Interakcjonizm symboliczny: poznaj znaczenie komunikacji
Interakcjonizm symboliczny to teoria, która pojawiła się w socjologii i rozszerzyła się na inne dziedziny, takie jak antropologia i psychologia społeczna. Teoria ta analizuje interakcje i ich znaczenie. W ten sposób stara się zrozumieć procesy, w których ludzie stają się członkami społeczeństw. Innymi słowy, bada aktywność społeczną i autokreację.
Zasadniczo interakcjonizm symboliczny opiera się na interpretacjach. Ludzie mają różne interpretacje rzeczywistości. Jednak te interpretacje są na ogół podobne wśród ludzi przebywających w tym samym otoczeniu.
Jedną z różnic kulturowych, które generują najwięcej problemów, gdy ludzie podróżują, są symbole. Na przykład, jeśli ktoś pokaże otwartą dłoń w kierunku innej osoby, dla nas oznacza to, że każe nam się zatrzymać lub pozostać nieruchomo. Jednak Grek przyjąłby to za zniewagę, a Libańczyk neutralizował złe oko.
Jak powstał interakcjonizm symboliczny
Interakcjonizm symboliczny zajmuje stanowisko wobec prawd absolutnych. W szczególności twierdzi, że nie ma jednej prawdy, lecz różne subiektywne prawdy dla każdej sytuacji. Innymi słowy, „prawda” jest inna w każdej społeczności.
Aby zrozumieć te różne „prawdy”, interakcjonizm symboliczny bada związki między ludźmi i symbolami. Ostatecznym celem jest zrozumienie tożsamości indywidualnej i organizacji społecznej.
Klasyczny przykład symbolicznego interakcjonizmu można znaleźć w herbacie. Możemy spożywać ten napój jako część różnych rytuałów, z czego każdy z nich ma swoje symboliczne znaczenie. Na przykład herbata nie reprezentuje tego samego dla Europejczyka, co dla Japończyka.
Europejczyk może pić herbatę, by dodać sobie energii i przygotowuje ją po prostu bez nadawania jej zbyt dużego znaczenia. Jednak Japończycy przeprowadzają rytuał przygotowawczy i wypiją herbatę w towarzystwie innych osób. Dla tych dwóch narodowości herbata ma zupełnie inne znaczenie.
Podsumowując, interakcjonizm symboliczny sugeruje, że definiujemy siebie, biorąc pod uwagę różne znaczenia, które bycie jednostką implikuje w określonych kontekstach. Ponieważ jesteśmy istotami społecznymi, to znaczenie „bycia jednostką” zależy w dużym stopniu od naszych interakcji z innymi ludźmi.
Generacje symbolicznego interakcjonizmu
Istnieją dwie główne generacje symbolicznego interakcjonizmu. Pierwsza uważa, że nasze działania zawsze mają znaczenie. Druga generacja uważa, że życie społeczne jest aktem.
Pierwsza generacja
Pierwsza generacja wierzy, że relacje z innymi ludźmi budują tożsamości osobiste. Te relacje zawsze mają znaczenie i są symboliczne. Dlatego tożsamość każdej osoby kształtuje się w określonych sytuacjach i miejscach, w których tworzy się relacje. Znaczenie, jakie ludzie nadają tym interakcjom, określa ich osobistą lub indywidualną tożsamość.
Ta generacja zadeklarowała, że działania są czymś więcej niż tylko nawykami lub zachowaniami automatycznymi. Wszystkie działania mogą być interpretowane. Zatem język jest reprezentacją postaw, intencji, stanowisk i celów mówcy. Oznacza to, że język jest formą interakcji i za jego pomocą tworzymy rzeczywistość.
Dla tej generacji jednostka jest reprezentacją uformowaną przez język. Innymi słowy, jednostka jest tworzona poprzez interakcje z innymi. Jednak to, co zostało stworzone, nie jest osobą, a raczej „ja” danej osoby lub jej tożsamością.
Druga generacja
W drugiej generacji tożsamość wynika również z ról, które ludzie przyjmują. Kiedy wchodzimy w interakcje z innymi ludźmi, zazwyczaj przyjmujemy role społeczne. Są to wzorce zachowań, które określa społeczeństwo.
Jednym ze sposobów zrozumienia ról jest oglądanie programów telewizyjnych typu reality show. Uczestnicy zazwyczaj przyjmują podobne role w każdym programie. Na przykład zawsze jest wróg, samotnik, który nie może przestać płakać, dwie osoby, które nawiązują związek itp.
Ta druga generacja stwierdza, że ludzie są aktorami. Jednostki działają i odgrywają role, które określają role społeczne. Robimy to, czego oczekują od nas inni, w zależności od naszej roli. Ale nie tylko odgrywamy rolę w interakcji z innymi ludźmi. Podobnie gramy również w miejscach i chwilach, kiedy inni ludzie na nas nie patrzą. Oznacza to, że w końcu internalizujemy i łączymy tę rolę z naszą tożsamością.
Symboliczny interakcjonizm w psychologii społecznej
Związek między interakcjonizmem społecznym a psychologią jest widoczny przede wszystkim w kontekście psychologii społecznej. Według tej gałęzi ludzie tworzą tożsamości społeczne z określonymi zasadami i wartościami. W chwilach, gdy tożsamości społeczne stają się ważniejsze, bardziej prawdopodobne jest, że ludzie będą działać zgodnie z tymi zasadami i wartościami.
Chociaż psychologia społeczna wykracza poza role i akceptuje, że normy społeczne kierują zachowaniem, tutaj także podstawą jest interakcjonizm symboliczny. Coś, czemu nie możemy zaprzeczyć, to fakt, że ludzie rozwijają swoją tożsamość, zarówno indywidualną, jak i społeczną, kiedy wchodzą w interakcje z innymi ludźmi.
Dlatego interakcja z ludźmi z różnych kultur z zachowaniem otwartego umysłu pomoże nam lepiej zrozumieć siebie nawzajem. Dodatkowo przedefiniuje naszą tożsamość osobistą i zmieni sposób, w jaki rozumiemy świat.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Carabaña, J. y Lamo E. (1978). La teoría social del interaccionismo simbólico. REIS: Revista Española de Investigaciones Sociológicas, 1: 159-204.
- Rizo, M. (2004). El interaccionismo simbólico y la Escuela de Palo Alto. Hacia un nuevo concepto de comunicación. Portal de la Comunicación.