Syndrom chronicznej samotności - czym jest?
Syndrom chronicznej samotności jest istną plagą dzisiejszego społeczeństwa. Być odizolowanym od innych to bolesna sytuacja, zwłaszcza jeśli nie poszukiwaliśmy takiego stanu i nie dążyliśmy do niego. Jako istoty społeczne, potrzebujemy kontaktu z innymi ludźmi aby czuć się dobrze.
We współczesnym społeczeństwie natomiast coraz więcej osób przyznaje, że czuje się wykluczonych i odosobnionych. Syndrom chronicznej samotności jest jednym z przejawów tego zjawiska.
Syndrom chronicznej samotności po raz pierwszy został zbadany i opisany między innymi przez badaczy z uniwersytetów takich jak Gante (Belgia) i Duke (Stany Zjednoczone). Naukowcy zajmujący się badaniami odkryli, że coraz więcej młodych ludzi boryka się z uczuciem odizolowania od innych osób. Najbardziej martwiącym aspektem tego zjawiska jest fakt, że uczucie osamotnienia to tylko jeden z negatywnych objawów.
W dzisiejszym artykule opowiemy Ci o tym, czym jest syndrom chronicznej samotności. Wytłumaczymy również, dlaczego coraz częściej doskwiera on ludziom. Pod koniec artykułu natomiast podamy Ci kilka praktycznych wskazówek odnośnie tego, co zrobić jeśli problem ten dotyczy Ciebie osobiście. Z całą pewnością poczujesz ulgę.
Syndrom chronicznej samotności – czym tak naprawdę jest?
Nie da się ukryć, że uczucie wyobcowania i odizolowania jest kwestią subiektywną. Koniec końców nieustannie otaczają nas ludzie. Dlatego też zjawisko jakim jest syndrom chronicznej samotności nie ma tak naprawdę związku z fizyczną nieobecnością osób w naszym otoczeniu. Chodzi raczej o nasze wewnętrzne przekonanie, że nikt nas nie ceni i nikt nie chce spędzać z nami czasu.
Samotność ma swoje stopnie i odcienie. Syndrom chronicznej samotności jest skrajną i najbardziej bolesną jej formą. Ludzie nią dotknięci są przekonani o tym, że są całkowicie odizolowani od reszty otaczających ich osób. Czują, że nikt ich nie rozumie i nie ma zupełnie ochoty na spędzanie z nimi czasu. To z kolei staje się przyczyną wielu problemów w życiu codziennym.
To jednak jeszcze nie wszystko. Syndrom chronicznej samotności powoduje izolowanie się osób od reszty społeczeństwa. Ponieważ wydaje im się, że nikomu na nich nie zależy, postanawiają nie angażować się w sytuacje towarzyskie i wymagające interakcji. Jest to błędne koło. Im bardziej osoba czuje się odizolowana, tym bardziej unika ludzi i zamyka się w sobie. To z kolei generuje jeszcze boleśniejsze uczucie osamotnienia i niechęć do kontaktów z innymi…
Jest jeszcze jeden aspekt tej złożonej sytuacji. Ludzie osamotnieni wykazują tendencję do winienia siebie za tą sytuację. Wydaje im się, że jakaś ich negatywna cecha lub sposób zachowania powoduje, że inni ich unikają.
Dlaczego syndrom chronicznej samotności dotyka ludzi?
Zdaniem ekspertów główna przyczyna problemu wcale nie tkwi w kontaktach społecznych człowieka. Wręcz przeciwnie, syndrom chronicznej samotności bierze się z tego, co dotknięci nim ludzie sądzą na swój własny temat. Ich własny umysł sprawia, że uważają iż są mniej zdolni i w jakiś sposób “wybrakowani”, przez co nie zasługują na uwagę i docenienie ze strony innych osób.
Nie da się ukryć, że ma to związek z zaniżonym poczuciem własnej wartości i poglądem na swój własny temat. Stanowi to swego rodzaju filtr rzeczywistości. Gdy już przyjmie się krytyczny pogląd co do siebie samego, wszystko inne zdaje się pasować do tego wzorca i podążać za nim. Człowiek szuka w swoim otoczeniu potwierdzenia tego, co czuje.
Gdy na przykład ktoś nie chce rozmawiać z daną osobą, syndrom chronicznej samotności sprawia, że uważa ona iż wszyscy podzielają to nastawienie. Jeżeli natomiast dzieje się coś pozytywnego, pojawiają się irracjonalne myśli – wszystko to po to, aby przypadkiem nie musieć poprawić swojego poglądu na własny temat. I tak oto każde zaproszenie na spotkanie towarzyskie czy imprezę stanowi jedynie przejaw litości czy poczucia obowiązku…
Ten sposób myślenia stanowi w pewnym sensie samospełniające się proroctwo, które jeszcze dokarmia ciemną pustkę samotności. Czy istnieje jednak jakiś sposób na poradzenie sobie z tym zjawiskiem? Jak wyjść z tego błędnego koła i poczuć się lepiej? Opowiemy Ci o tym w dalszej części artykułu.
Syndrom chronicznej samotności – jak sobie z nim poradzić?
Jeżeli syndrom chronicznej samotności to również Twój problem, mamy dla Ciebie dobre wieści – możesz go pokonać! Aby zmniejszyć lub nawet całkowicie wyeliminować przykre objawy tego zjawiska, zastosuj poniższe wskazówki:
- Po pierwsze, pamiętaj, że nikt nie jest doskonały. Nie ma ludzi idealnych. Syndrom chronicznej samotności ma więc związek z brakiem miłości własnej.
- Wziąwszy to pod uwagę, jeżeli jest w Tobie coś, co chciałbyś zmienić, zrób to. Nie ma lepszego sposobu na wzmocnienie poczucia własnej wartości niż pracować ciężko aby osiągnąć wystawione sobie cele. Gdy będziesz już odczuwać dumę z siebie i ze swoich osiągnięć, zauważysz, że o wiele lepiej wychodzą Ci również kontakty ze światem zewnętrznym.
- Wystawiaj się na kontakty społeczne i szukaj okazji do spotkań. Jeżeli izolujesz się od ludzi, bardzo prawdopodobne, że będziesz odczuwać coraz większą samotność i będzie Ci doskwierać uczucie wyobcowania. Dlatego właśnie konieczne może się okazać opuszczenie swojej strefy komfortu i wystawienie się na “ryzyko” kontaktów społecznych. Na początku może Ci się to wydawać trudne, ale uwierz, z czasem będzie znacznie mniej skomplikowane. Może nawet z czasem zacznie sprawiać Ci większą przyjemność, niż by Ci się mogło wydawać.
- Pracuj nad swoimi umiejętnościami społecznymi. Choć może się to wydawać nierealne, umiejętności społeczne można wyćwiczyć i się ich nauczyć. Obecnie dysponujemy całym mnóstwem informacji na ten temat. Czytaj, ucz się, wprowadzaj w czyn i ciesz się efektami!
Jak widzisz, syndrom chronicznej samotności może stać się naprawdę poważnym problemem. Można temu jednak zapobiec. Istnieje wiele sposobów, by sobie z nim poradzić i wyrwać się z jego szponów. Nie będzie to łatwe, ale gdy w końcu Ci się uda, zauważysz jak bardzo poprawi się jakość Twojego życia.