
Teoria związku diadycznego definiuje „diadę” jako grupę dwojga ludzi pozostających w relacji, takiej jak para, bliscy przyjaciele, rodzeństwo itp.
Termin ten został wymyślony przez niemieckiego socjologa Georga Simmla, który badał dynamikę małych grup. Odkrył, że grupy dwuosobowe różnią się od grup złożonych z większej liczby osób. Na tej podstawie powstała teoria związku diadycznego.
W zasadzie teoria związku diadycznego jest konceptualną konstrukcją systemowego podejścia do psychologii. Zasadniczo można ją zastosować podczas terapii par i rodzin. Teoria ta stwierdza, że każdy romantyczny związek musi przejść przez pięć etapów.
Faza pierwsza: postrzeganie podobieństwa i atrakcyjności
Ten etap stanowi wyjaśnienie skłonności ludzi do szukania podobnych sobie osób i koncentrowania się na dopasowywaniu cech.
Teoria związku diadycznego mówi, że gdy partnerzy odkrywają podobieństwa w sobie nawzajem, stają się dla siebie atrakcyjni. W konsekwencji poszukują coraz większej podobieństw.
Jednak zgodne cechy są często swoimi przeciwnościami. Na przykład ktoś, kto lubi rozmawiać, dobrze pasuje do kogoś, kto lubi słuchać.
Druga faza: Pasja
Po pierwszej fazie para może czuć, że jest do siebie podobna pod wieloma względami oraz że się rozumie i uzupełnia. Wywołuje to entuzjazm i stopniowo rozpala pasję.
Etap pasji wiąże się erotyzmem i seksualnością. W końcu hormony obojga partnerów szaleją. Co więcej, uczucia są intensywne i następuje silna idealizacja partnera. Niestety ten etap nie trwa zbyt długo.
Faza trzecia: Spokojne zauroczenie
Stopniowo oboje partnerzy zaczynają odkrywać, że raj jest przemijający, a partner nie jest tak doskonały, jak kiedyś się wydawał – co jest normalne, ponieważ nikt z nas nie jest idealny. Prowadzi to do etapu pogodnego i spokojnego zauroczenia.
Na tym etapie oboje partnerzy dostrzegają własne ograniczenia, a także ograniczenia partnera. Oznacza to, że wyidealizowany obraz zaczyna ustępować bardziej realistycznej perspektywie.
Tak – Twój partner ma wiele wad i tak – czasami mogą być irytujące. Jednak gdy związek ma dobre fundamenty, miłość i pasja z czasem przybierają na sile. W przeciwnym razie uczucia stracą na intensywności.
Czwarta faza: Wprowadzenie świadomości
Niektórzy określają ten etap jako przejście od „kocham Cię” do „chcę Cię kochać”. Innymi słowy, przejście od namiętności do szczerego uczucia, a następnie do świadomej decyzji. Najważniejszymi czynnikami są tutaj rozum i wola.
To wtedy obaj partnerzy rozumieją, że nie są idealni, ale nadal chcą pozostać razem.
Teoria związku diadycznego mówi, że na tym etapie nasze hormony nie podejmują już decyzji za nas.
Faza piąta: Zaangażowanie
Piąty i ostatni etap to sformalizowanie relacji w celu ustanowienia wzajemnego zobowiązania. Co więcej, jest to moment, w którym obaj partnerzy wspólnie snują długofalowe plany. Ponadto wyrzekają się życia jako jednostki i dają swojemu partnerowi stałe miejsce w ich życiu.
Na tym etapie diada jest całkowicie uformowana. To system z własną strukturą, dynamiką, normami, procedurami, marzeniami i ograniczeniami.
Teoria związku diadycznego głosi, że związek może przetrwać tylko wtedy, gdy partnerzy przejdą przez wszystkie etapy. Na przykład, jeśli przejdziesz od namiętnego zauroczenia do zaangażowania, w Twoim związku prawdopodobnie pojawią się problemy, które mogą prowadzić do rozstania.
Dlatego spróbuj przeanalizować każdy z opisanych powyżej etapów, aby mieć pewność, że Ty i Twój partner idziecie razem w dobrym, wspólnym kierunku.