Perfekcja – niektórzy tkwią w niej niczym w więzieniu, uwięzieni w stworzonej przez siebie celi, do której wyrzucili klucz, zafascynowani planowaniem idealnego świata. Nie tylko sami wpędzili siebie w te pułapkę, ale też karzą się za to, że nie są w stanie dokończyć wszystkiego co zaczynają.
Mimo to nie mogą przestać myśleć o swoich planach, analizować je wciąż od początku do końca. Ale nigdy nie są w stanie ich ukończyć, ponieważ żaden plan nie może osiągnąć doskonałości. Izolują się w celach, które zbudowali w swoich umysłach.
Cierpią, ponieważ nie są w stanie zmienić swojego systemu nagradzania się. Wiedzą, jak to osiągnąć, ale nie wiedzą, jak świętować. Wszystko, czego pragną to perfekcja.
Ponadto ich sztywność i brak elastyczności przejawia się również w relacjach z innymi członkami rodziny i partnerami. Wolą dystansować się i żyć w samotności, unikając kontaktów z innymi, którzy w rezultacie muszą się im poddać lub zmienić swoje zachowanie. Z tego powodu wydają się zimni i obojętni wobec innych.
Perfekcja – kiedy nic nie jest wystarczająco dobre
Ich samo postrzeganie, świadomość, wynikają z pracy, ale są w niej także sztywni i dążą do perfekcji, nie tolerując błędów. Te wymagania narzucają nie tylko sobie, ale również swoim współpracownikom, co powoduje wiele problemów w pracy.
Jako pracownicy kierują wszystkim i myślą, że tylko ich opinia jest poprawna i ważna, niezależnie od sprawy. Ale najgorsze jest to, że nie są w stanie zrealizować żadnego projektu na czas. Rezygnują z oddania czegoś na czas tylko po to, aby każdy szczegół, nawet najmniejszy, był dokładnie taki, jak tego pragną.
Mają też tendencję do robienia wszystkiego w ten sam sposób, powtarzając w kółko te same czynności. Nie rezygnują z własnych pomysłów nawet wtedy, gdy nie przynosi to żadnych dobrych rezultatów. Biegają niczym kurczak z odciętą głową, ale nigdy nie osiągają swoich celów.
Bardzo trudno jest zmienić ich sposób myślenia lub działania, ponieważ pokazują “trwały i nieelastyczny wzorzec wewnętrznych doświadczeń i zachowań, który odbiega znacznie od kulturowych oczekiwań podmiotu”.
Nic nie jest dla nich wystarczające dobre, bez względu na to, co robią. Perfekcja rządzi nimi, jest ich więzieniem. W najpoważniejszych przypadkach potrzebują profesjonalnej pomocy, aby lepiej przystosować się do otoczenia.
Obsesyjno-kompulsywne zaburzenie osobowości
Konieczne jest rozróżnienie między obsesyjno-kompulsywnym zaburzeniem osobowości, opisanym powyżej, a zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym, lepiej znanym jako OCD. Prawdopodobnie słyszałeś więcej o tym drugim – OCD, które charakteryzuje się obsesjami i kompulsywnymi zachowaniami.
Obsesje są natrętnymi i powtarzającymi się myślami, które powodują wiele cierpienia. Z drugiej strony, przymus to zachowanie lub działanie umysłowe, które dana osoba podejmuje, aby uniknąć stresu spowodowanego przez swoje obsesje.
Na przykład, ciągle myśli “jeśli nie zapalę światła trzy razy, zanim wejdę do pokoju, coś złego stanie się z moją rodziną” (obsesja), więc aby tego uniknąć, trzykrotnie zapala światło (przymus) ).
Z drugiej strony, osoby z obsesyjno-kompulsywnym zaburzeniem osobowości nie wykazują obsesyjnych objawów ani kompulsywnych zachowań, niezależnie od tego, czy są one rzeczywiste czy psychiczne.
Raczej, jak powiedzieliśmy wcześniej, zaburzenie to charakteryzuje się perfekcjonizmem i sztywnością umysłu – cechami, które są wspólne z OCD, jednakże w mniejszym stopniu. W OCD obsesje i kompulsje są bardziej restrykcyjne.
Jeśli po przeczytaniu tego artykułu zrozumiesz, że żyjesz w więzieniu perfekcji , nie wahaj się szukać profesjonalnej pomocy. Tak, abyś mógł poczuć się wolny. Zobaczyć, że życie w niedoskonałym świecie jest nie tylko możliwe, ale będzie także zdrową alternatywą dla sztywności w twoim życiu.