Czy wiesz, jak rozpoznać atak paniki i jak sobie z nim radzić?
Atak paniki to moment, w którym nagle odczuwasz niezwykle intensywny, irracjonalny strach. Mogą trwać od kilku minut do kilku godzin. Ataki zwykle pojawiają się znikąd, a ich maksymalna intensywność osiągana jest po około dziesięciu minutach. Mogą jednak trwać dłużej, jeśli nie zrobisz nic, aby uciec lub wyjść z tej sytuacji.
Jeśli cierpisz na powtarzające się, intensywne ataki paniki wywołane różnymi czynnikami, musisz skonsultować się ze specjalistą. Jeśli tego nie zrobisz, możesz podejmować desperackie próby lub wysiłki, aby wyjść z tej sytuacji, ale nie zawsze Ci się to uda. Możesz też po prostu poddać się i poczekać, aż przyjdzie następny atak.
W ataku paniki powracającym uczuciem jest strach, przerażenie, szok i panika. Występują również objawy fizyczne o dużej intensywności. Mogą to być na przykład hiperwentylacja płucna, tachykardia, duszność, drżenie, zawroty głowy, nudności, bóle głowy. Ponadto możesz czuć, że nie chcesz wychodzić z domu lub pracy, wolisz mieć kogoś obok siebie i zdecydowanie nie chcesz korzystać z transportu publicznego.
Przerwa w codziennym życiu
Ataki paniki pojawiają się bez żadnego ostrzeżenia i mogą wystąpić w dowolnym czasie i miejscu. Zaczynają się jako narastające cierpienie, do którego dochodzi niepokój i pobudzenie fizjologiczne, bez żadnej widocznej przyczyny. Przynajmniej takiej, którą można zaobserwować gołym okiem. Atak paniki nagle i niespodziewanie przerywa Twoje codzienne życie. Ponadto jego objawy mogą pozostać nawet po ustąpieniu napadu.
Niektóre znaki pojawiają się w momencie ataku, a inne czają się w tle. Na przykład niestabilność, migreny, wysokie ciśnienie krwi, ból w klatce piersiowej, tachykardia, duszność.
Chociaż ataki paniki trwają krótko, są tak intensywne, że kiedy na nie cierpisz, wydaje Ci się, że od początku do końca minęły godziny zamiast minut. Często uważasz, że albo niedługo umrzesz, albo poczujesz przytłaczającą chęć ucieczki. Fakt, że nie jesteś w stanie tego zrobić, powoduje wzrost lęku i wpływa na zdolność rozumowania.
Średni wiek zachorowania na ten problem to 22 lata. Uważa się, że jest to spowodowane separacją rodziny (lub życiem nastolatka) lub osobistą autonomią (konieczność przejęcia kontroli nad swoim życiem). Wrażenia obejmują utratę kontroli lub rozumu, poczucie, że zaraz umrzesz, poczucie potrzeby ucieczki z miejsca, sytuacji lub chwili lub nierealne postrzeganie tego, co się dzieje.
Co powoduje atak paniki?
Nie ma jednej konkretnej listy wszystkich wyzwalaczy ataków paniki. Zwykle zależą one od cech każdego chorego lub sytuacji. Niemniej jednak możliwe jest zidentyfikowanie niektórych warunków, które wywołują atak paniki.
- Odziedziczone predyspozycje: mogą być również związane z wychowaniem (czynniki środowiskowe). Na przykład zaszczepienie strachu dzieciom, matka, która bardzo boi się ojca, ojciec mający obsesję na punkcie kontroli, trauma z dzieciństwa i tym podobne.
- Przyczyny biologiczne. Uogólniony lęk, stres, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, nadczynność tarczycy, niedobór witaminy B, hipoglikemia, stres pourazowy, zaburzenia ucha wewnętrznego.
- Fobie. Generują strach na krótką metę, a jeśli nie są leczone, mogą się pogorszyć. Fobie mogą być różne – od pająków po zamknięte przestrzenie, od samolotów po ludzi.
- Leki. Niektóre leki, takie jak antydepresanty, mogą powodować ataki paniki. Również środki pobudzające lub depresyjne (najczęściej kofeina) mogą mieć podobne działanie.
- Trwałe przyczyny. Ciągłe negatywne myślenie, posiadanie złego obrazu siebie, negatywne przekonania o czymś, powstrzymywanie uczuć, ciągłe wątpliwości i brak asertywności (gdy unika się konfrontacji, a komunikacja jest raczej pasywna).
- Zespół abstynencji. Atak paniki może pojawić się jako objaw, gdy przestaniesz zażywać jakiś rodzaj substancji, legalnej lub nielegalnej (alkohol, narkotyki, tytoń, leki).
Jak radzić sobie z atakiem paniki
Po ustaleniu, że cierpisz na ataki paniki, następnym krokiem jest konfrontacja z sytuacją. Wymaga to czasu i cierpliwości, abyś mógł zacząć stawiać czoła swojemu lękowi i nie unikać go.
Te złote zasady dotyczące ataków paniki są naprawdę niezwykle skuteczne:
- Pamiętaj, że Twoje uczucia to tylko przesadzona wersja tego, co się naprawdę dzieje.
- To tylko nieprzyjemny moment. Nie jest ani szkodliwy, ani niebezpieczny i nic złego Ci się nie stanie.
- Nie dodawaj sobie więcej niepokojących negatywnych myśli w środku ataku. Wyobraź sobie coś wspaniałego, jak ptaki, kwiaty lub zachód słońca.
- Obserwuj to, co dzieje się w Twoim ciele, a nie tylko w Twojej głowie.
- Poczekaj i pozwól strachowi minąć. Nie walcz z tym. Zaakceptuj to.
- Pamiętaj, że kiedy przestaniesz myśleć o niepokojących rzeczach, strach zniknie.
- Staw czoła lękom. Nie unikaj ich. To świetna okazja do postępu.
- Pomyśl o postępach, które zrobiłeś, mimo wszystko.
- Rozejrzyj się wokół siebie, gdy tylko poczujesz się lepiej i bądź wdzięczny za to, co masz.
- Zacznij powoli się poruszać, kiedy będziesz gotowy. Nie wysilaj się ani nie uciekaj. Poruszaj się stopniowo.