Na czym polega ornitofobia czyli lęk przed ptakami

Ornitofobia, czyli inaczej lęk przed ptakami, to fobia, która występuje dość często. Osoby, które na nią cierpią, czują się przestraszone, obrzydzone i nieproporcjonalny wstręt kiedy widzą jakiegokolwiek ptaka. Czytając dzisiejszy artykuł dowiesz się jak można leczyć to zaburzenie za pomocą psychoterapii.

Fobie stanowią najczęstszą odmianę zaburzeń lękowych każdej populacji. Jedna z nich to ornitofobia, czyli lęk przed ptakami. Fobie specyficzne, a zwłaszcza fobie specyficzne dotyczące określonych zwierząt, często pojawiają się w dzieciństwie. Co więcej, rzadko kiedy zanikają bez leczenia.

Ornitofobia

Ornitofobia to fobia specyficzna. To zaburzenia lękowe, które cechuje irracjonalny, intensywny i dysproporcjonalny lęk przed określonymi bodźcami. W tym przypadku są to ptaki.

U osób cierpiących na fobię specyficzną występują również zachowania unikające, objawy psychologiczne (lęk przed samym myśleniem o ptakach) oraz objawy fizjologiczne. Zaliczamy do nich między innymi tachykardię, pocenie się lub uczucie nacisku na klatkę piersiową podczas myślenia o bodźcach budzących lęk lub stawania z nimi twarzą twarz.

Irracjonalny lęk i zachowania unikające

Fobie wykraczają poza lęk. Co więcej, wiążą się z paniką lub ekstremalnym niepokojem. Ogólnie rzecz ujmując, fobie dotyczą bodźców, które wcale nie muszą być niebezpieczne. Jednak nawet jeśli mogłyby stanowić jakiekolwiek zagrożenie, objawy fobii nadal będą dysproporcjonalne.

W przypadku fobii specyficznych, do których zalicza się również ornitofobia, osoby, które na nie cierpią, unikają za wszelką cenę bodźców wywołujących fobię.

Przyczyny ornitofobii

Fobie specyficzne mogą mieć wiele przyczyn. Jednak za najczęstszą z nich uznaje się traumatyczne doświadczenie z bodźcem wywołującym fobię. W przypadku ornitofobii, całkiem prawdopodobne jest, że osoba, która na nią cierpi, miała złe doświadczenia z ptakami.

Do pewnego stopnia bodziec ten wywołuje również obrzydzenie. To zwiększa pobudzenie emocjonalne związane z fobią.

Do innych powszechnie występujących przyczyn ornitofobii zaliczamy oglądanie lub słuchanie o przeżyciach innych osób, które zostały zaatakowane przez ptaki. Ponadto osoba cierpiąca na tę fobię może mieć biologiczną predyspozycję do doświadczania zaburzeń lękowych, co może tłumaczyć ornitofobię.

Leczenie ornitofobii

Zgodnie z Przewodnikiem po skutecznych terapiach psychologicznych Marino Péreza, istnieją dwie skuteczne i sprawdzone terapie fobii specyficznych. To terapia ekspozycyjna i terapia poznawcza.

Terapia ekspozycyjna

W przypadku ornitofobii terapia ekspozycyjna polega na stopniowym wystawianiu osoby cierpiącej na fobię na kontakt z ptakami. Osiąga się to zaczynając od wyobrażania sobie ptaków. Następnie przechodzi się do prawdziwych doświadczeń, stopniowego zbliżania się do ptaków, itp.

Zazwyczaj pacjent tworzy hierarchię zagrażających przedmiotów, porządkując je od najmniej przerażających do najbardziej. Następnie stopniowo pokonuj tę listę.

Chodzi o to, aby osoba cierpiąca na fobię była w końcu w stanie radzić sobie z bodźcami wywołującymi fobię, nie doświadczając przy tym fizjologicznych objawów fobii (pocenia się, uczucia nacisku na klatkę piersiową, mdłości, zwrotów głowy, itp.).

Terapia poznawcza

Terapia poznawcza działa głownie na zasadzie restrukturyzacji poznawczej. Chodzi o to, aby zmodyfikować dysfunkcyjne myśli osoby cierpiącej na fobię, które dotyczą ptaków i zmienić je na bardziej realistyczne i adaptacyjne uczucia.

Niektóre z myśli, które mogą pojawiać się u osoby z ornitofobią, to “ptaki są niebezpieczne”, “mogą mnie zranić”, “przerażają mnie” i “nie jestem w stanie nad sobą zapanować, gdy zobaczę ptaka”.

Inne podejścia

Te dwa wspomniane powyżej podejścia cieszą się największym uznaniem na polu terapii poznawczo-behawioralnej.

Jednak istnieją również inne metody z innych sfer, które również mogą zostać wykorzystane. Zaliczamy do nich choćby krótkoterminową terapię strategiczną, która działa na podstawie ciekawości. W przypadku tej metody pacjent jest zachęcany do rozwijania ciekawości wobec bodźca, która ma zastąpić lęk.

Koncentruje się na praktycznych i kreatywnych rozwiązania, oceniając również strategie, które pacjent już wypróbował.

Rola obrzydzenia w fobiach

To bardzo istotne, aby odróżnić prawdziwą panikę od zwykłego obrzydzenia. Ponieważ zwykłe obrzydzenie, do którego nie dołącza strach, nie oznacza istnienia fobii.

Jednak niektórym fobiom koncentrującym się na zwierzętach towarzyszy uczucie obrzydzenia wobec bodźca, który wywołuje lęk. Na przykład wobec karaluchów. Co więcej, obrzydzenie stanowi podstawę wielu fobii. To fizyczne uczucie odrzucenia, które odczuwasz, gdy widzisz lub czujesz coś, czego nie lubisz.