Korupcja z psychologicznego punktu widzenia

Słowo korupcja pojawia się w obecnych czasach z większą częstotliwością, niż byśmy tego chcieli. Dowodem na to jest ilość wiadomości emitowanych przez media, dotyczących ludzi, którzy ze względu na swoje stanowisko publiczne powinni być wzorem do naśladowania.

«Jeśli nie mamy policji, sędziów, prawników, prokuratorów, którzy są uczciwi, odważni i skuteczni; jeśli poddają się przestępczości i korupcji skazują kraj na najbardziej desperacką i okropną hańbę ».

-Javier Silicia-

Kiedy mówimy o korupcji z psychologicznego punktu widzenia?

Możemy zdefiniować korupcję jako formę autorytaryzmu charakteryzującą się wykorzystaniem własności publicznej dla prywatnych interesów (Benbenaste, 1999). Musimy jednak rozróżnić dwa rodzaje korupcji:

Korupcja – pierwszy rodzaj

Wywodzi się z wpływu wartości handlowej na subiektywność tych, którzy są na stanowisku władzy lub urzędnika państwowego.

Skorumpowany jest ten, kto wykorzystując swoją pozycję w polityce lub jako urzędnik państwowy, aby uzyskać więcej pieniędzy niż to, co legalnie mu przysługuje.

Skorumpowany chce konsumować i zachowywać się zgodnie z wytycznymi rynkowymi wykraczającymi poza to, na co pozwala mu jego legalny zarobek. Jednak nie produkuje ani nie konkuruje, podobnie jak podmioty gospodarcze lub pracownicy, którzy są dynamiczni na rynku.

Krótko mówiąc, skorumpowany nie jest produktywny dla państwa. Ani też nie czuje się zdolny do wejścia i utrzymania się w konkurencji właściwej nieodłącznej dla dynamiki rynku.

„Kto głosuje na skorumpowanego legitymizuje go, usprawiedliwia i jest tak samo odpowiedzialny jak on”

-Julio Anguita-

Korupcja – drugi rodzaj

Jest to występowanie w rzeczywistości  politycznej  prekapitalistycznych form władzy. Ta druga forma dominuje w krajach słabo rozwiniętych lub, które w odniesieniu do rozwoju świata pozostają w chronicznym opóźnieniu.

Bezwarunkowa forma zależności między przywódcą lub szefem a jego wyznawcami generuje związek bez mediacji, dualistyczny, którego biegunami są: lojalność lub zdrada.

Kiedy przywódca wkracza do państwa włącza, z kryterium lojalności, kilka osób, które często nie są wykwalifikowane do wykonywania funkcji, które zajmują.

Jednak to, co większość z nas uważa za korupcję jest pierwszym rodzajem. Wyrażenia takie jak nieefektywność są równe lub gorsze od korupcji, jak odnotowano w badaniach przeprowadzonych w Argentynie od 1999 r.

To wskazuje, że ta forma korupcji przedkapitalistycznej nie jest często postrzegana jako taka przez obywateli tego kraju (Benbenaste i in. 2005).

„Gdyby można było stworzyć robota zdolnego do pełnienia funkcji urzędnika państwowego myślę, że zrobilibyśmy dużo dobrego. Ponieważ przepisy robotyki nie pozwoliłyby mu krzywdzić człowieka, stać się tyranem, uprawiać korupcji, szerzyć głupoty, uprzedzeń”.

-Isaac Asimov-

Psychologia polityczna: korupcja z perspektywy psychologicznej

Badanie przeprowadzone przez Andersona i Tverdovę (2003) na temat wpływu korupcji i sojuszy politycznych na społeczeństwo utrzymuje, że stosunek obywateli do rządów – w krajach o wysokim poziomie korupcji politycznej – jest negatywny.

Autorzy badania twierdzą, że grupy społeczne krytykują system polityczny tych rządów i nie ufają władzom lokalnym, nawet jeśli są to rządy nazywające się demokratycznymi. Z drugiej strony krytyka i nieufność są szczególnie łagodzone wśród zwolenników reżimu.

Wniosek z tych badań jest taki, że chociaż praktyki rządowe, które naruszają zasady demokracji są ważnymi wskaźnikami rodzaju zarządzania politycznego, które rozwija kraj korupcja nie ogranicza wsparcia elektoratu dla instytucji politycznych w tym samym stopniu co w przypadku polityki, kultury i ekonomii.

Wynik tych badań jest interesujący, gdy analizuje się wnioski na temat analizy dyskursu dotyczącego korupcji z psychologicznego punktu widzenia i kontekstu polityki rządu.