Niektóre eksperymenty dotyczące frustracji

Wydaje się, że frustracja jest emocją, której doświadczają również zwierzęta. W tym artykule omówimy kilka eksperymentów dotyczących frustracji, aby spróbować zrozumieć, jak ona występuje i co ją powoduje.
Niektóre eksperymenty dotyczące frustracji

Ostatnia aktualizacja: 23 lipca, 2021

Istnieją liczne badania i eksperymenty dotyczące frustracji. Naukowcy definiują tę emocję jako redukcję lub tłumienie wskutek czynników zewnętrznych bodźców, które ludzie uważają za pozytywne. Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie sytuacje frustrujące wiążą się z pozornie nierozwiązywalnym problemem lub przeszkodą nie do pokonania.

Wielu naukowców przeprowadziło eksperymenty dotyczące frustracji zarówno u zwierząt, jak i ludzi. Badają oni tę emocję od 1950 roku i znaleźli podobne odpowiedzi w odniesieniu zarówno do zwierząt, jak i ludzi.

Istnieje kilka sposobów na wywołanie frustracji u ludzi. Na przykład możesz zredukować lub wyeliminować satysfakcjonujący bodziec. Możesz także postawić osobę w trudnej i pozornie nierozwiązywalnej sytuacji. Ta koncepcja frustracji jest formą, na której badacze fundacji przeprowadzili swoje różne eksperymenty.

„Frustracja jest ważnym znakiem nakazującym. Pokazuje Ci, gdzie i jak iść do przodu. I od czego odejść.”

-Julie Connor-

Sfrustrowany mężczyzna.

Eksperymenty dotyczący frustracji i pieniędzy

Abler, Walter i Erk przeprowadzili w 2005 roku z 12 uczestnikami eksperyment dotyczący frustracji. Wszystkie te osoby przeszły monitorowanie mózgu za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI).

Badacze przedstawili każdemu uczestnikowi jeden z trzech symboli. Każdy symbol wskazywał inną kwotę pieniędzy, którą mógł wygrać. Mieli przed sobą urządzenie z przyciskiem do wciśnięcia. Następnie naukowcy pokazali im symbole pojedynczo.

Uczestnicy musieli odpowiednio zareagować na każdy symbol (zgodnie z instrukcją naukowców) w ciągu jednej sekundy, naciskając lewy (palec wskazujący, prawa ręka) lub prawy (środkowy palec, prawa ręka) przycisk.

Gdy uczestnicy zareagowali poprawnie, mieli 60 procent szans na wygranie odpowiedniej kwoty pieniędzy. Jednak w 40 proc. przypadków, mimo że nacisnęli odpowiednie przyciski, nie otrzymali nagrody. Naukowcy chcieli wykryć w ten sposób, które obszary mózgu aktywują się, gdy dana osoba czuje się sfrustrowana.

Doszli do wniosku, że w tych warunkach wyspa i prawa brzuszna kora przedczołowa aktywowały się. Co ciekawe, obszary te odgrywają również rolę w bólu fizycznym. Innymi słowy, ośrodki regulujące ból to te same, które aktywują się, gdy czujemy się sfrustrowani.

Eksperyment dotyczący bólu i wykluczenia społecznego

Eisenberger z zespołem przeprowadzili ciekawy eksperyment w 2003 roku, ponieważ interesowali się procesami leżącymi u podłoża bólu i niepokoju społecznego.

Do tego eksperymentu badacze zwerbowali 75 uczestników. Najpierw ocenili wyjściową miarę wrażliwości każdego uczestnika na ból. Zrobili to, przykładając sondę dostarczającą ciepło do przedramienia każdego uczestnika. Następnie każdy uczestnik oceniał stopień dyskomfortu, jaki im wywołał.

Badacze poprosili ich o udział w wirtualnej grze komputerowej. Uczestnicy musieli rzucać piłką, rzekomo z dwoma innymi graczy. Jednak w rzeczywistości naukowcy kontrolowali grę, ponieważ nie było innych osób uczestniczących w rozgrywce.

Badacze stale grali z jednymi osobami, ale inne całkowicie ignorowali. Pod koniec gry badacze ponownie podawali każdemu uczestnikowi bodźce bólowe i oceniali poziom odczuwanego dyskomfortu.

Eisenberger i in. doszli do wniosku, że społecznie wykluczeni uczestnicy z większą wyjściową wrażliwością na ból zgłaszali większy stres społeczny w warunkach wykluczenia. Ponadto wykluczeni społecznie badani zgłaszali większy dyskomfort bodźca cieplnego podanego pod koniec eksperymentu.

Podobnie jak w przypadku eksperymentu, o którym wspomnieliśmy powyżej, badanie to potwierdza pogląd, że ośrodki regulujące ból są takie same, jak te, które aktywują niepokój społeczny i frustrację.

Kobieta wyglądająca na zdenerwowaną.

Wniosek

Naukowcy przeprowadzili inne eksperymenty dotyczące frustracji, które przyniosły podobne wyniki. Niektórzy badacze przeprowadzili nawet eksperymenty na niemowlętach zaledwie 4 godziny po narodzinach.

Niemniej jednak zawsze dochodzili do tych samych wniosków. Pozbawienie satysfakcjonującego bodźca generuje frustrację. Z tego powodu naukowcy uważają frustrację za wrodzone zachowanie.

Sugeruje to, że frustracja jest wyuczoną reakcją. Ludzie w naturalny sposób reagują na uciążliwe i irytujące sytuacje niechęcią i stresem. Dlatego, aby je tolerować, musisz zrozumieć, że znoszenie frustracji może ostatecznie przynieść korzystniejsze rezultaty.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Abler, B., Walter, H., & Erk, S. (2005). Neural correlates of frustration. Neuroreport16(7), 669–672. https://doi.org/10.1097/00001756-200505120-00003.

  • Cuenya, Lucas y Fosacheca, Sandro y Mustaca, Alba y Kamenetzky, Giselle (2011). Efectos del aislamiento en la adultez sobre el dolor y la frustración. Psicológica, 32 (1), 49-63. [Fecha de Consulta 22 de Abril de 2021]. ISSN: 0211-2159. Disponible en: https://www.redalyc.org/articulo.oa?id=16917012004

  • Kamenetzky, G. V., Cuenya, L., Elgier, A. M., López Seal, F., Fosacheca, S., Martin, L., & Mustaca, A. E. (2009). Respuestas de frustración en humanos. Terapia psicológica, 27(2), 191-201.


Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.