Encefalopatia bokserska: na czym polega to schorzenie?

Czy wiesz, że istnieje rodzaj demencji zawiązany ze sportem? Jest to encefalopatia bokserska, którą uznaje się za wariant przewlekłej encefalopatii pourazowej. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na ten temat.

Encefalopatia bokserska to choroba neurodegeneracyjna. Od paru lat wzbudza większe zainteresowanie, a badacze odkrywają coraz więcej informacji na temat uprawiania określonych sportów. Jej inna nazwa, “demencja bokserska”, mówi więcej o jej etiologii. Demencję często wywołują powtarzające się uderzenia w głowę, jakie bokser otrzymuje na przestrzeni całej swojej kariery.

Chociaż trudno byłoby ocenić jak wiele uderzeń w głowę otrzymują profesjonalni sportowcy, nie jest trudno wyobrazić sobie, że powtarzające się ciosy mają poważne reperkusje.

Wielokrotne urazy oraz powtarzające się wstrząśnienia mózgu prowadzą do zaniku kory w mózgu, co wywołuje demencję bokserską.

Ogólna charakterystyka encefalopatii bokserskiej

W 1928 r. lekarz sądowy i badacz medycyny kryminalistycznej Harrison Martland po raz pierwszy opisał kliniczną demencję bokserską.

W dzisiejszych czasach naukowcy kategoryzują ją jako odmianę przewlekłej encefalopatii pourazowej. Jednak na początku ich nie rozróżniano. Naukowcy zaobserwowali, że objawy encefalopatii bokserskiej pojawiają się jedynie w niektórych grupach.

Cicha choroba

Popularność, jaką boks zyskał na początku XX w., zainspirowała wielu fanów i profesjonalistów do uprawiania tego sportu. Na samym początku nikt nie zwracał uwagi na konsekwencje. Jednak z czasem liczba osób z objawami choroby zaczęła wzrastać.

Najczęściej zauważano takie objawy jak apatia, objawy psychotyczne, utratę koordynacji i znaczący spadek inteligencji ogólnej. Naukowcy połączyli te objawy z powtarzającymi się mikrourazami mózgu wywołanymi przez wstrząśnienia mózgu.

Encefalopatia bokserska i jej rozwój

Atrofia kory mózgowej prowadzi do ogólnego zmniejszenia się wielkości mózgu. Spowalnia również jego przemianę bakterii. Ogólnie rzecz biorąc, atrofia kory mózgowej wywiera wpływ na wszystkie struktury mózgu, wpływając negatywnie na jego funkcjonowanie.

Ta choroba jest postępująca, a jej objawy mogą być różne:

• Faza początkowa. Pacjent doświadcza pierwszych objawów spadku zdolności poznawczych z powodu licznych uderzeń w głowę. Chociaż nie można określić, kiedy dokładnie zaczęła się choroba, zazwyczaj w pierwszych latach jest utajona.
• Faza zaawansowana. Naukowcy uważają, że faza zaawansowana rozpoczyna się zazwyczaj 12 do 16 lat po tym, jak pacjent zacznie uprawiać sport. W tym momencie objawy są widoczne, ale nie można ich jeszcze nazwać demencją.
• Demencja. Objawy są wyraźne i dotykają wszystkich aspektów związanych z funkcjonowaniem pacjenta. Utrata zdolności mentalnych, takich jak pamięć i wyciąganie wniosków, stają się widoczne i wywierają znaczący wpływ na zachowanie.

Encefalopatia bokserska i główne objawy

Encefalopatia bokserska może mieć różne objawy, dlatego też można ją z łatwością pomylić z innymi chorobami neurodegeneracyjnymi. Mimo tego cierpiący na nią pacjenci mają wiele wspólnych symptomów, które z czasem stają się coraz bardziej widoczne:

• Ogólna apatia. Brak wyrażania uczuć lub zainteresowania, podkreślana przez uszkodzenie umiejętności komunikacji.
• Agresywność. Agresywność fizyczna i werbalna. Pacjenci stają się impulsywni i podirytowani.
• Depresja. Progresywna natura objawów często prowadzi do utraty motywacji, izolacji oraz uczucia desperacji.
• Pamięć. Pacjenci mają problem z wykonywaniem codziennych zadań. Zmiany zachodzące w pamięci zbiegają się z problemami związanymi z koncentracją oraz uwagą.
• Problemy natury ruchowej. Na samym początku pacjenci wydają się jedynie odrobinę nieudolni lub niedbali. Jednak z czasem stają się powolni, zesztywniali czy nieskoordynowani.

Encefalopatia bokserska i pierwotne czynniki ryzyka

Główne czynniki ryzyka wywierające wpływ na ten rodzaj demencji to uprawianie sportów walki. Tym samy, mimo nazwy tego schorzenia, boks to nie jedyny sport, który może je wywołać. Oto inne sporty, które również są niebezpieczne:

• Futbol amerykański,
• Kickboxing,
• Sporty walki,
• Wyścigi motocyklowe i samochodowe.

Do innych czynników ryzyka zaliczamy:

• Rozpoczęcie uprawiania sportów walki w bardzo młodym wieku,
• Rezygnacja z korzystania ze sprzętu ochronnego, który jest rekomendowany do tego sportu,
• Długotrwała kariera sportowa,
• Brak prewencji.

Diagnoza

Encefalopatia bokserska nie wiąże się z jednym określonym urazem lub obszarem mózgu. W związku z tym jej diagnoza sprawia problemy.

Neurolodzy i neuropsycholodzy zazwyczaj oceniają pacjenta na podstawie objawów behawioralnych i ruchowych. Lekarze korzystają również z pomocy neuroobrazowania (na przykład tomografii komputerowej), które pomaga określić poziom uszkodzenia mózgu.

Leczenie

Encefalopatię bokserską leczy się przede wszystkim unikając czynników ryzyka. Jeżeli uprawiasz jeden z wyżej wymieniowych sportów, powinieneś podjąć wszelkie środki ostrożności, które pomogą Ci się ochronić przed jej rozwojem.

Jeżeli objawy występują już u pacjenta, istnieją dwa możliwe podejścia:

• Farmakoterapia. Leczenie za pomocą leków stosowanych do zwalczania określonych objawów.
• Rehabilitacja. Pacjent powinien jak najszybciej rozpocząć leczenie, aby wykorzystać zalety płynące z plastyczności mózgu. Terapeuta koncentruje się zazwyczaj na uczeniu pacjenta sposobów na skompensowanie utraty umiejętności ruchowych. Cel stanowi osiągnięcie funkcjonowania na poziomie jak najbardziej zbliżonym do normalnego.

Kilka kwestii wartych rozważenia

Encefalopatia bokserska to wyraźny przykład na to, co dzieje się, jeśli nie dbasz o swój mózg. Zmiany pojawiają się na przestrzeni wielu lat, ale występują we wczesnych etapach życia.

Brak natychmiastowych konsekwencji utrudnia rozpoznanie zaawansowania uszkodzeń. Jednak każda aktywność, która niszczy układ nerwowy, z czasem poważnie odbije się na całym organizmie. Właściwe odżywianie się to ważny środek zaradczy w przypadku każdego rodzaju demencji.

Na samym końcu należy podkreślić, że niektóre niezwykle popularne sporty wcale nie są tak dobre dla naszego zdrowia. Zagrożenie związane z nich staje się jeszcze większe, jeśli nie będziesz przestrzegać odpowiednich środków ostrożności.

Spory procent byłych futbolistów cierpi z powodu traumatycznych urazów mózgu. Ich kariery sportowe odbijają się negatywnie na reszcie ich życia.

Podsumowując, dzięki nowym badaniom i zwiększonej świadomości ryzyka, społeczność sportowa podejmuje działania takie jak wypłacanie rekompensat sportowcom przechodzącym na emeryturę i inwestowanie większych środków w badania.

“Trzeba zaufać wielkiej amerykańskiej pomysłowości. Możemy opracować bardziej inteligentne i bardziej przyjazne dla mózgu reguły gry w futbol.”

-dr Bennet Omalu-