Poczucie humoru w każdym kraju – czy jest takie samo?

Czy poczucie humoru w każdym kraju jest takie samo czy inne? Według badań Mendiburo i Páeza (2011) humor jest uniwersalnym składnikiem kultury. Różni się jednak sposobem, w jaki jest w poszczególnych kulturach demonstrowany. Według Alforda i Alforda (1981) te zmiany wyrażają się poprzez różne tematy i formy.

Mimo to w humorze wszystkich kultur występują elementy wspólne. Na przykład, według Mendiburo i Páeza, większość badań wskazuje na podobieństwo śmiesznych bodźców. Śmiech wywołują obrazy, myśli, teksty lub czyny, które w jakiś sposób są niezgodne, niezwykłe, nieoczekiwane, zaskakujące lub wyjątkowe.

Innymi słowy, istnieją sytuacje, podejścia lub pomysły, które generalnie wywołują śmiech u wszystkich. Jednak każdy kraj ma charakterystyczny humor, a jego mieszkańcy lubią rzeczy, których może ktoś z „zewnątrz” nie lubi. W rzeczywistości humor ma też coś bardzo osobistego.

Jakie jest więc poczucie humoru w każdym kraju? Co mówią o tym badania? Porozmawiamy o tym wszystkim poniżej!

Jakie jest poczucie humoru w każdym kraju?

Humor oznacza „nastrój, charakter, stan, zwłaszcza gdy przejawia się na zewnątrz”. Poczucie humoru jest dokładniej definiowane jako „umiejętność zobaczenia lub pokazania zabawnej lub ironicznej strony rzeczy, nawet w niesprzyjających okolicznościach”.

Jednak nie ma nawet powszechnego konsensusu co do definicji poczucia humoru. W każdym razie uważa się, że jest to coś nieodłącznego dla każdej kultury.

W rzeczywistości nie każdy ma poczucie humoru. Ale posiadanie go (i wcielanie w życie) pozwala nam czerpać korzyści z pozytywnych rzeczy. Możemy wprowadzać siebie i innych w dobry humor, śmiać się, rozśmieszać innych itp. Bardzo pięknie określił to poeta Danns Vega: „Kto cię rozśmiesza, ten ofiaruje Ci życie”.

Poczucie humoru w każdym kraju jest inne. Według profesora i badacza Gerta Jana Hofstede „humor odzwierciedla ludzkie zachowania. I w każdym społeczeństwie humor ma tendencję do skupiania się na najistotniejszych elementach kultury tego samego społeczeństwa”.

Tak więc, podobnie jak różne osoby rozśmiesza co innego (różnice indywidualne), poczucie humoru nie będzie takie samo w każdym kraju (różnice społeczne i kulturowe).

W tym kontekście na poczucie humoru mogą wpływać kultura, społeczeństwo i inne wartości. Z pewnością doświadczyłeś tego podczas podróży. Czy zwróciłeś uwagę, że żarty „stąd” nikogo nie śmieszyły za granicą? A może słyszałeś dowcipy, które ciebie nie rozśmieszały lub których nie po prostu rozumiałeś?

Jednak we wszystkich kulturach istnieją wspólne elementy, jak zobaczymy później.

Czy można zmierzyć poczucie humoru?

Czy wiesz, że poczucie humor można zmierzyć? Robi się konkretnie za pomocą narzędzia zwanego kwestionariuszem stylu humoru. To test składający się z 32 pytań, który pozwala dowiedzieć się, jak wygląda Twoje poczucie humoru.

Test obejmuje następujące kategorie: humor afiliacyjny (wzmacniający przynależność do grupy), autoafirmujący (oparty na wyolbrzymianiu siebie), agresywny (skupiony na innych) i auto-dyskwalifikacja (nastawiony na autoironię) . W ten sposób poczucie humoru w każdym kraju może być bardziej wyraziste w jednej kategorii lub w innej.

„Bez poczucia humoru życie nie miałoby sensu”.

-Anonim-

Przykład różnic w pojmowaniu humoru

Przeanalizujemy przykład opisany w badaniu przeprowadzonym przez holenderskiego profesora Gerta Jana Hofstede. Przez lata badał on, jak zmienia się poczucie humoru w zależności od obszaru geograficznego.

Hofstede mówi, że prezydent USA Ronald Reagan, osoba z dużym poczuciem humoru, udał się do Japonii, aby wygłosić konferencję. W czasie przemówienia pozwolił sobie na żart. Tłumacz przekazał to publiczności i wszyscy głośno się roześmiali.

Później prezydent chciał pogratulować tłumaczowi i zapytał go, jak udało mu się tak dobrze przetłumaczyć Japończykom znaczenie jego żartu. Na co tłumacz odpowiedział trochę nieswojo: „Proszę pana, niczego nie tłumaczyłem. Po prostu powiedziałem im, że opowiedział pan dowcip”.

Jest to zatem przykład tego, jak różni się poczucie humoru w każdym kraju.

Poczucie humoru w każdym kraju: kilka przykładów

Jakie jest zatem poczucie humor w każdym kraju? Begoña Carbelo, badaczka humoru, a także profesor honorowy ośrodka uniwersyteckiego Nauk o Zdrowiu na Uniwersytecie San Rafael-Nebrija mówi, że na przykład w Stanach Zjednoczonych opowiada się więcej anegdot niż żartów.

Ponadto Amerykanie bardziej cenią komiksy i kreskówki. Wydaje się ponadto, że używają humoru, żeby zabłysnąć przed innymi albo, żeby sobie radzić z przeciwnościami losu.

Według Hofstede, na przykład Japończycy nieczęsto żartują z samych siebie. Zupełnie inaczej niż Żydzi czy Szkoci. Jeśli natomiast chodzi o Anglików, stawiają bardziej na ironię i intelektualną zabawę. A przede wszystkim używają poczucia humoru, aby zwrócić na siebie uwagę lub pochwalić się swoim swoim statusem.

Ponadto Anglikom nie zależy zbytnio, żeby być zabawnym. Jak twierdzi badacz, raczej starają się, żeby ich humor pozwolił im przezwyciężyć określoną sytuację. A hiszpański humor? Zdaniem ekspertów jest to humor bardziej egocentryczny, często używający podwójnych znaczeń i pełen opowiadanych kawałów.

Elementy wspólne

Pomimo tego, że poczucie humoru jest inne w każdym kraju, ostatnie badania coraz częściej pokazują, że humor jest bardziej uniwersalny, niż myśleliśmy. Na przykład tradycyjne historie komiksowe opierają się na tych samych wyolbrzymionych pretensjach i kpinach, jakie można znaleźć w komediach takich jak sztuki Moliera, Szekspira czy Cervantesa.

„Różnice w poczuciu humoru jednego lub drugiego społeczeństwa są bardziej kwestią gustu, mody i nacisku niż treści”.

-Eduardo Jáuregui-

Końcowa refleksja

Jak widzieliśmy, poczucie humoru zmienia się przy przekraczaniu granic. Ta zmiana wyjaśniałaby, dlaczego nie rozumiemy niektórych dowcipów opowiadanych przez obcokrajowców lub dlaczego nie śmieją się z wszystkich naszych żartów.

Na wszystko to wpływa kultura i historia każdego kraju, tradycje, sposób bycia, społeczeństwo, normy, wartości itp. Jednak, choć istnieją różne rodzaje humoru, możemy też mówić o elementach wspólnych lub fundamentalnych aspektach.

Na przykład, według Martína (2007), aby nas rozśmieszyć, dany bodziec musi posiadać aspekt, który skłania nas do myślenia, że ​​jest niepoważny lub nieważny. Jest to konieczne, abyśmy myśleli, że mamy do czynienia z patetyczną lub żartobliwą sytuacją, która nie jest poważna.

„Poczucie humoru to umiejętność zrozumienia żartu i umiejętność stania się dowcipem”.

-Clifton Fadiman-