Dlaczego powinieneś przestać unikać konfliktów?

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Elena Sanz.

Ostatnia aktualizacja: 13 kwietnia, 2023

Relacje, jakie masz z innymi, mają istotny wpływ na Twoje samopoczucie i zdrowie emocjonalne. Jeśli na przykład żyjesz w harmonijnym, pełnym szacunku i pokojowym środowisku, prawdopodobnie na poziomie osobistym również czujesz się spokojniejszy i bardziej zadowolony. Nie powinieneś jednak próbować unikać konfliktów w swoim życiu.

Systematyczne unikanie sporów, nieporozumień i dyskusji niekoniecznie jest najlepszym sposobem zachowania. Prawdopodobnie nieświadomie robisz sobie w ten sposób krzywdę. Sugerujemy więc, abyś przestał unikać konfliktów. Poniżej przeanalizujemy korzyści płynące z takiej postawy.

Sposób, w jaki reagujesz na konflikty, jest częścią Twojej osobowości. Niektórzy ludzie są nadmiernie wojowniczy i nie potrafią rozmawiać z innymi. Inni wiedzą, jak znaleźć zdrową równowagę. To pozwala im komunikować się w asertywny sposób. Są też tacy, którzy po prostu uciekają od wszelkiego rodzaju konfliktów i za wszelką cenę starają się dojść do porozumienia.

Jeśli należysz do tej ostatniej grupy, musisz wiedzieć, że Twoja skłonność do unikania konfliktów wynika z określonych powodów (które omówimy poniżej). Nawet jeśli nie jesteś „winny” w danym sporze, ważne jest, abyś wziął odpowiedzialność i zaczął pracować nad unikaniem tego typu sytuacji, aby zapobiec negatywnym reperkusjom.

Dlaczego nie należy unikać konfliktów?

Jeśli jesteś osobą, która unika konfliktów, może być Ci trudno zrozumieć, dlaczego takie podejście jest tak naprawdę krzywdzące. Co więcej, unikanie konfliktów jest ogólnie doceniane przez innych. Ludzie będą postrzegać Cię jako hojną i przyjazną osobę. Może nawet sam jesteś dumny z tej cechy i uważasz ją za pozytywną.

Możesz jednak ponownie to przemyśleć, jeśli przejawiasz niektóre z poniższych zachowań:

• Starasz się zadowolić innych. Zawsze jest to Twoim priorytetem, nawet ponad Twoimi własnymi potrzebami.
• Bagatelizujesz swoje opinie, emocje i wkład, jeśli są one sprzeczne z ogólnym tonem rozmówcy.
• Masz trudności z wyznaczaniem granic, proszeniem o coś i wyrażaniem skarg lub krytyki. Często tłumisz swoje emocje, aby inni nie czuli się nieswojo.
• Kiedy pojawia się problem, który należy rozwiązać, nie chcesz się z nim zmierzyć. Wolisz się poddać lub zignorować potrzebę reakcji niż rozpocząć kłótnię.
• Czujesz się naprawdę niekomfortowo debatując lub stawiając czoła trudnym sytuacjom.

Te postawy są na ogół wynikiem nauki, którą nabyłeś w dzieciństwie. Może tak być, jeśli dorastałeś w autorytarnym środowisku lub z opiekunami, którzy nie byli szczególnie otwarci na Twoje potrzeby. Być może, kiedy płakałeś, krzyczałeś lub wyrażałeś swój sprzeciw, Twoi rodzice nie akceptowali Twoich emocji i nie dawali Ci przestrzeni. Zamiast tego odpowiadali odrzuceniem, groźbami, karami lub wycofaniem uczuć.

W rezultacie nauczyłeś się, że aby być kochanym i akceptowanym, musisz dostosować się do oczekiwań innych, być gościnnym i „nie sprawiać problemów”. Jeśli przeniosłeś to do swojego dorosłego życia, zostałeś odłączony od swoich potrzeb i skończyłeś ze słabymi umiejętnościami komunikacyjnymi i niską samooceną.

Unikanie konfliktu ma swoje konsekwencje

Być może w dzieciństwie unikanie konfliktów było dla Ciebie przydatne (a nawet konieczne), aby zdobyć sympatię opiekunów. Dzisiaj pozwala nam to uniknąć konfrontacji, bójek i innych sytuacji, które Cię niepokoją i denerwują. Takie podejście generuje jednak niepożądane konsekwencje. Unikając konfliktów, wyrządzasz sobie krzywdę na kilka sposobów:

• Odkładasz na bok swoje potrzeby i poświęcasz się dla innych. To świadczy o braku szacunku do siebie. Niszczy to Twoje poczucie własnej wartości i relacje z samym sobą. Nieustannie pokazujesz sobie, że nie można Ci ufać, jeśli chodzi o dbanie o siebie i ustalanie priorytetów.
• Tolerujesz brak szacunku ze strony innych i pozwalasz im przekraczać swoje granice. Generuje to nadużycia i niezrównoważone relacje, które powodują wielkie zmęczenie i emocjonalne cierpienie.
• Nie pozwalasz sobie na wyrażanie swoich emocji. Tłumienie ich może jednak mieć wpływ na Twój stan zdrowia. Pamiętaj, że każda emocja ma swoją funkcję. Istnieje w jakimś celu, którego nie można po prostu zignorować.
• Pozostawiasz problemy bez rozwiązania. To prowadzi do powtarzania ich i utrwalania. Jeśli ktoś zachowuje się w niewłaściwy sposób, a Ty się z tym nie zgadzasz, ale nic z tym nie robisz, gwarantujesz sobie tylko jedno rozwiązanie – nie tylko osoba ta będzie to nadal robiła, ale prawdopodobnie rozwiniesz do niej silną niechęć.
• Brak komunikacji wpływa na Twoje relacje osobiste. Unikając konfliktów, poddając się i zawsze zgadzając się z innymi, tworzysz mur, który uniemożliwia drugiej osobie poznanie tego, co naprawdę myślisz i czego potrzebujesz. Na dłuższą metę będzie to utrudniać i niszczyć więź między wami.

Jak przestać unikać konfliktów?

Jeśli w powyższych sytuacjach widzisz cząstkę siebie, ważne jest, abyś podjął kroki w celu poprawy tej sytuacji. Przede wszystkim zacznij od zmiany sposobu postrzegania konfliktu. Przestań interpretować to jako coś negatywnego, czego należy unikać za wszelką cenę. Postaraj się postrzegać konflikt jako okazję do wyjaśnienia swoich idei i opinii oraz znalezienia rozwiązań.

Przyzwyczaj się do kontaktu z samym sobą. Prawdopodobnie teraz nawet nie myślisz o tym, czego chcesz lub potrzebujesz. To dlatego, że skupiasz się tylko na tym, czego chcą inni. Czas jednak ustalić priorytety dla siebie. Chociaż początkowo możesz nie być w stanie wyrazić lub potwierdzić swoich myśli i emocji, przynajmniej nawiąż z nimi kontakt i bądź ich świadomy.

Po wykonaniu poprzednich kroków spróbuj uzewnętrznić jak najwięcej. Zacznij wyznaczać granice, prosić o pomoc i stopniowo wyrażać swój sprzeciw w sytuacjach, które są dla Ciebie bezpieczne. Z czasem poczujesz się bardziej komfortowo i będziesz w stanie przenieść to zachowanie na inne, bardziej złożone scenariusze.

Przede wszystkim pozbądź się strachu przed rozczarowaniem innych i pamiętaj, że nic strasznego się nie stanie, jeśli druga osoba się na Ciebie zdenerwuje. Nie jesteś już dzieckiem zależnym od swoich opiekunów, ale dorosłym, który ma prawo do wyrażania siebie i potrafi radzić sobie z nieporozumieniami.

Wreszcie, jeśli te zadania są dla Ciebie zbyt skomplikowane lub nie czujesz się przygotowany do ich wykonania, nie wahaj się szukać profesjonalnej pomocy. Psychologia kliniczna oferuje techniki i narzędzia, które pomogą Ci zdobyć pewność siebie i nauczyć się, jak właściwie wyrażać swoje opinie.