Grywalizacja w szkolnictwie wyższym
Grywalizacja to technika uczenia się, która została po raz pierwszy zastosowana na początku 2010 roku. Chociaż wciąż jest stosunkowo nowa, jej rozwój postępuje szybko. Dzieje się tak dzięki dobrym wynikom, jakie przynosi w świecie uczenia się.
W poniższym artykule skupimy się wyłącznie na grywalizacji w obszarze szkolnictwa wyższego. Należy jednak wspomnieć, że aplikacje grywalizujące wykraczają poza świat edukacji. Branża biznesowa również korzysta z jej zalet. W szczególności w obszarach marketingu, zasobów ludzkich i komunikacji.
Grywalizacja
Grywalizacja polega na „wykorzystywaniu technik projektowania ze świata gier wideo do prowadzenia użytkownika przez predefiniowane działania i utrzymywania wysokiej motywacji” (Contreras Espinosa i Eguia, 2016). Jakie to jednak techniki?
- Podstawa gry. Główna idea gry. Jej cel. Jest to także wiedza, którą przekazuje, wyzwanie gry i jej zasady. Mogą to być również informacje zwrotne na temat postępów w nauce.
- Mechanika. Struktura gry. Jakie poziomy działają jako motywatory i nagrody?
- Estetyka. Atrakcyjna i dopracowana grafika.
- Łatwość gry. Wdrożenie jasnych i prostych instrukcji ułatwiających zaangażowanie w grę. Jest to istotne, aby nie powodować frustracji ucznia, który chce mieć dostęp do wiedzy.
- Motywacja. Wyzwania dostępne dla gracza. Poziomy trudności należy stopniowo zwiększać. W ten sposób unika się uczucia znudzenia lub frustracji.
- Rozwiązywanie problemów. Chodzi o pokonanie poziomów lub przeszkód w grze. Na przykład proponuje się różne wyzwania, aby osiągnąć proces uczenia się.
- Promocja nauki. Wykorzystywanie technik psychologicznych do uczenia się. Są to na przykład pozytywne lub negatywne wzmocnienie (przypisywanie lub wycofywanie punktów), uczenie instrumentalne, informacje zwrotne.
Należy podkreślić, że grywalizacja nie dotyczy korzystania z gier wideo w klasie. Wiąże się to z wykorzystaniem technik, które czynią gry wideo atrakcyjnymi, i zastosowaniem ich w nauczaniu.
Multidyscyplinarny proces grywalizacji
Aby wdrożyć grywalizację, cała instytucja edukacyjna musi być gotowa do współpracy. To ważne, ponieważ nauczyciel, który sam podejmuje proces grywalizacji, nie będzie w stanie w dłuższej perspektywie odpowiedzieć na wszystkie narzucone przez niego wymagania.
Instytucje, uniwersytety i wydziały muszą być całkowicie zaangażowane w proces grywalizacji. Bez tego pozostanie ona po prostu innowacyjnym eksperymentem z datą ważności.
Ponadto należy zaangażować rodziców i nauczycieli, a także niektórych innych specjalistów, którzy mogą odegrać ważną rolę:
„Grywalizacja dla edukacji powinna zakończyć się multidyscyplinarnymi grupami roboczymi złożonymi z projektantów gier wideo, neuropsychologów i pedagogów, zdolnych do wygenerowania pełnej wizji wszystkich implikacji procesu i prawidłowego podejścia do jego zarządzania”.
-Contreras Espinosa i Eguia, 2016-
Zalety grywalizacji w szkolnictwie wyższym
Istnieje wiele zalet wdrażania grywalizacji w salach uniwersyteckich. Co więcej, dotyczą one nie tylko studentów. Rzeczywiście, same uniwersytety i kolegia również korzystają z tej innowacyjnej metody nauczania.
Choć może to zabrzmieć trochę futurystycznie, strategie stosowane w grywalizacji opierają się na klasycznych ideach pozytywnego wzmocnienia lub kary. Wiążą się również z ciągłym sprzężeniem zwrotnym. Ponadto grywalizacja ma pozytywny wpływ na uczniów.
Jak już wspomnieliśmy, wykorzystanie grywalizacji w edukacji jest stosunkowo nowe. Jednak wyniki przeprowadzonych do tej pory badań sugerują, że jest to niezwykle przydatne w usprawnianiu uczenia się w klasie.