Lorazepam – zastosowania, dawkowanie i skutki uboczne

Lorazepam jest benzodiazepiną. Jest stosowany jako środek uspokajający i przeciwlękowy w warunkach klinicznych ze względu na szybki początek działania (1 do 3 minut, gdy podana jest dożylnie). Ten lek jest uważany za silny i wykazuje krótkotrwałe działanie (Griffin, 2013).

Lorazepam wzmacnia hamujące działanie GABA. Zwiększa to przewodnictwo jonów chlorkowych w komórkach (Ghiasi, Bhansali i Marwaha, 2020).

Lorazepam – działanie

Jego mechanizm działania koncentruje się na receptorach benzodiazepinowych w neuronach postsynaptycznych, a dokładniej na kwasie gamma-aminomasłowym (GABA), w różnych miejscach ośrodkowego układu nerwowego (OUN).

GABA jest jednym z głównych neuroprzekaźników hamujących. Innymi słowy, zmniejsza aktywność komórek (neuronów) ośrodkowego układu nerwowego. Znajduje się na wysokich poziomach w korze i układzie limbicznym.

Kiedy jego działanie hamujące zachodzi na poziomie limbicznym, a dokładniej w ciele migdałowatym, pomaga w zaburzeniach lękowych. Z drugiej strony, gdy jego działanie hamujące występuje w korze, pomaga w zaburzeniach napadowych.

Zastosowania lorazepamu

Lek ten jest stosowany w leczeniu różnych problemów, jak wyszczególniono na poniższej liście (Ghiasi, Bhansali i Marwaha, 2020).

• Zaburzenia lękowe. Dawka początkowa wynosi od dwóch do trzech mg doustnie, którą można powtarzać dwa do trzech razy na dobę. Maksymalna dawka to dziesięć mg na dobę.
• Bezsenność z powodu lęku lub stresu. U pacjentów w wieku poniżej 65 lat zalecana jest dawka od 0,5 do 2 mg przed snem. U pacjentów w wieku powyżej 65 lat sugerowana dawka wynosi od 0,5 do 1 mg przed snem.
• Katatonia psychogenna. W przypadku tego problemu dawka wynosi od 1 mg do 2 mg domięśniowo. Dawkę można powtórzyć po trzech godzinach, a następnie ponownie po kolejnych trzech godzinach, jeśli początkowa i kolejne dawki są nieskuteczne.
• Pobudzenie na oddziale intensywnej terapii (OIOM). Dawka dożylna w celu pobudzenia wynosi 0,02 do 0,04 mg/kg (maksymalna pojedyncza dawka to 2 mg). Aby go utrzymać, zaleca się dawkę od 0,02 do 0,06 mg/kg co dwie do sześciu godzin w razie potrzeby.
• Stan padaczkowy. Dożylna dawka wynosi 0,1 mg/kg (maksymalna dawka 4 mg), z maksymalną szybkością 2 mg na minutę. Można to powtórzyć po pięciu do dziesięciu minutach.
• Delirium po odstawieniu alkoholu. Dożylnie zaleca się dawkę od jednego do czterech mg co pięć do 15 minut, aż pacjent się uspokoi. W razie potrzeby można to powtarzać co godzinę. W przypadku podania domięśniowego zaleca się dawkę od jednego do czterech mg co 30 do 60 minut, aż osoba się uspokoi.

Dawkowanie lorazepamu

Jak już wspomnieliśmy, dawki lorazepamu różnią się w zależności od problemu, w jakim jest stosowany. Zwykle początek działania tych dawek wynosi od jednej do trzech minut przy podawaniu dożylnym i od 15 do 30 minut przy podawaniu domięśniowym.

Następnie przyjrzymy się zalecanym dawkom w przypadku niepokoju ustalanym w oparciu o wiek i dawkę doustną.

Dawkowanie – roztwór doustny

• Od 12 roku życia. Od dwóch do sześciu miligramów (mg) w podzielonych dawkach dziennie. To lekarz musi dostosować dawkę do indywidualnego przypadku.
• Dorośli. Początkowo od jednego do dwóch mg w dawkach podzielonych dziennie. Lekarz może dostosować dawkę w razie potrzeby.
• Dzieci poniżej 12 roku życia. Stosowanie i dawkowanie powinien ustalić lekarz.

Dawkowanie – tabletki

• Od 12 roku życia: Początkowo od dwóch do trzech miligramów (mg) w podzielonych dawkach dziennie.
• Starsi dorośli. Początkowo od jednego do dwóch mg w dawkach podzielonych dziennie.
• Dzieci poniżej 12 lat. Lekarz powinien określić zastosowanie i dawkę. 

Skutki uboczne

Wszelkie działania niepożądane lorazepamu występują zwykle na początku leczenia. Wśród nich znajdują się:

Niezwykle często

• Osowiałość.
• Senność.
• Uczucie duszności.

Częsty

• Astenia.
• Osłabienie mięśni.
• Ataksja.
• Dezorientacja.
• Depresja.
• Zawroty głowy.
• Zmęczenie.
• Amnezja.
• Dezorientacja.
• Odhamowanie.
• Drażliwość.
• Zmiany w libido.

Poważny

• Niewydolność oddechowa.
• Napady padaczkowe.
• Zależność i nadużycia.
• Częstoskurcz.
• Niedociśnienie.
• Żółtaczka.
• Deficyt poznawczy.
• Zmiany w zachowaniach.

Lorazepam jest lekiem, który może być przepisany wyłącznie przez wykwalifikowanego specjalistę. W rzeczywistości nigdy nie powinno się stosować samoleczenia. Wynika to z faktu, że pacjent może mieć tak silne skutki uboczne.

Jeśli przyjmujesz ten lek, pozostań na przepisanej dawce, chyba że lekarz zaleci inaczej. Co więcej, niezwykle ważne jest, aby regularnie odwiedzać lekarza w celu sprawdzenia postępów. W ten sposób mogą ocenić, czy działa prawidłowo i wprowadzić niezbędne zmiany w jego dawkowaniu.