Niepełnosprawność intelektualna i skala jej nasilenia
Znajomość skali nasilenia pozwala lepiej zrozumieć, w jaki sposób niepełnosprawność intelektualna jest oceniana przez specjalistów i klasyfikowana w jednym z czterech zidentyfikowanych kodów nasilenia.
Co to jest niepełnosprawność intelektualna?
Niepełnosprawność intelektualna to zaburzenie neurorozwojowe, czyli zaburzenie rozpoznawane w dzieciństwie. Charakteryzuje się pogorszeniem funkcji poznawczych oraz trudnościami w adaptacji koncepcyjnej, społecznej i praktycznej.
Aby można było zdiagnozować niepełnosprawność intelektualną, muszą występować następujące trzy cechy:
- Upośledzenie funkcji poznawczych: trudności z rozwiązywaniem problemów, planowaniem, rozumowaniem itp. Ponadto często zdarza się, że dziecko ma trudności w szkole, planowaniu zajęć domowych, a nawet zabawie i nawiązywaniu kontaktów z innymi.
- Trudności w adaptacji koncepcyjnej, społecznej i praktycznej: Dziecko ma trudności z autonomią osobistą, odpowiedzialnością społeczną, komunikacją społeczną itp. Stąd niepełnosprawność intelektualna jest wykrywana, gdy dziecko jest zmuszane do komunikowania się z innymi ludźmi, niezależnie od wieku.
- Widoczność zaburzeń podczas rozwoju: Wszystkie te objawy muszą objawiać się w dzieciństwie.
Po zauważeniu niepełnosprawności intelektualnej należy określić jej stopień. W tym celu specjaliści posługują się skalą nasilenia niepełnosprawności intelektualnej, w której biorą pod uwagę nie tylko poziom zdolności poznawczych danej osoby, ale także jej zdolność adaptacji.
Kody niepełnosprawności intelektualnej i dotkliwości
Biorąc pod uwagę zmianę zdolności poznawczych, ocenę uzupełnia jakościowa analiza zdolności adaptacyjnych danej osoby.
Zatem skala składa się z trzech obszarów związanych z przystosowaniem społecznym:
- Dziedzina pojęciowa: zrozumienie i użycie abstrakcyjnego myślenia. Na przykład zrozumienie języka symbolicznego oraz zrozumienie i wykorzystanie czasu i pieniędzy.
- Domena społeczna: odnosi się do umiejętności socjalizacyjnych danej osoby. Innymi słowy, z kim i co robi, w jaki sposób to robi i jakich narzędzi społecznych używa do wyrażania siebie.
- Dziedzina praktyczna: charakteryzuje się między innymi pielęgnacją osobistą, higieną i umiejętnościami rozwoju zawodowego.
Rozpoznawanie poziomów nasilenia niepełnosprawności
Niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim
W wielu przypadkach ten rodzaj niepełnosprawności intelektualnej pozostaje niezauważony. Wiele z tych osób osiąga niezależność i jest w stanie przystosować się do normalnego życia. W ten sposób mogą zrekompensować brak płynności poznawczej poprzez pracę fizyczną lub po prostu spędzając więcej czasu na zadaniu.
Często ich trudności są mylone z brakiem zainteresowania, rozproszeniem uwagi, złym nastrojem, brakiem motywacji itp. Ponadto osoby te zwykle potrzebują więcej czasu na naukę. Ponadto mają trudności z planowaniem, abstrakcyjnym rozumowaniem, określaniem strategii i priorytetów.
Potrafią nauczyć się języka i arytmetyki, ale mają trudności, gdy zagadnienia stają się bardziej złożone.
Co więcej, osoby z lekką niepełnosprawnością intelektualną potrafią komunikować się w swoim środowisku społecznym w akceptowalny sposób. Jednak większość tych niepełnosprawności ujawnia się, w przypadku dzieci, podczas wspólnej zabawy.
Krótko mówiąc, osoba z lekkim stopniem niepełnosprawności jest w stanie rozwinąć umiejętności koncepcyjne, społeczne i praktyczne, ale na bardziej ograniczonym poziomie niż osoba bez niepełnosprawności.
Niepełnosprawność intelektualna w stopniu umiarkowanym
W przeciwieństwie do poprzedniej, ta diagnoza jest bardziej powściągliwa. Słabsze umiejętności koncepcyjne, społeczne i praktyczne są bardziej widoczne. Co więcej, osoba z tą niepełnosprawnością nie jest w pełni niezależna.
Zdolność uczenia się tych osób jest bardziej ograniczona. Ograniczony rozwój umiejętności koncepcyjnych utrudnia pracę z abstrakcyjnymi koncepcjami. Tak więc, kiedy osoby te muszą pracować z rzeczywistościami, które nie są namacalne lub nie mają hipotez, czują się zagubione.
Ponadto widoczne są ich ograniczenia w środowiskach społecznych.
W przypadku umiarkowanej niepełnosprawności intelektualnej praktyczne umiejętności zależą bardziej od wsparcia zewnętrznego. Ponadto opanowanie czynności, takich jak pielęgnacja ciała, higiena i czynności domowe, wymaga więcej czasu.
Niepełnosprawność intelektualna w stopniu znacznym
Osoby, u których jest zdiagnozowana znaczna niepełnosprawność intelektualna, mają bardzo ograniczone możliwości koncepcyjnego uczenia się. Dlatego nie oczekuje się od nich złożonego rozumienia symbolicznego, a obecne jest raczej rozumienie bardziej materialne.
Głównymi narzędziami rozwoju społecznego dla tych osób są, oprócz gestów, proste wyrażenia. Ponadto ich krąg społeczny obejmuje tylko rodzinę.
Zatem osoba z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym jest wysoce zależna.
Niepełnosprawność intelektualna w stopniu głębokim
Osoba z diagnozą głębokiej niepełnosprawności intelektualnej jest osobą całkowicie zależną. Utrzymuje się towarzysko tylko poprzez mimikę, zwłaszcza gdy chce lub odrzuca coś, co widzi. W wielu przypadkach jest w stanie postępować zgodnie z prostymi instrukcjami i procedurami, ale w sposób wysoce zautomatyzowany.
Co robić w przypadku podejrzenia niepełnosprawności intelektualnej
Teraz, gdy znasz cztery podtypy niepełnosprawności intelektualnej, możesz być dobrym badaczem już na wczesnych etapach. Dlatego jeśli zauważysz którykolwiek z powyższych objawów, lepiej jak najszybciej skonsultuj się ze specjalistą.
Zapamiętaj powyższe informacje, ale zachowaj spokój w świetle podejrzeń, ponieważ stres lub niepokój mogą również wpływać na funkcje poznawcze. Niskie wyniki w nauce lub brak zainteresowania społecznego nie zawsze są spowodowane niepełnosprawnością intelektualną.