Objawy depresji: kiedy ciało i umysł nie radzą sobie z duszą

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Valeria Sabater.

Ostatnia aktualizacja: 21 lutego, 2023

Objawy depresji są bardzo różne w zależności od osoby. Jednak wszyscy spotykają się w tej samej ciemnej rzeczywistości: chroniczny pesymizm i niemożność normalnego funkcjonowania. Mamy do czynienia z chorobą złożoną, która nie zwraca uwagi na wiek, płeć ani status społeczny i wciąż wiąże się ją z wieloma sterepotypami.

Mówią, że ubranie bólu w słowa jest pierwszym krokiem do uzdrowienia. Powiedzenie, gdzie boli, to móc wizualizować uraz, być w stanie go zdiagnozować, znaleźć tę wewnętrzną dysfunkcję, która ma swoje objawy. Gdy mówimy o kwestii, jaką są objawy depresji, coś, co jest niezwykle skomplikowane dla pacjenta, to wyjaśnienie, gdzie konkretnie boli.

Powód? Niezależnie od tego, czy chodzi o dystymię, zaburzenie sezonowe, poważną depresję, czy nawet chorobę dwubiegunową, to, co boli, to “wszystko”. Wszystko nam ciąży. Ciało, myśli, życie. Wszystko kłuje i wszystko wykańcza. Osoba, odczuwająca tyle różnych bóli, często nie potrafi jasno wytłumaczyć, co się z nią właściwie dzieje.

Być może dlatego tak często nie udaje się postawić trafnej diagnozy. Często lekarze pierwszego kontaktu ograniczają się do leczenia określonych schorzeń bez dochodzenia, czy ten objaw może wskazywać na depresję. Ponadto często zdarza się, że wiele osób (zwłaszcza mężczyzn) niechętnie prosi o pomoc. Zamykają się w apatii, twierdząc, że to zwykły stres, zły okres i nic więcej.

Wczesne wykrycie depresji ułatwia prawidłowe leczenie terapeutyczne. Dlatego ważne jest, abyśmy nauczyli się rozpoznawać objawy depresji, zarówno w nas samych, jak i w naszych najbliższych ludziach.

Objawy depresji, które powinieneś znać

Depresja przyjmuje wiele postaci. Istnieje wiele rodzajów zaburzeń depresyjnych, które z kolei mogą być powiązane z innymi psychologicznymi chorobami, które również powinny  zostać zdiagnozowane. Każda osoba przeżywa tę chorobą na swój sposób, co z kolei wprowadza potrzebę dopasowania każdego leczenia, każdego podejścia terapeutycznego do danej osoby.

Należy pamiętać, że mamy do czynienia z chorobą, która dociera do niemal każdej części naszego ciała: układ odpornościowy, układ trawienny, odpoczynek, metabolizm, procesy poznawcze… Z kolei psychiatrzy przypominają nam raz jeszcze, że ta choroba, ten stan to nie jest objaw słabości. Nie jest to coś, co się wybiera lub co można sprowokować, nie jest to nagłe złamanie kości, które można wyleczyć z dzięki rehabilitacji i opatrunkom.

Jest to bardzo złożona i delikatnasytuacja, która przedstawia następujące objawy.

Objawy w zachowaniu

Do najczęstszych objawów depresji należą te, które są związane z zachowaniem danej osoby. Przeanalizujmy je szczegółowo.

• Zajęcia, które wcześniej były przyjemne i dawały nam motywację, nie są już interesujące.
• Trudności w wykonywaniu obowiązków służbowych.
• Zadania, które wykonywaliśmy w krótkim czasie, teraz zajmują nam dużo więcej czasu. Nawet sam fakt myślenia o nich nas męczy.
• Brak zainteresowania nawiązywaniem znajomości.
• Nadaktywność lub nadpobudliwość. Ta informacja jest ważna: często kojarzymy depresję z brakiem energii i niską aktywnością. Może jednak również wystąpić sytuacja odwrotna. Są ludzie, którzy nie mogą się zatrzymać nawet na chwilę, muszą być zawsze zajęci, aby “nie myśleć”.

Objawy emocjonalne

• Zły humor.
• Ciągłe uczucie frustracji.
• Brak pewności siebie.
• Katastrofalne myśli i brak nadziei na przyszłość.
• Obsesyjne myślenie (analizoewanie rzeczy w nadmiarze, obsesja…)
• Uczucia rozczarowania.
• Uczucie, że nikt nas nie rozumie.
• Ciągły smutek.
• Rozdrażnienie, ciągły gniew…

Objawy poznawcze

• Problemy z koncentracją.
• Utrata pamięci.
• Mentalna mgła (uczucie odłączenia od rzeczywistości).
• Nielogiczne myślenie

Objawy fizyczne

Objawy depresji są widoczne szczególnie na poziomie fizycznym. Te objawy sprawiają, że ​​pacjent udaje się do lekarza pierwszego kontaktu, aby znaleźć ulgę dla tych schorzeń. To wtedy lekarz musi być w stanie spojrzeć poza te objawy, aby zrozumieć, że może się za nimi kryć depresja.

• Bóle głowy.
• Bóle i skurcze mięśni.
• Problemy jelitowe.
• Zwiększenie lub zmniejszenie wagi.
• Wypadanie włosów.
• Problemy z zasypianiem.
• Wyczerpanie.
• Problemy dermatologiczne.
• Osłabiony układ odpornościowy.

Myśli samobójcze

Jednym z najważniejszych objawów depresji są bez wątpienia myśli samobójcze. Są to początkowo sporadyczne przypadki, ale czasami mogą zostać na trwałe w głowie pacjenta, aż w końcu zamienią się w pierwszą próbę samobójczą. Dlatego ważne jest, abyśmy zwracali uwagę na te stwierdzenia.

• “Jeśli bym teraz zniknął, nic by się nie stało”
• “Chciałbym móc zasnąć i już się nie obudzić”
• “Wszystkim żyłoby się lepiej beze mnie”
• “Nikt nie zauważyłby, gdybym teraz zniknął”.

Objawy depresji u dzieci, nastolatków i ludzi starszych

Ważne jest, aby raz jeszcze podkreślić, że objawy tej choroby jest zazwyczaj zmieniają się w zależności od osoby. Również wiek osoby określa pewne cechy, które warto mieć na uwadze.

Depresja u dzieci

• Utrata zainteresowania zabawą.
• Koszmary i trudności ze snem.
• Brak apetytu.
• Odmowa chodzenia do szkoły.
• Pobudzenie lub zahamowanie aktywności psychoruchowej.
• Rysunki o agresywnej lub negatywnej treści.
• Smookaleczenie.

Depresja u nastolatków

• Drażliwość.
• Zmiany nastroju.
• Niska samoocena.
• Potrzeba samotności.
• Samookaleczenie.
• Zmęczenie.
• Przewlekłe choroby: grypa, przeziębienia, zawroty głowy, wymioty.
• Niska wydajność w szkole.
• Odmowa kontaktów z otoczeniem i odizolowanie się od społeczeństwa.

Depresja u ludzi starszych

• Zły nastrój.
• Utrata apetytu.
• Brak aktywności i zmęczenie.
• Problemy trawienne.
• Senność.
• Utrata pamięci

Podsumowując, jak mogliśmy zauważyć, chociaż objawy depresji mogą być różne, łączy je wiele wspólnych cech. Jest to wyczerpująca choroba charakteryzująca się pesymizmem i brakiem energii. Jest jednak coś, czego nie można pominąć. Jeśli skupimy się na tym, jak depresja na nas wpływa i co może nam odebrać, jedynie nasilimy poczucie absolutnego braku kontroli.

Musimy zmienić nastawienie i iść do przodu. Chociaż czujemy, że ta choroba jest prawie jak być ślepym i nie widząc dokąd się zmierza, można ją leczyć i krok po kroku można przejąć nad nią pełną kontrolę, osłabić ją i pozostawić za sobą. Musisz tylko wykonać jeden krok, najtrudniejszy ze wszystkich: poprosić o pomoc i zobowiązać się do leczenia.