Choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci
Choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci może objawiać się nadmiernym szczęściem, brakiem snu przy jednoczesnym poczuciu wypoczęcia, smutkiem, ekstremalnymi emocjami oraz trudnościami z osiągnięciem koncentracji.
Czy zauważyłaś, że Twoje dziecko doświadcza bardzo intensywnych nastrojów? Czy widać u niego ekstremalne zmiany nastroju? A może ma okresy, w których odczuwa ogromny smutek, po czym nagle zaczyna tryskać entuzjazmem, okazując czasami aż przesadną radość?
Jeśli takie zachowanie zdarza się codziennie, może odpowiadać za nie choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci.
Jednak nie wszystkie nagłe i intensywne zmiany nastroju u dzieci oznaczają, że cierpią one z powodu choroby afektywnej dwubiegunowej. Jej występowanie jest w stanie potwierdzić jedynie psycholog dokonaniu właściwej oceny stanu dziecka.
Chociaż zaburzenia tego typu są w większości przypadków diagnozowane u starszych dzieci i nastolatków, to mogą pojawić się w każdym wieku.
Na czym polega choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci?
Choroba afektywna dwubiegunowa wpływa na nastrój i energię dziecka, wywołują nagłe zmiany w jego stanie emocjonalnym.
Czasami czuje się niesamowicie szczęśliwe, biega wokół i bez przerwy się bawi. To okres niesamowitego podekscytowania. Taki stan nazywamy manią.
Innym razem z kolei jest bardzo smutne i znajduje się w stanie dyskomfortu, który wywiera wpływ na poziom jego aktywności i energii. Taki stan nazywamy depresją.
W przypadku dzieci, w przeciwieństwie do dorosłych, zarówno maniakalne, jak i obsesyjne objawy pojawiają się tego samego dnia lub mogą występować jednocześnie. Dlatego też choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci może okazać się bardziej poważna na tym etapie niż u dorosłych czy nastolatków.
To powiedziawszy, należy podkreślić, że choroba afektywna dwubiegunowa to nie to samo co normalne wzloty i upadki zachowania i nastroju, których może doświadczyć każde dziecko. Dzieci, które cierpią na to zaburzenie mają problemy z nauką w szkole i socjalizacją z innymi uczniami oraz członkami rodziny.
Mania
Epizod maniakalny to okres nietypowego i stale podniosłego pod podirytowanego nastroju. Przynosi on również nietypowy lub ciągły wzrost aktywności lub energii.
Nastrój dziecka podczas epizodu maniakalnego jest często opisywany jako euforyczny, nadmiernie radosny, a nawet “jak unoszenie się w chmurach”. W kontekście wyjątkowych okoliczności radość, “nonsens” i “dziecinność” są normalne.
Jednak jeśli takie objawy nawracają i pojawiają się w niewłaściwym kontekście oraz wykraczają poza to, czego oczekuje się na tym etapie rozwoju dziecka, powinnaś zdecydowanie zwracać na nie uwagę.
Wysoki poziom aktywności i megalomania
W trakcie epizodu maniakalnego dziecko może uczestniczyć jednocześnie w wielu różnych grach. Czasami może nawet brać w nich udział w niewłaściwych porach dnia. Poza tym wykazuje się bardzo wysokim poczuciem własnej wartości, które rozciąga się od bezkrytycznej pewności siebie aż po megalomanię, a czasami nawet urojenia na temat swojej wspaniałości.
Dzieci zazwyczaj przeceniają swoje umiejętności i bywają na przykład przekonane, że są najlepsze w danym sporcie lub najmądrzejsze w klasie. Przekonanie dziecka o jego wspaniałości utrzymuje się w nim mimo tego, że wszystko wskazuje na zupełnie inny stan rzeczy.
Poza tym dziecko może próbować zrobić coś, co jest bardzo niebezpieczne.
Mniejsza potrzeba snu
Jeden z częściej występujących symptomów epizodu maniakalnego to mniejsza potrzeba snu. To nie to samo co bezsenność. Osoba cierpiąca na bezsenność chce spać lub odczuwa potrzebę snu, ale nie może zasnąć.
Z kolei podczas epizodu maniakalnego pacjent niewiele śpi lub budzi się kilka godzin wcześniej niż zazwyczaj, czując się wypoczętym i pełnym energii. Mniejsza potrzeba snu sygnalizuje często nadejście epizodu maniakalnego.
Depresja
Depresja odnosi się do powiązanych ze sobą objawów, które pojawiają się razem i razem zanikają. Zazwyczaj zaliczamy do nich uczucie smutku, irytacji, utratę zainteresowania i zmęczenie. Oprócz tego mogą pojawić się także:
- Uczucia niższości i winy
- Spowolnienie umiejętności psychoruchowych
- Bezsenność
- Myśli samobójcze
- Brak apetytu
- Utrata wagi
- Trudności z zachowaniem koncentracji
Należy pamiętać, że dzieci często czują się smutne, apatyczne, zirytowane, zmęczone, czy obwiniają się. Nie należy mylić pojawienia się takich normalnych emocji z depresją.
Oznacza to, że musisz odróżnić normalny brak motywacji u dziecka lub nudę odczuwaną podczas wykonywania niektórych zadań od utrzymującego się i uogólnionego braku zainteresowania jakimikolwiek aktywnościami.
Należy również odróżnić niewielki apetyt i tendencję do przeciągania posiłków od wyraźnej utraty apetytu, który stanowi objaw depresji. Musisz również odróżnić zwykłe zmęczenie, które wynika ze spędzania długich dni w szkole i udziału w zajęciach pozaszkolnych od niekończącego się zmęczenia.
Choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci i jej objawy
Dzieci, które znajdują się w trakcie epizodu maniakalnego mogą:
- Być przesadnie szczęśliwe.
- Mieć nagłe napady złości.
- Mówić szybko o wielu różnych rzeczach.
- Mieć trudności ze spaniem, ale budzić się wypoczęte.
- Mieć problemy z koncentracją.
- Zachowywać się w niebezpieczny sposób.
Dzieci, które znajdują się w trakcie epizodu depresyjnego mogą:
- Być bardzo smutne.
- Narzekać na ból głowy lub ból brzucha.
- Spać zbyt mało lub zbyt dużo.
- Czuć się gorsze od innych.
- Odczuwać poczucie winy.
- Mieć bardzo mało energii.
- Odczuwać brak zainteresowania zabawą.
- Mieć myśli samobójcze.
Co wywołuje chorobę afektywną dwubiegunową u dzieci?
Choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci, podobnie jak wiele innych zaburzeń i chorób, nie ma jednej prostej przyczyny. Istnieje kilka czynników, które mogą ją wywołać.
Genetyka odgrywa ważną rolę w rozwoju choroby afektywnej dwubiegunowej u dzieci, ponieważ jest dziedziczna. Oznacza to, że ryzyko jej rozwoju wzrasta u osób z historią choroby w rodzinie.
Z drugiej strony niektórzy naukowcy stawiają hipotezę, że takie zaburzenia pojawiają się w wyniku nieprawidłowości w strukturze lub funkcjonowaniu mózgu. Warto rozważyć fakt, że choroba afektywna biegunowa występuje częściej w bogatych krajach niż w krajach biednych.
Leczenie dzieci cierpiących na chorobę afektywną dwubiegunową jest podobne do leczenia dorosłych pacjentów. Leczenie może pomóc kontrolować objawy i działa najlepiej, gdy jest ciągłe i nieprzerwane. Leki często pomagają stabilizować nastrój.
Dzięki właściwemu leczeniu stan dzieci z chorobą afektywną dwubiegunową z czasem się poprawia. Jednak zazwyczaj znalezienie właściwego sposobu leczenia dostosowanego do potrzeb pacjenta wymaga zastosowania kilku prób.
To może Cię zainteresować ...
