Kiedy idziesz na terapię, a nawet gdy chcesz sam dokonać jakiejś osobistej zmiany, często chcesz zobaczyć wyniki tak szybko, jak to możliwe. Chcesz dowiedzieć się, co zrobić, aby być innym, poczuć się lepiej i poprawić swoje życie. To wszystko, na czym ci zależy. Jednak często zapominasz, że twoje serce (i umysł) muszą zostać opróżnione, zanim będzie można je ponownie napełnić. Do tego służą narzędzia, takie jak listy przebaczenia.
Musisz zdać sobie sprawę, że nie możesz stworzyć solidnej przyszłości, ignorując słabe i zniszczone fundamenty, które cię podtrzymywały. Transformacja oznacza spojrzenie w głąb siebie, w przeszłość i te ciemne zakamarki swojej istoty, które cię przerażają. To tam znajduje się klucz do twojej wolności. Jeśli chcesz przeprowadzić ten odważny proces, na pewno zainteresuje Cię narzędzie, o którym dzisiaj mówimy. Są nim listy przebaczenia.
Dlaczego listy przebaczenia są potrzebne?
Wiele z tego, kim jesteś, wynika z doświadczeń, które zdobyłeś podczas interakcji z innymi. Na przykład więzi, które nawiązałeś z rodzicami, twoje wczesne relacje z kolegami szkolnymi, pierwsze więzi z partnerem… Wszystkie te społeczne możliwości kształtują cię. Albo sprawiają, że czujesz się kochany i bezpieczny, albo szkodzą ci w określony sposób.
W rzeczywistości masz tendencję do żywienia urazy do tych, z którymi dzieliłeś pewne etapy swojego życia. Na przykład, być może czujesz, że twoi rodzice nie zaakceptowali cię bezwarunkowo lub porównywali cię do rodzeństwa. Może niegrzeczność lub agresja, której doświadczyłeś w klasie, nadal cię rani. Albo bycie „opuszczonym” przez partnera, z którym planowałeś pozostać na zawsze, nadal powoduje ból.
Chociaż odszedłeś i wierzysz, że opuściłeś tego rodzaju doświadczenia w przeszłości, w rzeczywistości nadal mają one na ciebie wpływ. Rzeczywiście, uraza jest dla ciebie bardzo ciężka, nienawiść cię ogranicza, a gniew może wywołać chorobę. Dlatego musisz przekroczyć te historie, uczyć się z nich i zacząć przebaczać.
Czym są listy przebaczające?
Kiedy słyszysz, że musisz wybaczyć przeszłość, możesz mieć wrażenie, że całkowicie zlekceważysz tę radę. Trudno się temu dziwić. W końcu sprzedano ci koncepcję przebaczenia jako metafory dobroci, poświęcenia i usprawiedliwiania błędów innych. Jak możesz wybaczyć w ten sposób komuś, kto tak bardzo cię zranił? Oznaczałoby to akceptację jego zachowania i zdradę samego siebie. W rzeczywistości samo myślenie o tym sprawia, że jesteś zły.
Musisz jednak rozumieć przebaczenie jako decyzję uwolnienia się od ciężaru przeszłości. Nie robisz tego dla innych, aby im zrekompensować lub uwolnić ich od poczucia winy. Robisz to dla siebie, aby ich dotychczasowe działania przestały kontrolować Twoje życie i wpływać na Twoją teraźniejszość. To prezent, który dajesz sobie, który pomaga ci iść naprzód.
Druga osoba nie musi przepraszać ani żałować. Nie musisz też wysyłać jej listu z przebaczeniem, aby go przeczytała. To osobisty rytuał poświęcony pracy nad własnymi emocjami. Niemniej jednak zdziwisz się, jak potężny jest.
Jak napisać list przebaczenia
List przebaczenia ma specyficzną strukturę. Pozwala na przeprowadzenie głębokiego i dokładnego procesu. Obejmuje to identyfikację twoich emocji, ekspresję, przetwarzanie i wreszcie uwolnienie. Oto kroki do wykonania tego ćwiczenia:
Zidentyfikuj swoje emocje
Przede wszystkim ustal, jakie aspekty lub doświadczenia z przeszłości naznaczyły Cię negatywnie. Co się stało? Kim byli zaangażowani ludzie? Z reguły w tym wyszukiwaniu znajdziesz wiele odpowiednich doświadczeń z różnymi protagonistami. Najlepiej byłoby napisać list do każdej z tych osób.
Na przykład możesz zacząć od swojej matki, głównej więzi. Pozwól sobie na zapamiętanie wszystkiego, czego brakowało ci w tym związku, co cię zraniło lub miało na ciebie wpływ. Kiedy już mentalnie zidentyfikujesz te elementy, możesz zacząć list.
Daj upust swoim uczuciom
Zacznij list od zwrócenia się do wybranej osoby, tak jakbyś mówił w pierwszej osobie i jasno określ intencję listu. Na przykład: „Mamo, piszę ci ten list, aby wyrazić to, czego nigdy nie mogłem ci powiedzieć”. Następnie zacznij wyrażać i szczegółowo opisywać wszystkie przeszłe wydarzenia, które cię zraniły, oraz emocje, które w tobie one wzbudziły.
Niezwykle ważne jest, abyś na tym etapie pozwolił im odejść. Nie ograniczaj się ani nie nakładaj filtrów na swoje słowa. Pamiętaj, nikt inny tego nie przeczyta. Pozwól sobie poczuć i wyrazić swój gniew, ból, smutek, nienawiść lub jakiekolwiek inne uczucie, które do ciebie przychodzi. Zapomnij na chwilę o moralności i poprawności politycznej i nie martw się o pismo odręczne ani konstrukcję zdań. Po prostu napisz, co do ciebie przychodzi.
Porozmawiaj o wszystkich doświadczeniach, których potrzebujesz, wyjaśnij, jak się czułeś, jak to na ciebie wpływa i jak nadal to robi. Wyraź swoje wyrzuty, pragnienia i rozczarowanie. Powiedz, jak chciałbyś, żeby coś się wydarzyło. Nie cenzuruj siebie.
Przetwarzaj swoje emocje
Po tym, jak wyładujesz swoje emocje, co jest trudnym procesem i głęboko poruszy cię wewnętrznie, nadszedł czas, aby przetworzyć te emocje. Podaj swoje pragnienie i zamiar przebaczenia oraz powody, dla których to robisz. Na przykład: „Pomimo tego wszystkiego, dzisiaj postanowiłem ci wybaczyć, ponieważ nie chcę dalej nosić ze sobą tego bólu” lub „Wybaczam ci, ponieważ nie zasługuję na to, by żyć z goryczą w sercu”. Inną możliwością może być: „Wybaczam ci, abym mógł iść naprzód bez wpływu, jaki wywierałeś na mnie przez tak długi czas”.
Jeśli jesteś w stanie to zrobić, możesz skontekstualizować to, co się stało. Warto pamiętać, że z reguły ludzie, którzy cię skrzywdzili, sami są poszkodowani. Prawdopodobnie nie dali ci miłości, ponieważ też jej nie otrzymali. Zrozumienie ich przeszłości i okoliczności może pomóc ci się uwolnić. Możesz dodać: „Rozumiem, że zrobiłeś wszystko, co potrafiłeś, z tym, co wtedy wiedziałeś, ale dzisiaj przerywam ten krąg bólu”.
Nauka i wdzięczność
Kilka badań wykazało, że przy tego rodzaju uwolnieniu emocjonalnym wielu ludziom udaje się nie tylko przezwyciężyć przeciwności losu, ale nawet wyjść z nich silniejszymi. W rzeczywistości zdobywają cenne umiejętności ze swojego doświadczenia. Nazywa się to wzrostem potraumatycznym.
Jednym z głównych kluczy do osiągnięcia tego rodzaju rozwoju jest uczenie się na własnych doświadczeniach. Musisz być w stanie zobaczyć, jak to, co przeżyłeś, przyczyniło się do twojego rozwoju osobistego i czego cię nauczyło. Nigdy nie miej wątpliwości, że każda sytuacja, której kiedykolwiek doświadczyłeś, czegoś cię nauczyła.
Na przykład, jeśli w dzieciństwie odniosłeś ranę porzucenia, prawdopodobnie stałeś się osobą bardziej empatyczną i kochającą. Co więcej, prawdopodobnie osiągnąłeś rodzaj autonomii i niezależności, których brakuje innym. Oczywiście chciałbyś móc uniknąć cierpienia, ale kiedy już się wydarzy, masz prawo do obserwowania i doceniania cech, które wykształciłeś w sobie w wyniku bólu.
Dlatego ta część twojego listu przebaczającego jest przeznaczona dla twojej własnej nauki. Pomaga ci widzieć poza bólem i wyciągać z niego lekcje. Podziękować sobie za to, że zdołałeś zbudować coś wartościowego na podstawie tego, czego doświadczyłeś. Możesz powiedzieć na przykład: „Doceniam to, że ta nieobecność, której doświadczyłem w przeszłości, nauczyła mnie, by zawsze być przy sobie i nigdy nie zostawiać siebie samego”.
Listy przebaczenia – stsuj je jako narzędzie terapeutyczne
Po wykonaniu wymienionych czynności Twój list jest kompletny. Teraz nadszedł czas, abyś się go pozbył w sposób symboliczny i znaczący dla Ciebie. Możesz go spalić, rozerwać i wrzucić do strumienia lub zrobić, co uważasz za stosowne. Pamiętaj jednak, że nie musisz go wysyłać. Ten proces jest wyłącznie dla Ciebie.
Listy przebaczenia doskonale nadają się do zakończenia pewnych etapów i do celów żałobnych, ale także do „oczyszczenia” przeszłości przed rozpoczęciem jakiejkolwiek terapii. W rzeczywistości bez tego wcześniejszego kroku wszelkie próby zmian mogą się nie powieść. Tak więc nawet jeśli na początku jesteś niechętny, uważasz, że nie jest to konieczne lub zbyt bolesne, wiedz, że napisanie listu z przebaczeniem będzie pierwszym krokiem do wolności, której szukasz.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Acero, P. (2012). Crecimiento postraumático y construcción de sentido en la adversidad. Cuadernos de crisis y emergencias, 2(11), 7-12. http://www.cuadernosdecrisis.com/docs/2012/Num11vol2_2012_crecimiento_postraumatico.pdf
- Reyes-Iraola, A. (2014). El uso de la escritura terapéutica en un contexto institucional. Revista Médica del Instituto Mexicano del Seguro Social, 52(5), 502-509. https://www.redalyc.org/pdf/4577/457745484010.pdf