Nieposłuszne dziecko – pięć wskazówek co zrobić

Nieposłuszne dziecko może stanowić spore wyzwanie dla rodziców. Z reguły od momentu ciąży rodziców napełnia nadzieja ale i też niepewność. W tym sensie nie możemy przewidzieć wszystkiego, co się wydarzy, ponieważ każdy chłopczyk i dziewczynka rozwija się na swój sposób.

Generalnie niekoniecznie muszą pojawić się w procesie wychowawczym duże problemy. Jednak kwestia jaką jest nieposłuszne dziecko pojawia się na jakimś etapie w każdej rodzinie.

Nieposłuszeństwo u dzieci i ich buntownicza postawa mogą się nasilać z biegiem lat. Zwłaszcza jeśli nie podejmiemy odpowiednich kroków aby zaradzić sytuacji. W tym przypadku nie ma magicznej formuły, która skłania dzieci do przestrzegania zasad i idealnego zachowania.

Jednak z psychologii można zastosować w praktyce szereg wskazówek, które zmieniają sytuację gdy pojawia się kwestia jaką jest nieposłuszne dziecko. Tutaj przedstawiamy niektóre z najważniejszych.

 

Nieposłuszne dziecko – słowem wstępu

Przed podjęciem jakiejkolwiek interwencji konieczne jest ustalenie, czy dziecko naprawdę jest nieposłuszne. W dzieciństwie często przechodzi się przez niektóre etapy. Niektóre z nich charakteryzują się zaprzeczeniem i oporem wobec rodziców.

Od około 15 miesiąca do 3 roku życia dzieci przechodzą „etap negacji”. W tym okresie możemy zobaczyć, jak niemal bez przerwy przeciwstawiają się wszelkim naszym propozycjom i decyzjom.

Jest to jednak część ich rozwoju społecznego. Dowiadują się, że ich reakcje mają wpływ na otoczenie, przez co zaczynają rozwijać swoją niezależność i wzmacniać swój charakter. Biorąc to pod uwagę, najlepiej jest przyjąć postawę cierpliwą, zrozumieć to zachowanie i przewidywać sytuacje, dając dzieciom więcej opcji do wyboru.

W ten sposób będą czuły bardziej chętne do współpracy, a reakcje nie będą aż tak negatywne.

Nieposłuszeństwo jako takie pojawia się w 2 lub 3 roku życia. Zwłaszcza po etapie zaprzeczania, jeśli nie został właściwie przeprowadzony. Nieposłuszne dziecko to takie, które nieustannie pomija lub odmawia przestrzegania zasad, a także okazuje wrogość swoim rodzicom lub innym autorytetom.

Niektórzy rodzice myślą, że gdy dziecko dorośnie, nieposłuszeństwo zniknie, ale prawda jest taka, że ​​może się zdarzyć odwrotnie. Jeśli te zachowania nie zostaną skorygowane, ani też nie zapewni się im alternatyw behawioralnych, może się zdarzyć, że dziecko stanie się nastolatkiem z zachowaniami dyssocjalnymi.

Nieposłuszne dziecko – co zrobić?

Aby zaradzić kwestii jaką jest nieposłuszeństwo u dzieci, najlepiej zacząć działać jak najszybciej. Rozpoczęcie od interwencji we wczesnym etapie negacji może znacznie ułatwić sprawę w późniejszych latach. W tym naturalnym okresie, zdaniem ekspertów, najwłaściwsze jest zachowanie równowagi między pobłażliwością a stanowczością.

Po tym etapie, jeśli problem nadal występuje, zaleca się postępować zgodnie z następującymi instrukcjami:

1. Motywuj swoje dziecko

Nieposłuszne dziecko nie jest tak naprawdę zadowolone z siebie. Może nawet odczuwać niepokój. Problem w tym, że prawdopodobnie nie zna innych sposobów działania ani korzyści, jakie mogłaby mu przynieść zmiana zachowania.

Dlatego konieczne jest znalezienie sposobu na zmotywowanie maluchów do odpowiedniego zachowania. Niech dziecko zrozumie, że wszyscy skorzystają na jego dobrym zachowaniu i że może wyrazić siebie i swoje emocje w inny sposób.

Od lat króluje pogląd, że najlepszy styl edukacyjny to taki, który równoważy dyscyplinę i przywiązanie. Dlatego konieczne jest miłe wyjaśnienie problemów, które wynikają z zachowania dziecka, tak aby plan działania mógł zostać uzgodniony między rodzicami a dzieckiem.

W ten sposób prawdopodobnie zacznie ono rozumieć zalety posłuszeństwa i komunikowania się z rodzicami w zdrowy sposób.

2. Działaj natychmiastowo bez utraty panowania nad sobą

Chociaż może to być bardzo trudne, ważne jest, aby nie niecierpliwić się i nie tracić panowania na sobą w obliczu wyzwania narzuconego przez nieposłuszne dziecko. O wiele mniej opłacalne jest rozpoczęcie walki o to, kto może więcej.

W obliczu niedopuszczalnego zachowania dobrą techniką jest kucnąć na wysokość dziecka i powiedzieć mu łagodnym, ale zdecydowanym tonem, że taka reakcja nie będzie tolerowana.

Ważne jest, aby reakcja dorosłego lub korekta nastąpiła natychmiast, a nie kilka godzin lub kilka dni później. Gdy ta chwila minie, dziecku trudniej będzie zrozumieć powiązanie jego zachowania z napięciem jakie powstało w domu lub dyskomfortem rodziców.

W takiej sytuacji trudniej będzie też odnieść zasady lub instrukcje do konkretnej sytuacji.

3. Ustal rutyny i zdrowe zwyczaje

Kluczowym aspektem unikania nieposłusznych i nieoczekiwanych zachowań jest ustalenie jasnej rutyny. Utrzymanie stabilnego harmonogramu i konsekwencji na co dzień pomaga dziecku przewidywać, co będzie dalej. Ułatwia mu zrozumienie dynamiki wokół siebie.

To z kolei zachęca do współpracy i równowagi we wszystkim, co maluch robi.

W przeciwieństwie do tego zdezorganizowana rutyna pokaże dziecku, że nie ma żadnej struktury, żadnych ograniczeń ani reguł. Że niczego się od niego nie oczekuje i że w każdej chwili może zrobić, co uzna za stosowne.

W rzeczywistości dziecko może zachowywać się niewłaściwie lub nieposłusznie, ponieważ nie rozumie, czym jest odpowiedzialność. Nieposłuszne dziecko to często po prostu dziecko zagubione.

4. Ustanawiaj zasady i limity

W tej kwestii istotne są zasady i ograniczenia. Muszą być jasne, uargumentowane i dostosowane do wieku i możliwości dziecka. Chłopiec lub dziewczynka muszą być w stanie je zrozumieć. Jeśli nie, nie będziesz w stanie ich wyegzekwować.

Z tego powodu podczas ustalania zasad ważne jest, aby wszyscy członkowie byli obecni. Należy jasno wytłumaczyć czego się oczekuje od dziecka i jakie korzyści przyniesie posłuszeństwo.

Komunikaty muszą być jasne. Nie ma sensu, jeśli powiedziano synkowi lub córce „nie rób tego” bez poinformowania, jakie jest pożądane zachowanie. Jeśli intencją jest, aby maluch przestał się bawić i usiadł do jedzenia, lepiej byłoby powiedzieć mu: „Czas przestać się bawić. Odłóż lalkę na miejsce i usiądź do jedzenia”.

5. Nagradzaj pozytywne zachowania

Od lat udowadnia się, że użyteczność kary jest wątpliwa. Co więcej, kara może prowadzić do bardziej wyzywających postaw i niepożądanych zachowań, ponieważ niewłaściwe zachowanie dziecka ma silny wpływ na rodziców. Tak więc rezultaty wzmocnienia pozytywnego, czyli nagradzania dobrych zachowań, są znacznie silniejsze.

Kiedy dziecko zachowuje się dobrze, należy koniecznie wskazać, że jest to pozytywne i wyjaśnić, dlaczego. W tym celu nie trzeba dawać mu prezentu ani ofiarować czegoś materialnego. Wystarczy gest czułości, podziękowanie i pokazanie, że jesteśmy dumni. Uścisk lub kilka słów wystarczy, by dziecko zechciało powtórzyć tę sytuację w przyszłości.

Nieposłuszne dziecko – wszystko ma swoją przyczynę

Jeśli w domu jest nieposłuszne dziecko, to należy pamiętać, że taka postawa nie bierze się znikąd i nie wynika z kaprysu. Możliwe, że za tymi zachowaniami kryje się dziecko próbujące zakomunikować, że chce być zauważone w swoim otoczeniu.

Może potrzebować wiedzieć, czego się od niego oczekuje i jak postępować. Być może brakuje mu jasnych zasad.

Z tego powodu ważne jest, aby zaangażować całą rodzinę i pozostawić otwarte drogi komunikacji. Jeśli pomimo przestrzegania tych wskazówek problem będzie się powtarzał, być może konieczne będzie rozważenie możliwości udania się do specjalisty, który odpowiednio nakieruje proces wychowawczy.