Sekret Złotego Kwiatu – chiński taoistyczny podręcznik medytacji

Sekret Złotego Kwiatu to chińska taoistyczna książka traktująca na temat medytacji oraz chińskiej alchemii. Jej tłumaczeniem zajmowali się Richard Wilhelm i Carl Jung. Sekret Złotego Kwiatu nawiązuje do metafory, która głosi, że na każdym z nas spoczywa obowiązek przebudzenia się i otwarcia umysłu. Należy otworzyć się na światło, a otwarcie to symbolizuje właśnie złoty kwiat, centrum mocy, w którym wszystko krąży i podlega przemianom.

Mówienie o tym dziele ma związek z jednym z najważniejszych tekstów traktujących o religii taoistycznej. Książka Sekret Złotego Kwiatu jest nieco podrasowanym na styl zachodni tłumaczeniem jednego z największych duchowych zapisów Azji. Tak jak w przypadku innej książki Tybetańskiej Księgi Umarłych, wiele szczegółów uproszczono tak, by zachodni świat mógł ją lepiej zrozumieć.

Wiadomo, że najstarsze zapiski tej księgi pochodzą z VII wieku n.e. i znajdowały się one na drewnianych deskach. Był to starożytny traktat o ezoteryzmie pochodzenia chińskiego, który przekazywano ustnie. Zawarte w nim zasady, kody i mądrość zebrane zostały przez członka Religion of Light. Liderem tej religii był Lu Yan. Uważa się, że wszystkie opisane metody mają związek z ideami pochodzącymi z Persji i zakorzenionymi w tradycji egipskiej.

Jak widzimy, książka ta cechuje się bogatą transcendencją, a złożoność religii jest wręcz niewyobrażalna. Mówi o procesie alchemicznym, dzięki któremu moglibyśmy obudzić świadomość duchową. W tym celu należy zwrócić uwagę na wewnętrzną świętą przestrzeń, w tak zwany złoty kwiat, który stanowi zarówno nasz początek, jak i cel, do którego zmierzamy.

Złoty Kwiat, to Światło, a Światłem Nieba jest Tao. Tam znajduje się “pęcherzyk zarodkowy”, gdzie esencja i życie wciąż stanowią jedność. Początek procesu alchemicznego zaczyna się tam gdzie ciemność narodzin zamienia się w Światło”

-Sekret Złotego Kwiatu-

Sekret Złotego Kwiatu – wewnętrzne poszukiwania

Carl Jung zawsze interesował się filozofią orientalną. W roku 1920 zaczął eksperymentować I Ching wgłębiając się w mądrość, w graficzny język i Wschodnie tradycje, które go urzekły. W okresie tym poznał Richarda Wilhelma, misjonarza niemieckiego pochodzenia. Był wybitnym sinologiem i teologiem specjalizującym się w tłumaczeniu różnych dzieł z języka chińskiego na niemiecki.

Po tym, jak spotkali się w “Szkole Mądrości”, a następnie w klubie psychologicznym, powstał pomysł wspólnego przełożenia książki Sekret Złotego Kwiatu. Dzieło zawierające prolog i komentarze Carla Junga ukazało się w roku 1923. W roku 1931 Carl Baynes książkę omawiającą kwestie jogi, którą wiele osób miało już przy swoim łóżku przetłumaczył na język angielski. Czy książka Sekret Złotego Kwiatu rzeczywiście dotyka tematu jogi i medytacji? Jak najbardziej!

Rozwijanie osobistego złotego kwiatu

Oryginalny tytuł książki można by raczej przetłumaczyć na “Wskazówki Jak Rozwijać Złoty Kwiat”. Aby dobrze zrozumieć cel wydania książki powinniśmy najpierw wiedzieć czym dokładnie jest złoty kwiat.

• Złoty kwiat to przenośnia, która odnosi się do pewnego rodzaju alchemii, do wewnętrznej przemiany.
• Filozofia taoistyczna zakłada, że istnieje pewna duchowa energia, która na nas oddziałuje. Światło, które oznacza naszą świadomość.
• Aby obudzić w sobie to światło lub nasz złoty kwiat, należy oddać się serii medytacji i ćwiczeń, które w tekście oryginalnym nazwano alchemią energetyczną.
• Ćwiczenia te regularnie wykonywane pozwolą nam stopniowo skoncentrować nasze światło i obudzić złoty kwiat.

Całkiem możliwe, że wszystkie te zasady i mądrości wiążące się ze złotym kwiatem wydają nam się nieco skomplikowane. Zwróćmy jednak uwagę na to, co zainteresowało Carla Junga. Jako psychiatra i pionier psychologii analitycznej zwrócił szczególną uwagę na to, że złoty kwiat zmusza nas do przeobrażania umysłu. Zamiast wciąż zajmować umysł kolejnymi bodźcami, należy go tak uformować, by stał się wolny, kreatywny, niebiański. 

Światło nieustannie filtruje nasze procesy. Nasza świadomość wylewa się na zewnątrz we wszystkim tym, czego pragniemy. Musimy skupić nasz umysł na naszym wnętrzu, aby pozwolić na wzrost złotego kwiatu, na obudzenie świadomości.

Uciszyć umysł, otworzyć serce

Dotarłszy do tego punktu, wielu czytelnikom z pewnością nasunie się oczywiste pytanie. Jaką metodę alchemii czy też medytacji mam stosować, by obudzić w sobie to światło, które opisano w książce Sekret Złotego Kwiatu? Odpowiedź z pozoru może się wydawać łatwa, wymaga jednak oddania, praktyki i siły woli. Musimy uciszyć umysł, aby mogło się otworzyć nasze serce.

• Można zacząć od pytania siebie o to kim jesteśmy. Po zadaniu sobie tego pytania, praktycznie bez zdania sobie z tego sprawy, zaczniemy wizualizować własną twarz. Jednak to kim jesteśmy nie definiuje się w tym co fizyczne, ale zależy od naszych myśli. Bardzo prawdopodobne jest, że nasze myśli mówią nam zbyt wiele, mówią nieprawdę, sprawiają, że wierzymy w kłamstwa. Z tego powodu najlepiej je uciszyć.
• Aby uspokoić ten nieustający szum myśli warto praktykować głębokie oddychanie. Dzięki temu nasze wnętrze stopniowo zacznie się wyciszać. Nie jest to jednak rezultat, który można osiągnąć z dnia na dzień lub w ciągu tygodnia. Uciszanie umysłu to proces, który wymaga czasu.
• Kiedy już uda nam się to osiągnąć, przyjdzie czas na refleksję. W tym czasie będziemy mogli nawiązać duchowy kontakt z własnym sercem. Dzięki temu osiągniemy większą świadomość. Również na tym etapie należy zachowywać regularność.

Sekret Złotego Kwiatu opiera się na potrzebie medytacji, którą zaspokaja się w sposób regularny. W pewnym momencie, gdy dzięki tej wytrwałej pracy pozbędziemy się nagromadzonych przez lata warstw, będziemy mogli podjąć się wizualizacji mandali. Jest ona figurą symbolizującą alchemię, która pozwala nam osiągnąć całkowitą wolność. Symbolizuje złoty kwiat.