Kruchość emocjonalna bardzo różni się od emocjonalnej wrażliwości. Wrażliwość to raczej cecha, która możesz mieć. Tymczasem kruchość to raczej brak zasobów do zarządzania najbardziej złożonymi stanami wewnętrznymi. Innymi słowy, kruchość emocjonalna oznacza wiele kłopotów, nawet w najprostszych codziennych sytuacjach.
Właśnie wyjaśniliśmy różnicę między tymi dwoma pojęciami – z bardzo ważnego powodu. Jest wielu ludzi, którzy próbują usprawiedliwiać swoją kruchość emocjonalną. Wyjaśniają, że tacy po prostu są, że tak właśnie kierują swoim życiem. “Jestem po prostu wrażliwą osobą i nie mogę tego zmienić” – oto, co mówią w swojej obronie.
Kruchość emocjonalna może często prowadzić do stanów paraliżujących, pełnych niepokoju, stresu i depresji.
Ważne jest również zrozumienie, że jeśli pewne zachowanie lub postawa przynosi tylko cierpienie, brak poczucia bezpieczeństwa i zerową kontrolę nad samym sobą, wtedy nie ma miejsca na wymówki. Nie wtedy, gdy prowadzi to jedynie do nieszczęścia. Zasadniczo ludzie wrażliwi mają szerszą wizję życia. Mogą znacznie lepiej radzić sobie ze swoimi potrzebami i światem wokół nich. Z drugiej strony, tacy ludzie są bardziej ograniczeni emocjonalnie.
Co więcej, cecha ta jest zwykle oznaką czegoś znacznie głębszego, leżącego u podłoża problemu. Mówimy o zaburzeniach depresyjnych, lękach, złym zarządzaniu emocjami etc. Dlatego chcemy poświęcić trochę więcej czasu na zgłębienie tego tematu.
Kruchość emocjonalna: przyczyny i cechy
American College Health Association opublikowało kilka lat temu interesujące badanie dotyczące niestabilności emocjonalnej. Mówi ono o bardzo niepokojących statystykach: młodzi ludzie mają obecnie znacznie wyższe wskaźniki depresji, stresu i uzależnienia emocjonalnego. Co najgorsze, liczba prób samobójczych jest znacznie wyższa w tej grupie wiekowej. Za tymi statystykami wyraźnie kryje się kruchość emocjonalna. Zdecydowanie widać brak środków, aby sprostać nawet najzwyklejszym problemom.
Większość tych problemów psychologicznych ma swoje źródło w wychowaniu. Rodziny w ciągu ostatnich kilku dekad nie zdawały sobie sprawy z tego, że nasze społeczeństwo zaczęło domagać się coraz większej liczby umiejętności. To sprawiło, że rodzice ciężko pracowali, aby ich dzieci mogły się uczyć, nawet gdy były bardzo małe.
Próbowali dać im wszelkie możliwe zasoby aby upewnić się, że odniosą sukces. Obecnie rodzice zmuszają swoje dzieci do doskonałości i nieustannie przypominają im, jakie są wyjątkowe i jak ważne jest, żeby sobie dobrze radziły. To zrozumiałe. Jednak zapominają o kilku kluczowych błędach w swoim podejściu.
Jednym z najważniejszych błędów jest to, że rodzice chronią swoje dzieci przed porażką. Dlatego tak wielu młodych nie jest w stanie poradzić sobie z frustracją, nawet jeśli jest niewielka. Trudno też dzieciom nauczyć się podejmowania własnych decyzji. Czują się niepewnie i wyjątkowo niezręcznie, jeśli chodzi o radzenie sobie z własnymi emocjami. Stopniowo zaczynają uświadamiać sobie, że nie są tak “wyjątkowe” dla wszystkich innych. Zdają sobie sprawę, że nie mają umiejętności, narzędzi ani strategii, aby stawić czoła nawet najbardziej podstawowym problemom.
Teraz przyjrzymy się wspólnej charakterystyce emocjonalnie kruchych ludzi.
Skąd mam wiedzieć, czy jestem kruchy emocjonalnie, czy nie?
Poza cechami, o których już wspomnieliśmy, oto czym jeszcze charakteryzuje się kruchość emocjonalna:
- Nieumiejętność przetwarzania i rozumienia emocji takich jak smutek, złość, rozczarowanie itd. Często przesadnie reagujesz na tego typu emocje.
- Ciągłe poczucie pustki.
- Poczucie przytłoczenia prostymi problemami, nieporozumieniami lub sytuacjami, które nie poszły tak, jakbyś tego chciał.
- Niezdolność do radzenia sobie z frustracją.
- Trudność przejęcia kontroli nad własnym życiem. Uczucie, że to wszystko Cię przerasta.
- Ciągłe problemy w życiu społecznym. Myślisz, że wszyscy wokół nich są Tobą rozczarowani lub się od Ciebie odwracają.
- Niski poziom energii, apatia, ciągła melancholia.
- Wydajesz się być niepewny wykonując prawie każde zadanie. Czujesz się nieskuteczny i masz niską samoocenę.
- Kiedy sprawy nie idą tak jak się tego spodziewałeś, czasami reagujesz gniewnie lub gwałtownie.
Twoje zdrowie emocjonalne często zależy od tego, jak zostałeś wychowany i od jakości Twoich najwcześniejszych interakcji z innymi ludźmi. Jednak toksyczne wychowanie lub nieefektywna edukacja to nie koniec świata. Zawsze jest czas, aby kruchość emocjonalna została przełamana.
Strategie wzmacniania Twojego ego i stawania się silnym emocjonalnie
Jeśli chcesz zrozumieć proces stawania się silnym emocjonalnie, wyobraź sobie porcelanowy kubek. Wiesz, że jest kruchy. Możesz nawet zobaczyć pęknięcia, które powstały przy wcześniejszym uszkodzeniu. Jednak ten porcelanowy kubek nie jest słaby. Jest niesamowity ze względu na swój kształt, materiał i wszystkie drobne niedoskonałości.
Zawsze możesz pozwolić sobie na bycie wrażliwym, ale nie pozwól sobie na bycie kruchym. Nie przekraczaj linii, za którą skończysz zostawiając całego siebie w kawałkach. Nie pozwól, by Twoja tożsamość, wartości i wewnętrzne piękno Ci umknęły. Ale jak to zrobić? Jak pozbyć się kruchości, która uniemożliwia Ci bycie szczęśliwym?
Trzy kroki do przejęcia kontroli
- Pierwszym krokiem jest uświadomienie sobie swoich słabości emocjonalnych. Mówimy o wszystkich pustych przestrzeniach, które Cię ograniczają i powodują dyskomfort. Może to zabrzmieć dziwnie, ale są badania, które dowodzą, że terapia sztuką może być niezwykle skuteczna. To świetny sposób na poznanie swoich myśli, emocji i problemów wewnętrznych poprzez kolory, płótna i rysunki.
- Drugim krokiem jest wzięcie odpowiedzialności za samego siebie. Delikatni ludzie mają poczucie, że są ofiarami swojego środowiska, społeczeństwa lub ludzi wokół nich. To co robią, to reagowanie jak kula odbijająca się od twardej ściany. Zamiast tylko reagować, musisz przejąć kontrolę i stworzyć prawdziwe, odważne poczucie odpowiedzialności.
- Ta odpowiedzialność oznacza także pozostawienie za sobą przeszłych doświadczeń i dokonanie zmian w teraźniejszości. Wszystkim zmianom zazwyczaj towarzyszy strach. Jednak jeśli zdołasz usunąć te głazy ze ścieżki codziennego życia zobaczysz, o ile bezpieczniej się poczujesz. W końcu odzyskasz kontrolę na swoim życiem.
Na koniec chcemy podkreślić, że nie jest to oczywiście łatwy proces. Bardzo często będzie potrzebna pomoc dobrego psychologa, aby to wszystko osiągnąć. Choć może być bardzo trudno, pamiętaj, że zawsze masz czas aby stać się silnym emocjonalnie. Zmień swój porcelanowy kubek i przekształć go w wyjątkowe, mocne i piękne dzieło sztuki.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
-
Thomas, S. G. (2003). Handbook of Art Therapy. Psychiatric Services. https://doi.org/10.1176/appi.ps.54.9.1294-a
-
Gendron, B., Kouremenou, E.-S., & Rusu, C. (2016). Emotional Capital Development, Positive Psychology and Mindful Teaching: Which Links? CRES Special Issue. https://doi.org/10.1080/09595239500185361