Mildred Pierce to jeden z wartych zachodu miniseriali HBO, których nie ma na okładce ich katalogu. W miniserialu występuje Kate Winslet. Jest to pięcioczęściowy dramat, który w niezachwianie wierny sposób trzyma się powieści Jamesa M. Caina z 1941 r.
Zupełnie inaczej miało to miejsce w filmie z 1945 r., który wykazał się rażącą swobodą w fabule, postaciach i scenariuszu. Mimo to tamtejszy film „Mildred Pierce” zapewnił Oscara odtwórczyni głównej roli, Joan Crawford.
Ten miniserial zapewnił również twórcom luksus czasu, w przeciwieństwie do filmu. Mówi o wiele więcej o codziennym życiu Mildred Pierce. Dostajemy więc jaśniejszy obraz kontekstu wydarzeń melodramatycznych. Film odchodzi bowiem od koszmaru i stylu noir w kierunku czegoś bardziej przejrzystego, przynajmniej w kilku pierwszych odcinkach.
Fabuła, która zaczyna się od tego, że Mildred robi ciasta dla swoich córek, tchnie spokojem, by następnie przejść do bólu i przerażenia. Miniserialowi udaje się również wzbudzić empatię dla matki, stawiając po drodze transcendentne pytanie: Czy w niektórych ludziach tkwi zło?
Mildred Pierce: miniserial, który jest niemal przedmiotem kolekcjonerskim
Ta wersja Mildred Pierce powierza tytułową rolę Kate Winslet, która z niej czyni cuda. Reżyserem jest Todd Haynes, który wraz z Jonem Raymondem napisał również adaptację scenariusza. Obaj złożyli niemal cały ciężar dramatu na barki jej bohaterki. Oprawa z epoki jest zdumiewająco realna.
Klimat tamtych lat tchnie z czasopism, tapet na ścianach, jedzenia na talerzach a także lekko nieostrych zdjęć.
Opowieść nadaje nowy wyraz starożytnemu, pierwotnemu lękowi: lękowi matki przed zastąpieniem, zniszczeniem lub wyrzeczeniem się jej przez córkę. Bolesna relacja Mildred z jej rozpieszczoną córką Vedą jest jednocześnie wariacją na temat innych klasyków.
Cierpienie matki, która widzi, że jej potomstwo nie jest takie, jak sobie wyobrażała, wyjaśniono również w filmach takich jak The Bad Seed, Musimy porozmawiać o Kevinie lub w najnowszym, Zbrodnie rodzinne.
Matka walcząca o przeżycie
Mildred Pierce jest mamą mieszkającą w Glendale w Kalifornii, której życie wywróciło się do góry nogami podczas Wielkiego Kryzysu. Jej mąż, nieudaczny agent nieruchomości, wyjeżdża z inną kobietą i zostawia Mildred bez dochodów. Jedyne co ma do dyspozycji, to pieniądze, które zarabia na pieczeniu ciast dla sąsiadów.
Brian O’Byrne gra jej pierwszego męża, Berta, który ją zdradza. Guy Pearce gra Monty’ego, leniwego bogatego łajdaka, który uwodzi Mildred i rozbudza jej niezależność. Melissa Leo jest jej sąsiadką i powiernicą, natomiast Lucy i James LeGros jest jej doradcą biznesowym (a czasami kochankiem).
Prawie wszystkie sceny i dialogi zostały zaczerpnięte z książki, w tym pretensjonalne zagrania Wedy, którą jako dziecko gra Morgan Turner. W porównaniu z młodszą siostrą Ray (Quinn McColgan), Veda jest dzieckiem, które zatruwa atmosferę domu Pierce’ów.
Grająca na pianinie Veda, mimo życia w mieszczańskiej dzielnicy, widzi samą siebie na znacznie wyższym poziomie w skali społecznej.
To, czego jesteśmy świadkami w kolejnych odcinkach, to godna podziwu historia Mildred, pracującej ze wsparciem Wally’ego, otwierającej własną restaurację i w końcu odnoszącej sukcesy w męskim świecie. Tymczasem Veda pozostaje czymś w rodzaju cudownego dziecka przy fortepianie, a Mildred z nabożną czcią płaci za jej lekcje z najlepszymi nauczycielami.
Poszukiwanie winy Mildred Pierce za zachowanie jej córki
Czwarta część historii dzieje się cztery lata później. Widzimy, że sytuacja Mildred znacznie się poprawiła. W tym miejscu poznajemy również dorosłą wersję Wedy, graną przez Evan Rachel Wood.
Jest mniej wrogo nastawiona do matki, dopóki bardzo szanowany nauczyciel muzyki nie przekaże Vedzie złych wieści: nie jest utalentowaną pianistką, jaką wszyscy (zwłaszcza Mildred) sobie wyobrażali.
W konsekwencji Veda pogrąża się w gniewie i zaczyna odkrywać niektóre ze swoich manipulacji. Więc zaczynamy się zastanawiać, gdzie Mildred mogła popełnić błąd. Większość widzów nieświadomie zakłada, że zło w wykonaniu córki musi wiązać się z jakąś matczyną porażką.
Przypomnimy sobie, jak niemożliwe do spełnienia marzenia córki zainspirowały Mildred do dalszego rozwoju w świecie pracy. Widzimy też, jak Mildred szuka wyjaśnień, usprawiedliwiając zuchwałość, narcyzm i emocjonalny chłód swojej córki.
Są ludzie, którzy nie zasługują na przebaczenie, w tym nasze własne córki
Niewiele jest produkcji audiowizualnych, które poruszają tak złożone kwestie, jak przebaczenie udzielone córkom przez matki po niepokojącym wydarzeniu. Po latach złego traktowania. Po całym życiu znoszenia go w milczeniu. Zastanawiamy się: jak daleko powinno zajść poświęcenie matki?
Mildred Pierce jest uosobieniem nieskończonej miłości. Zdajemy sobie sprawę, że matka prawie zawsze wybacza więcej, więcej znosi i do końca utrzymuje coś, co wydaje się jej dyktować matczyny instynkt i przywiązanie.
Ten serial pokazuje nam jednak, że musimy przestać obwiniać matki za dorosłe zachowania ich dzieci. Czasami po prostu istnieją ludzie, którzy czynią zło. Mogą to być utalentowane, a nawet doceniane dzieci, co nie przeszkadza im jednak postępować bardzo niesprawiedliwie wobec własnej matki.
Mildred Pierce, podobnie jak inne matki, ma prawo odbudować swoje życie. My jako społeczeństwo również musimy zacząć to uznawać zarówno na ekranie jak i w naszym otoczeniu.