Mówienie prosto z serca - jak nie powstrzymywać emocji
Mówienie prosto z serca jest zarówno łatwe, jak i skomplikowane. Kiedy byłeś dzieckiem, byłeś spontaniczny, ale z czasem to się zmniejsza. W rzeczywistości sposób, w jaki się komunikujesz, jest kształtowany przez różne doświadczenia. To proces, który może sprawić, że z czasem stracisz swoją naturalność.
W rzeczywistości nie mówi się niczego „bez filtrów”. Mówienie prosto z serca nie jest też możliwe, gdy jesteś zły lub zachowujesz się samolubnie. W rzeczywistości w wielu przypadkach milczenie jest lepsze niż mówienie w sposób, który stwarza prawdopodobieństwo, że kogoś skrzywdzisz lub obrazisz.
Mówienie prosto z serca jest więc sztuką zarezerwowaną tylko dla tych chwil, które na to zasługują. Chociaż jest to nawyk, który możesz przyjąć, aby przeniknąć wszystkie Twoje codzienne postawy, zwykle uciekasz się do tego rodzaju komunikacji, gdy chcesz się z kimś połączyć.
„Nauczyłem się też, że mówienie prosto z serca wymaga pewności siebie i bezpieczeństwa osobistego. To zdobycie się na odwagę bycia sobą”.
-Ines Temple-
Mówienie prosto z serca
Pomysł mówienia prosto z serca może ci się wydawać nieco mylący. Czy chodzi o dzielenie się wszystkim, co myślisz ?
W rzeczywistości sztuka ta odnosi się do umiejętności komunikowania się z kimś w sposób emocjonalny. Oznacza to wyłożenie na stół swoich najbardziej autentycznych uczuć, bez innego celu niż ujawnienie ich. Oznacza to więc również rezygnację z idei wywoływania określonych reakcji lub reakcji u drugiej osoby.
To właśnie odróżnia dziecięcą spontaniczność od umiejętności mówienia prosto z serca z perspektywy osoby dorosłej. Dziecko mówi, co myśli, i nie ma problemu z byciem obraźliwym w swoich słowach. Z drugiej strony, jako osoba dorosła rozumiesz, że masz do czynienia z kimś, kto zasługuje na uwagę i szacunek. Co więcej, masz świadomość, że możesz przekazać wiadomość na wiele sposobów.
Kluczem jest szacunek
Mówienie prosto z serca jest aktem szacunku, zarówno wobec siebie, jak i innych. Słowo szacunek pochodzi od łacińskiego czasownika respecere, co oznacza patrzeć wstecz lub patrzeć. Tak więc z etymologicznego punktu widzenia szacunek oznaczałby ponowne spojrzenie lub uznanie istnienia czegoś lub kogoś.
Szacunek oznacza, że myślisz o innych jako o równych sobie. Rozpoznawanie innych, jak i samego siebie, oznacza wzięcie pod uwagę całej konstelacji uczuć, idei, doświadczeń, marzeń itp.
Jednak szacunek nie ogranicza się do rozpoznawania, ale także do zachowania i ochrony wszystkiego, co nas otacza. Nie próbuj niczego rozbijać, cofać ani niszczyć. Jest to niezbędne dla Twojego szacunku do samego siebie i tego, co jesteś winien innym. Tylko z takiego założenia można mówić z głębi serca.
Mówienie prosto z serca – jak to osiągnąć
Istnieje wiele sposobów na ćwiczenie asertywnej komunikacji, która pomaga poprawić sposób interakcji z innymi. Niemniej jednak mówienie prosto z serca idzie znacznie dalej, chociaż jest jednocześnie o wiele łatwiejsze. Oznacza to, że musisz mówić tylko za siebie, a nie za kogokolwiek innego.
Możemy wyjaśnić tę zasadę kilkoma przykładami. Zamiast mówić „Rozzłościłeś mnie”, dlaczego nie powiedzieć „Złości mnie, kiedy tak się zachowujesz”. Zamiast mówić drugiej osobie „Powinieneś zrobić to w ten sposób”, spróbuj powiedzieć „Chciałbym, żebyś to zrobił w ten sposób, ponieważ…”. Kiedy mówimy „mówienie za siebie”, mamy na myśli właśnie to: powiedzenie, jak zachowania innych wpływają na to, jak się z tym czujemy.
Jeśli chcesz mówić od serca, musisz połączyć się ze sobą i własnymi uczuciami, a następnie je wyrazić. Robiąc to, okazujesz szacunek zarówno sobie, jak i drugiej osobie, ponieważ nie odnosisz się bezpośrednio do niej, ale do wpływu, jaki wywierają na Ciebie jej słowa lub działania. Właśnie na tym polega mówienie prosto z serca.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Estrada, D. S. L., Vera, P. E. L., Taboada, M. M. M., & Juárez, R. S. (2020). La comunicación asertiva: una estrategia para desarrollar las relaciones interpersonales. Revista Latinoamericana de Difusión Científica, 2(3), 72-82.
- Romera Morón, M. (2009). Educar con tres Cs: capacidades, competencias y corazón. Oroval: revista del CEP Valle de La Orotava.
- Sebastián, C. (2001). La comunicación emocional. Pearson Educación.
- Tapias, M. G., & Cué, J. L. G. (2015). La comunicación emocional, una necesidad para una sociedad en crisis. In Prevención de dificultades socio educativas: I Congreso Internacional de Expresión y Comunicación Emocional (pp. 1-12).