Filmy o rodzinie, które pomagają wyleczyć rany

Na dużym ekranie możemy znaleźć sytuacje lub trudności podobne do tych, przez które przechodzimy w realnym życiu. Filmy o rodzinie mogą zainspirować do wyjścia z nich. W tym artykule przypominamy tytuły, które mogą nam w tym pomóc.

Kino może nas zainspirować do tego stopnia, że ​​poruszy nas do głębi. Sprawi, że zastanowimy się nad naszymi wartościami, przemyśleniami i opiniami na każdy życiowy temat. Czy nie płakaliśmy rzewnie nad historiami wielu postaci, które pojawiają się w filmach?

W pewnym momencie nie tylko roniliśmy łzy, ale nawet szlochaliśmy z żalu. A ile razy zaczęliśmy nawet ponownie rozważać pewne wartości etyczne i moralne dotyczące rodziny. Bez wątpienia filmy o rodzinie potrafią zmienić nasze spojrzenie na świat.

Rzecz w tym, że kino pokazuje nam to wszystko w formie historii, prawdziwych lub nie, które bardzo często trafiają nam głęboko do serca. Wszystkie filmy o rodzinie mają dla nas swój własny przekaz. A kiedy chodzi o problemy rodzinne, być może jeszcze bardziej utożsamiamy się z bohaterami i fabułą. A to dlatego, że wszyscy pochodzimy przecież od jednej rodziny.

W taki czy inny sposób wszyscy lub prawie wszyscy dorastaliśmy na łonie rodziny. Niezależnie od tego, czy była duża, czy był to samotny rodzic. Nawet jeśli była adopcyjna lub bez innych dzieci. Rodzina to rodzina. I prawda jest taka, że ​​oglądanie filmów, których fabuła kręci się wokół tych tematów, mocno na nas oddziałuje.

Może się nawet stać dobrym substytutem sesji z terapeutą, zwłaszcza gdy bohaterowie wykazują jakiś problem psychologiczny.

„Rodzina jest dla nas dopełnieniem, uzupełnieniem większym od nas, wcześniejszym od nas, i które przeżyje nas z tym, co w nas najlepsze”.

-Alphonse de Lamartine-

Filmy o rodzinie, czyli kinoterapia wyzwalająca emocje

W przypadku kina istnieje wiele udokumentowanych korzyści, które mogą nam przynieść nasze gusta filmowe. I faktycznie, możemy je zebrać pod jedną nazwą: terapia kinowa. Amerykańska psychoterapeutka Birgit Wolz, która większość swojej pracy poświęca grupom terapeutycznym poprzez kino, mówi:

„Terapia filmowa może być bardzo silnym katalizatorem uzdrawiania i rozwoju dla każdego, kto jest otwarty na naukę. Filmy maja na nas silny wpływ, o ile oglądamy je świadomie. Kinoterapia pozwala nam wykorzystać wpływ obrazów, fabuły, muzyki itp. na naszą psychikę. Oprócz naturalnej zmiany, to pomaga uzyskać wizję, inspirację, wyzwolenie emocjonalne czy ulgę”.

-Birgit Wolz-

Terapia filmowa jest zalecana przez terapeutów, ale w rzeczywistości często wykonujemy ją samodzielnie. Filmy naprawdę mogą zmienić sposób, w jaki myślimy, czujemy i ostatecznie radzimy sobie z wyzwaniami życiowymi. Ta świadomość może sprawić, że oglądanie ich będzie nieocenioną i wspaniałą opcją terapeutyczną.

Temat ten porusza również psycholog Gary Solomon, autor dwóch książek o filmoterapii. Mówi on, że należy wybierać filmy o tematyce, które odzwierciedlają problemy Twojej obecnej sytuacji. Na przykład podczas leczenia uzależnień ekspert zaleca Trainspoiting o Living Las Vegas.

Przy problemach w związku poleca Pretty Woman lub Kiedy Harry spotkał Sally, a na problemy z homofobią przepisuje American Beauty.

Filmy o rodzinie, które mają złagodzić ból

Zgodnie z zasadami tak zwanej terapii filmowej przeanalizowaliśmy 4 polecane filmy, które traktują problemy rodzinne z perspektywy wyleczenia. Opisuje je również badanie przeprowadzone przez Uniwersytet Technologiczny na Florydzie.

Przedstawiamy więc 4 filmy, które mają być odbiciem prawdziwego życia i często powtarzających się okoliczności.

Zbrodnie serca (1986) i Spokojnie, tatuśku

Zbrodnie serca to historia skupiona na trzech siostrach, które postanawiają spotkać się w domu najstarszej ze nich. Lenny mieszka ze swoim dziadkiem, który wziął na siebie opiekę nad trójką po samobójstwie ich matki. Każda z nich ciągnie za sobą inną historię życia, i nie potrzeba dużo czasu, żeby doszło między nimi do starcia.

Najstarsza, Lenny jest bezpłodna. Meg to piosenkarka sfrustrowana załamaniem nerwowym. A Babe, najmłodsza, przebywa na zwolnieniu tymczasowym po postrzeleniu męża. Wszystkie z nich walczyły i czuły się bardzo samotne, bez „zauważalnego” wsparcia innych sióstr, biorąc pod uwagę ich „różnice” w osobowości lub punkcie widzenia.

Jednak w końcowej scenie cała trójka otacza ogromny tort urodzinowy. To bardzo piękny i nostalgiczny moment, który odzwierciedla potrzebę świadomości, że mimo wszystko zawsze będą siostrami.

Spokojnie, tatuśku to z kolei film o trudnych relacjach między rodzeństwem w rodzinie. Jedna z sióstr jest rozwiedziona i żyje z dziećmi, których ojciec nie chce o nich nic wiedzieć. Druga siostra to wykształcona wegetarianka. Tymczasem brat ma problemy z uzależnieniem od hazardu.

Ojciec całej trójki, sam żyjąc pozbawiony miłości swojego ojca, próbuje ich zjednoczyć. I czasem mu się to udaje, a czasem nie. W ten sposób film ukazuje różne kłopoty i konflikty związane z miłością, zwątpieniami, zmartwieniami itp.… z komicznej i radosnej perspektywy bycia ojcem.

Filmy o rodzinie i traumie z dzieciństwa: Sybil (2007) i Trzy oblicza Ewy

Sybil Dorsett jest studentką, u której psychiatra dr Atcheson zdiagnozował „kobiecą histerię”. Z powodu tego zaburzenia psychicznego, wysyła ją do psychiatry Cornelii Wilbur, która bada jej stan. W pewnym momencie Sybil przyznaje się, że doznała znęcania się psychicznego, fizycznego i seksualnego ze strony swojej matki.

Tak więc, wraz z rozwojem terapii i po kilku sesjach hipnozy, Wilbur rozpoznaje u młodej kobiety aż 16 różnych osobowości w różnym wieku i o różnych cechach. Aby Sybil mogła się wyleczyć, musi uznać wszystkie swoje tożsamości i odnaleźć się w nich na nowo.

Trzy oblicza Ewy to natomiast film, który stał się przełomem w relacji między kinem a psychologią. W tej opartej na autentycznych wydarzeniach historii, bohaterka Eva White jest nieśmiałą gospodynią domową, która cierpi na bóle głowy, zawroty głowy i okresy amnezji.

Zaczyna leczyć się u psychiatry i z biegiem czasu rozwija się u niej psychiatryczne zaburzenie podwójnej osobowości czyli zaburzenie dysocjacyjne (DPD). Ewa rozwija bowiem aż trzy bardzo różne osobowości.