Nie jestem robotem, mam zespół Aspergera

Jestem człowiekiem, tak jak i ty. Nie jestem robotem, który nie ma uczuć, a gdy śmiejesz się ze mnie, odczuwam ból. Może nie rozumiem sarkazmu lub żartów, a może wezmę wszystko, co mówisz zbyt dosłownie, ale to nie czyni mnie gorszym człowiekiem.

Mam uczucia, nawet jeśli ich nie widzisz, bo nie potrafię ich wyrazić dostatecznie dobrze, a czasami twoje słowa naprawdę mnie ranią.

Nie jestem głuchy; słyszę to, co mówisz, nawet jeśli nie ma to dla mnie takiego znaczenia jak dla ciebie. Nie jestem niepełnosprawny umysłowo, pomimo tego, że tak myślisz.

Myślisz, że jestem dziwakiem, ale jedyną rzeczą, która czyni mnie innym jest to, że widzę świat w bardziej racjonalny sposób, jako miejsce pełne informacji. Nie jestem nadzwyczajny; jestem taki sam jak ty, ale inaczej widzę świat. Mam zespół Aspergera. Nie jestem robotem.

Nie jestem robotem. Nie waż się osądzać, jeśli nigdy nie byłeś na moim miejscu

Jak łatwo jest osądzać innych, gdy tylko przez chwilę obserwujemy czyjeś działanie lub reakcje na coś, a nie bierzemy pod uwagę okoliczności z nimi związanych.

Kiedy nie próbujemy postawić się na miejscu tej drugiej osoby, lub nie okazujemy empatii. Kiedy wydaje nam się śmieszne robienie sobie żartów kosztem tych, którzy ich nie rozumieją. Kiedy postacie takie jak Sheldon Cooper są wykorzystywane jako karykatura ludzi, którzy widzą świat inaczej.

Mówią, że to my jesteśmy tymi, którzy nie posiadają w sobie empatii, ze względu na zmiany w naszym rozwoju neurobiologicznym (to nie choroba). Ale zabawne jest to, że ci którzy szczycą się empatią, nie stosują jej kiedy mają do czynienia z nami.

Używają nas tak, jakbyśmy byli wyszukiwarką Google, ponieważ posiadamy tak wiele informacji, jak gdybyśmy byli maszynami. Nie zdają sobie sprawy ze szkód jakie powodują, gdy odzierają nas z naszego człowieczeństwa i igrają z naszymi uczuciami.

Staraj się mnie poznać

Oceniają nas bezlitośnie, automatycznie, nie znając nas wcale. Dla nich jesteśmy tylko fragmentami o dziwnych krawędziach, które nie pasują do tych konkretnych puzzli, przy pomocy których postrzegają świat.

Nikt nie troszczy się o to, by choć przez chwile postawić się na naszym miejscu i zobaczyć, co oznacza życie na naszych warunkach. Po prostu wiedzą, że zespół Aspergera został włączony do DSM-5  jako część spektrum autyzmu.

Widzieli zwiastun, ale nie cały film. W rzeczywistości autyzm i zespół Aspergera bardzo się od siebie różnią.

Jedyną rzeczą, która wyróżnia osoby zespołem Aspergera – a jest to jest czynnik różnicujący, nie definiujący – jest trudność w nawiązywaniu kontaktu z innymi ludźmi.

Wynika to częściowo z problemów z użyciem języka, który jest znany jako pragmatyka. Jeśli chodzi o inne cechy i zdolności to są między nimi takie same różnice i podobieństwa, jak miedzy tobą i mną. Nie jestem robotem.

Uczucia i emocje są dla nas skomplikowane

Świat uczuć i emocji dla każdego bywa skomplikowany, dlatego też inteligencja emocjonalna jest podstawą ludzkiej adaptacji.

Ale dla kogoś z zespołem Aspergera jest to jeszcze bardziej skomplikowane. Dlatego ważne jest, aby mieć jasne wytyczne dotyczące potrzeb osób z zespołem Aspergera i sposobów współdziałania z nimi, mając na uwadze ich wiek.

Bycie dzieckiem z zespołem Aspergera

Dzieci z zespołem Aspergera mają tendencję do bycia indywidualistami od samego początku. Musisz przy nich używać języka, który jest tak pozytywny, jak to tylko możliwe, chwalić je często i szczerze, zamiast koncentrować się na tym, czego brakuje w ich zachowaniu.

Często bardzo pomocne bywa, gdy powiesz im co mają robić, ale powstrzymasz się od mówienia czego nie powinny robić.

Nauczenie ich słuchania jest fundamentalną sprawą. Musisz zachować zdrowy rozsądek w tym o co prosisz, a żądania te powinny odpowiadać ich zdolnościom. Wyrażanie się w sposób jasny, prosty i zwięzły znacznie poprawi komunikację. Ważne jest, aby pomóc im zidentyfikować ich uczucia.

Dzieci z zespołem Aspergera maja ogromny kłopot ze zrozumieniem uczuć innych osób i wyrażaniem własnych. Warto również w jak największym stopniu powstrzymać się od krytykowania i pomóc im rozwinąć pozytywny wizerunek siebie. Będzie to miało bezpośredni wpływ na ich poczucie własnej wartości.

Zespół Aspergera w okresie dojrzewania

W okresie dojrzewania różnice u dzieci z zespołem Aspergera stają się znacznie bardziej widoczne. Mogą pozostać obojętne na towarzyskie spotkania lub nie manifestować poczucia własnej niezależności. Podczas gdy ich rówieśnicy zmierzają ku dorosłości i szukają własnego miejsca w społeczeństwie.

Ważne jest, aby w tym czasie zwrócić uwagę na ich relacje z potencjalnymi partnerami.

Niezależnie od tego, czy są chłopcami czy dziewczynkami – ponieważ mają kłopoty ze zrozumieniem pojęć takich jak atrakcyjność i namiętność. Edukacja seksualna powinna być kolejnym ważnym punktem, chociaż to dotyczy wszystkich nastolatków.

Zespół Aspergera w wieku dorosłym

Ludzie z zespołem Aspergera mogą prowadzić normalne życie, większość z nich właśnie to robi. Jeśli pracują nad przystosowaniem się do swojego otoczenia i wyrażaniem emocji w okresie dzieciństwa, zwykle nie napotykają na wiele problemów w momencie wchodzenia w dorosłość.

Zazwyczaj największe problemy mają w pracy, jeśli pracują na stanowisku, które wymaga od nich kontaktów z innymi. Lepiej jest jeśli mogą pracować nad indywidualnymi projektami, niezależnie od tego, jak bardzo będą skomplikowane.

Podsumowując, mam zespół Aspergera. Ale nie jestem robotem, który nie posiada żadnych uczuć. Odważ się poznać mnie i zrozumieć. Postaw się na moim miejscu i wykaż empatią.

Nie oceniaj mnie ani nie śmiej się ze mnie. Próbuj mnie zrozumieć i naucz jak mam rozumieć ciebie. Jestem pewien, że czeka cię miła niespodzianka.