Dlaczego nie powinniśmy zostawiać zadań niedokończonych?
Pozostawienie zadań niedokończonych wykracza poza zwykłą niedbałość lub nieuważność. Z psychologicznego punktu widzenia jest to objaw, którego nie należy lekceważyć. Zwłaszcza w przypadkach, gdy nie dzieje się to sporadycznie, ale systematyczne.
Pozostawianie zadań niedokończonych prowadzi do cierpienia. Każde zadanie lub zobowiązanie, które zostało wykonane tylko do połowy to cykl, który pozostaje otwarty. I tak długo, jak pozostaje otwarty krąży nad Twoim życiem, nawet jeśli nie zdajesz sobie z tego sprawy. Czujesz emocjonalną wagę nieporządku, chociaż bezpośrednio go nie postrzegasz. Doświadczasz także zmartwienia, które pojawia się nagle, często. Jednym słowem czujesz się źle z samym sobą.
“Nic nie męczy bardziej niż ciągłe przypomnienie sobie o niedokończonym zadaniu”.
-William James-
Przyczyny pozostawienia zadań niedokończonych mogą być liczne. Czasami wpływ mają okoliczności zewnętrzne, ale w większości przypadków ma to związek z nami samymi. Nie jesteśmy w stanie dokończyć naszych zadań, ponieważ zawsze jest coś, co nam przeszkadza, jakaś rzeczywistość, która staje nam na drodze. Zagłębmy się w ten temat.
Powody, dla których mamy dużo zadań niedokończonych
W naszym życiu są duże i małe cele, a także duże i małe zadania. Ci, którzy decydują się zostawić zadania niedokończone powodują rozłam między celami i zadaniami. Celem jest zrobienie czegoś, ale nie przekształca się to w konkretne działanie, które pozwoli nam to osiągnąć.
Przyczyn tego jest wiele. Jednak pewne z nich mają większe znaczenie od innych. Oto one:
- Niska samoocena. Kiedy brak nam miłości własnej zaczynamy uważać, że to, co robimy ma niewielką wartość. Że tak naprawdę nie ma znaczenia, czy to zrobimy, czy nie. Istnieje przekonanie, że jeśli przestaniemy wykonywać dane zadanie nie będzie to miało żadnego znaczenia.
- Uczucie porażki. Przybiera formę nieumiejętności zdefiniowania “po co”. Jakby wszystko było już stracone i żaden wysiłek nie był wart podjęcia. Jest to jeden z aspektów depresji.
- Uczucie bezużyteczności. Niektórzy uważają, że lepiej zostawić zadania niedokończone, ponieważ i tak wykonają je źle. Obawiają się rezultatu. Dlatego pozostawianie zadań niedokończonych pozwala uniknąć konfrontacji z własnymi ograniczeniami, zarówno rzeczywistymi, jak i wyobrażonymi.
- Roztargnienie. Pojawia się, gdy istnieją inne aspekty, które całkowicie absorbują naszą uwagę, zainteresowanie lub energię mentalną. Dlatego nie ma możliwości zaangażowania się w inne zadanie. A jeśli już się zaangażujemy, nie zrobimy tego w 100%.
- Przeciążenie. Kiedy mamy więcej zobowiązań niż czasu na ich wykonanie, zwykle pozostawiamy wszystko zrobione jedynie w połowie.
Konsekwencje pozostawiania rzeczy niedokończonych
Jak widzimy, pozostawianie zadań niedokończonych może mieć wiele negatywnych konsekwencji. Zasadniczo powoduje uczucie udręki, które może stać się coraz bardziej męczące. Ponadto, oczywiście ma to wpływ na nasze poczucie własnej wartości i samoocenę.
Główne konsekwencje pozostawienia zadań niedokończonych to:
- Sprzyja uczuciu ciągłego stresu.
- Stwarza poczucie stagnacji. To tak, jakbyś stał w tym samym punkcie i nie mógł posuwać się naprzód. Nie potrafisz zatwierdzić żadnego zadania, aby móc przejść do następnego.
- Wpływa na wydajność. Ciężko jest osiągnąć ważne cele, jeśli wykonujemy zadania jedynie w połowie. To sprawia, że stajemy się nieproduktywni stale zużywając energię.
- Roztargnienie. Ponieważ nie udaje nam się zamknąć cyklu każdego zadania, nasz umysł myśli o kilku rzeczach jednocześnie. Niedokończone zadania, czas potrzebny do ich wykonania, itd.
- Niemożność rozpoczęcia nowych projektów. Nie odczuwamy wolności, by zacząć coś nowego.
Jak sobie z tym poradzić?
Pozostawienie niedokończonych zadań jest problemem, który należy rozwiązać na dwóch poziomach. Pierwszy dotyczy walki z przyzwyczajeniem. Zaczyna się od mniej lub bardziej nieświadomego działania i staje się to nawykiem.
Powinieneś wykonać trzy podstawowe czynności. Pierwszą rzeczą jest realistyczne zaplanowanie, wyznaczanie celów, które są naprawdę osiągalne. Drugą rzeczą jest podzielenie zadań na etapy i wykonanie ich krok po kroku. Trzecią rzeczą jest nauczenie się wprowadzania aktywnych pauz. Oznacza to ograniczone czasy odpoczynku, aby odzyskać siły i posuwać się do przodu.
Z drugiej strony problem powinien zostać rozwiązany na głębszym poziomie. Możliwe, że robisz coś, czego nie lubisz i czujesz się uwięziony. Albo czujesz się niekompetentny. Możliwe również, że za tym wszystkim kryje się depresja. Niezależnie od powodu powinieneś to dokładnie zbadać.